Seviyor musun? diye sorma bana.Git diyen sensin.Ne ayrılmayı,ne de yaşanacak aşkımızı toprağa gömmeye hazır değildim.Senin kadar hırçın dalgayım ben de,senin kadar korkağım...Bir dokunuşla yıkacak,yakacak kadar isyandayım;ama inandıramadım seni sevgime.Sen yargılarken beni beyninde,bense gözlerinin içine bakıp ağlıyordum.Bir tek ağzından çıkacak söze bağlıydı.Oysa sen suskunluğa hapsolmuştun.Aşkın içine birkez girdimi ama ,niçin,keşke ve kuşku teslim alıyor her zerremizi karda açan kardelen değiliz;ama ama yalanı sokmadım ikimizin aşkına.O aşk ki bazen bir kirpikten süzülen damla bazende okyasının ortasındaki yakamoz.Nasılda senle geçen saatler güzeldi.Bu yalancı dünyamda zate sen varsın herşey öyle güzeldi;ama sen bunada inanmadın.Ahh bu amalar,keşkeler,sorular yokmu.....Yaşamak varken şu sevdayı,aşkı delicesine bu amalar bu keşkeler bu sorularla neden boğarız aşkımızı,sevdamızı?Nasıl nasıl inandırabilirim seni?Ben seviyorum dedikçe,sen inanmadın.Zate sevgini söylemeyip,kırıcı sözler ne varsa çıkarıp suskun suskun gözlerinle haykırdın.Bilmeden meğer sana zarar vermişim.Nasıl üzmüşüm seni oysa seni kırmamak için içime atardım isyanlarımı,geceler boyu ağlardım yeterki sen gözyaşımı görüp üzülmeyesin diye.Demek ki gitmemin zamanı gelmişte geçiyor.Gençliğine sığınır unutursun bu buğulu gözleri,bu sevdamızı.Huzurlu değilim diyordun ya,huzurlu ol artık.Gülüşlerimi,buselerimi de alıp gidiyorum.Gidişim yürekten değil.Zorunluluktan yeter ki huzurlu ol diye.Sanma ki benden sakladığın sevginin farkında değilim.Beni her gittiğin yere götüreceksin çünki ben senin gözlerinde,yüreğinde olacağım.Ne yazık ki toz duman edemedim sana olan duygularımı.Busemin kokusu kalacak göğsünün üstünde bizi bir imkansızlığa mahkum ettiğini anlayacaksın.

GEL ŞU KALBİMİ AÇ GÖR Kİ NE VAR İÇİNDE

SELİN DENİZ[img]