akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gözlerimde mavi gecelerin yıldızları
yüreğimde özlemin ince sızıları
yorgun güvercinlerin kanat çırpınışlarında soluğum
bakakalırım her akşam öyle dalgın, dargın ve ıraklardan ırak
yalnızlığımdır damlayan karanlığın kirpik uçlarında her gece
her sabah bir çocuktur içimde alıp başını gider uzak dağların doruklarına
yıllar var ki tek bir çiçek açmadı gönül bahçemde
kabr-i hanemde tek bir yolcu geçmedi
çöl oldu gülüstanım
şiiristanım, düşistanım
oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime, keşifsiz denizlerdi
yıllarca bir ayrılığı biriktirdim deltalarda, bir yalnızlığı
kendimden kaçıp kaçıp kurtulmak isteyen bir gemiydim belki
belki bir deliydim herkesin akıllı olduğu bir dünyada
oysa yıllar varki tek bir gemi gecmedi denizlerimde
göğümde tek bir martı uçmadı
yaşlı ve yalnız bir ağaç gibi sürgün kaldım yüreğimin içinde
bilirimki, her akşam gözlerimde akıp giden o çağıltı
avuçlarımda taşıdığın ateşle sudur
uzak dağların ardında kalan menekşe gözlü bir kızın kokusudur
her dizede yüreğime kanayan sözcüklerle yazılan
akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
yüzümde sınırları çizilmemiş bir hüznün camları parçalanıyor
depremler başlıyor her gece, şehirler çöküyor içimdeki çukura
ve her sabah yeniden yüreğimde sızılarla uyanır bir dağçiçeği
bakarım öyle uzaklara kanayan gülüşlerle, kırık düşlerle
ki, metropol duvarlara yapıştırılmış
boynu bükük bir resim karesi gibiyim sanki
hüzünlü yüzüm aykırı sakalımla
akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gecede keman hıçkırıkları, başımda gam
belki analar ağlamaktadır uzak bir kentte
yittik çocuklar, yorgun babalar ve yüreklerinde ezikliği çaresizliğin
belki herkes bir yarayı sarmaktadır kendi içinde kimbilir
kimsesiz bir ölümü karanlığında
yıllar varki, ayrılıklar yaralı bir nehir gibi akmaktadır içime
rüzgarlar eserken alnımın sahillerinden, uzak denizlere savrulur düşlerim
kirlenir mavi gülüşlerim, yaralanır martılar, havada asit ve kir kalır
simsiyah bir bulut gölgeler yüzümü her gece, gecelerki, yaslandığım tek sığınak
akşam olmakta yine
ey geceden gelip geceye giden trenler
bir gün yanlış saatlerin gözlerimde buluştuğu bir noktada
bir damla su gibi düşünce hayatın uçurumundan
son isyanını çekince yüreğim, alıp götür beni buralardan
insanın uğramadığı uzak kıyılara
bir derviş gibi ıssızda yanmak için, kendi içimde sarmak için yaramı...
______________________________________________________________________
resmin ve ismin..!
dağların arkasında saklıdır yüregim
içinde iki kelime bir isim
kelime seni sevdiğim
isim senin ismin
gecenin karanlığında saklıdır yüreğim
içinde iki kelime bir resim
kelime sana olan özlemim
resim senin resmin
issız dağlarda rehberim
karanlık gecelerde ışığım
hayattaki tek desteğim
sana olan sevgim ve özlemim
çaresizliğimde tesellim
amaçlarımda teşviğim
yaşamımda her şeyim
senin ismin ve resmin sevgilim
____________________________________________
dönemem artık,
sende gelme olur mu?
çok özleyeceğim doğru,
unutmak en mantıklısı aslında,
yapamam ama,
sende unutma...
gelirsen dayanamam,
hatırlarım bütün acıları,
dudaklarımda ellerinin izi varken git!
daha çok acı çekeyim ve bi kat daha fazla seveyim seni..
biliyorum yine bakacaksın gözlerimin içine,
ve ben yine o tarifsiz sancıyı duyacağım yüreğimde..
bu yüzden gelme,
sırf bu yüzden...
ya da sırf bu yüzden gel!
sırf yine acı çekmem için,
acı çekmemiz için,
yanlışlar yapmamız için,
böyle sevmiştik birbirimizi,
sırf bu yüzden gel...
gel!
gel!
gel!
______________________________________________________________________
İçimde uçsuz bucaksın bir karanlık var
ve ben o karanlığın en uzak noktasında,
sadece gözlerinin ışıltısını görüyorum.
her fırsatta koşmak istiyorum sana
ama ayaklarımda anlayamadığım bir yorgunluk.
düşüp düşüp kanatıyorum dizlerimi.
sen hep ulaşılamaz kalacaksın,
ben hep o karanlıklarda sana hasret.
hiç seni sevdiğimi bilemeden sarılacaksın sevdiğine
ve hiç dudakların hissetmeyecek
seni her gece usulca öptüğümü.
oysa
hiç sevmem karanlıkları,
seni benim gibi gizli gizli sevenleri de.
sen bende masumsun
bir başka sevdanın yalancı koynunda tebessüm etmemeli yüzün.
o küçük bildiğim ellerini sıkmamalı başka bir el
ve düşündüğün hep ben olmalıyım.
yoksa ne değeri kalırdı sana olan aşkımın?
söyle bu kaçış neden?
yarım kalan aşkların hüznü mü seni mutsuz eden?
yoksa kabul olmayan bir duan mı dudaklarında mırıldandığın?
söyle, susma yoksa bu suskunluk seni benden edecek.
oysa hep mutlu ol istiyorum
benim olmadığım yerlerde beni düşünerek.
sen uykuların en derininde olduğun vakitlerde
rüzgârlarla geleceğim beni fark etmeyeceğin pencerene.
mutlu olduğumu sandığım vakitlerde
hep bir hüzünsün zavallı yüreğimde
ve hep bir eksiklik olacak ellerine hasret ellerimde.
sen mutluluk rolünü oynarken
ben hep seni seyredeceğim
sahilden bakıp uçsuz bucaksız denize.
sevgi bazen çift taraflı işkence,
neden acıtır ki insan sevdiğini hiç olmadık nedenlerle?
aslında mutluluk yok biliyorum senin olmadığın şehirlerde.
bu yüzden mutsuzluğu yaşıyorum kokunu duymadığım sahillerde.
senden bir başkasında tadamayacağım mutluluğu
ve beklemeyeceğim başka bir selam hiç kimseden.
senin dudaklarından çıkmayan
hiç bir kelime önemli değil inan.
bir gün daha bitti sensizliğin sokaklarında başıboş,
ellerim,ahh zavallı ellerim cebimde,
ellerine hasret,çaresiz şimdi.
düşlediğim her şeyin kahramanısın sen,
evimizde neşeyle gezmelerin
sarılmaların ansızın olmadık anlarda.
gecenin olmadık vakitlerinde uyanıp
uyuduğun ve melekleri görmüş gibi tebessüm etmelerini İzledim.
ve mutlu oldum
düşlerden her uyanışımda
acaba ne düşünüyorsun uyurken?
neleri hayal ediyorsun?
oysa ben uykusuz ve yorgun gözlerimle
duvarlara defalarca gözlerini çiziyor
ve onlarla sohbet ediyorum bilmiyorsun?
sana düşlerden bir aşk yarattım
İçinde hep birlikte olacağımız.
ama ne yazık
her uyanışımızda bir birimizi yanımızda bulamayacağız.
olsun, sevmek seni zaten yokluğunda da sevmekti.
ve hiç şikayet etmedim
ben sende anlam kazandım
yanımda olamasan da,
bakamasam da hiç rengini bilmediğim gözlerine.
ahh o gözlerin!
biliyorum yakacak bedenimi her gece..
Çocukların gözlerinde ışıltıydın sen,
sen masum bir prensestin beyaz atlı prensini bekleyen.
ama ben ne bir ata sahip olabileceğim sana gelmek için
ne de sana yürüyerek gelebileceğim.
biliyorum
ben senin yokluğunda hep varlığını özleyeceğim
dur! biraz daha yanımda kal,
yanımda varlığına sarılayım.
gitme! gitme ki ellerime söz dinleteyim.
yüreğimin sesine dayanamıyorum
sen giderken haykırırcasına arkandan seslenişine gitmeeeeee
sen sağır, yüreğin sağır.
hiç bakmadan gidiyorsun bensizliğe.
gidişin acı veriyor düşlerde bile.
sen, yorulduğunda aşklardan
ve yalnız hissettiğinde kendini sakın korkma
sadece gözlerini kapat ve beni düşün,
göreceksin yalnızlığının usulca seni terk ettiğini.
yüreğimde sana ait bir yer var
kimsenin bilmediği
ve kapısında taştan duvarlar
ne zaman ki beni düşünürsün.
depremler olur yıkılır tüm duvarlar.
avuçlarıma bak ve anla
senin varlığınla terlemek istediklerini.
ve dudaklarıma bak sonra,
hiç öpmediğin öpemeyeceğin hayallerle kuruduğunda.
ne avuçlarıma bakacaksın
ne dudaklarıma
ne yazık yüzü bedeni olmayan bir aşkı satırlarda bırakacağız.
unuttun beni
biliyorum unuttun,
yine sevdalara dalmış olmalısın,
olsun bir gün, nasılsa bir gün
anlayacaksın gerçek aşkın tuttuğun ellerde değil de
benim hüzünlü aşk şiirlerimde olduğunu.
seni sevmek için acelem yok. ben bir ömre sığdırdım seni
acı ve hüzün zaten adım benim.
daha ne kadar acı çekebilirim?
zaten uzaktan sevmek sadece niyetim.
sen kimsin ben kimim boş ver bilinmesin
hiç bu kadar yanmamıştı
İçimdeki sana ait yüreğim kor akşamlarda
ve hiç bu kadar gözyaşı dökmemiştim dilsiz duvarlara bakıp
sen, ben ve imkânsız bir vuslat,
hiç bu kadar acıtmamıştı canımı.
söyle, şimdi, şu an, nerdesin?
