Şu şairler ne garip insanlar
Durup durup sevdiklerini anlatıyorlar satırlara
Alev alev yanan gözlerinden,
Vazgeçilmez dudaklarından bahsediyorlar hep,
Birkaç satırla tarif ediyorlar sevgilerini
Olur mu ya!
Böyle sevgi olur mu hiç.
Ben de anlatmak istiyorum bazen
Birkaç kelime karalıyorum kağıdıma
Ama nedense olmuyor...
Bir türlü seni tarif edemiyorum,
Sendeki karmaşayı anlatamıyorum.
Kendim bile bilmiyorum nasıl anlatabilirim ki...
Kelimeler yetmiyor;
Bir avuç çamur alıp şekil veriyorum,
Seni anlatsın diye.
Çamurlar ellerime yapışıyor hep
Sonsuzluk oluyor, zaman oluyor,hayal oluyor da
Bir türlü sen olmuyorsun...
Seni hayal ediyorum geceleri;
Seni düşündüğüm gündüzlerden sonra.
Tamam sana gülmek yakışıyor ama
Hep beni ağlatmak niye?
Olur mu ya!
İnsan sevdiğini üzer mi hiç?
Ellerin giriyor koynuma sabaha karşı
Her yanımı sen sarıyorsun sımsıcak.
Nefesin sarıyor, tenin sarıyor
Ve seninle birlikte tekrar uykuya dalıyorum.
Ne kadar sürecek bu karmaşa;
Nereye kadar?
Yeter artık seni anlattığım
Biraz da sen anlat beni gökyüzüne
Biraz da sen konuş yağmur damlalarıyla
Ne olur biraz da sen ağla yokluğuma
Bende ağlayacak hal kalmadı....
