Öğrendim aşka sevgiye ve hayata karşı sorumluluklarımı...öğrenirken yoruldum,sıkıldım ama yılmadım...kimseye hakettiğinden fazla değer verilmeyeceğini de öğrendim.dost bilip,sır verip,umut dağıtırken hep yakındım insanlara.beni sevmeyeni sevmeyi bile öğrendim ama yılmadım.tiksindim çok bilmişleri dinleyip,hatalarını düzeltmekten,tiksindim üç kuruşa,bir kıza ve bir lafa değişilen arkadaşlıklardan tiksindim ama belli etmedim.sevdim,sevilmedim,sevmeye çalışırken kaçan insanları kovalamaktan,iyilik yapıp kötülük görmekten ve hatta hergün gülmekten yoruldum aslında.derdi,tasayı,mutluluğu,hüznü,kederi sineye çekip susmaktan,bir kenarda öyle ağlamaklı düşünüp çaresiz beklemekten bıktım usandım.şimdi çıldırasıya haykırmak,bir bebek misali ağlamak istiyorum,bütün bu şerefsizlerin,şerefsizliklerin önünde.çok iyi olmasamda,çok iyi olamasamda kalp kırmadım,umut yakmadım ve hiç kızmadım nasihat veren insanlara.hep bildiğimi okudum,kimseyi dinlemedim ve kaybettim.kıskandım insanları çoğu zaman,mutluluklarını ve içten gülmelerini kıskandım.hayata bir-sıfır galip başlayan paralı insanları.aralarında örnek aldığım insanları hiç hatırlamıyorum ki zaten ben kimseyi örnek almadım bugüne dek.ben kendimdim ve kendim gibi yaşayacaktım,kaybettiklerim olsada.gerçekten insanlara acıdığım zamanlarda oldu.bir insanı örnek almak güzel bir şey ama lider havasında değil ezilerek acı çekerek değil,insanlığı örnek almak önemli...
sevdim sevilmedim bundanda zevk almaya çalıştım.çünkü hayatı sevdim bütün olumsuzlukların,bütün pisliklerin arasında gördüğüm ufak bir ışık için...birgün mutluluğun bizide bulacağına inandığım için ve ben hiçbirzaman yılmadım bir kahpe için...
_________________
Gidene kal demeyeceksin.
Gidene kal demek zavallılara,
Kalana git demek terbiyesizlere,
Dönmeyene dön demek acizlere,
Hak edene git demek asillere yakışır