BÖLÜM 1]
günlerden pazar saat 8:00 yatağımdan güçlükle kalkıyorum,,
yarı uyanık şekilde hızlıcana elimi yüzümü yıkıyorum,,
çünkü yetişmem gereken bir dershanem var...
telefonumu,,sigaramı,,çakmağımı,,cüzdanımı alıp giyinip evden çıkıyorum...
arabaya atlayıp beşiktaşa gidiyroum meydanda taksiden inip dershaneye doğru yürüyorum..
o sırada arkadaşlarımı görüp onların yanına gidiyroum,,ve dershaneye gitmeyip
biraz dışarda takılcaklarını ve benimde onlarla gelip gelmiyeceğimi soruyolar..
biraz düşündükten sonra bugünki derslerin de sayısal olduğu için vazgeçiyroum
dershaneye gitmeye ve arkadaşlarla beşiktaştan dolmuş binip taksime çıkıyoruz..
gülüp eğleniyoruz o sıra saate bakıyorum saat 10:00 olmuş..
çünkü ilk önce kahvaltı yapıp yemek sonrası sigaralarımızı içip konuşmuştuk beraberce..
yol biraz kalabalıktı..trafik vardı hafiften,,
taksime çıktığımızda telefon geldi aklıma aşkımı arıyayım diye düşündüm,,
aradım açmadı..yani sabahın 10:00uydu uyuodur diye düşündüm..
taksimde bi cafeye gittik,,sabah olduğundan bomboştu cafeler birer
kahve söyleyip içmeye başladık..çünkü fal baktırmayı düşünüyoduk
tak olarak 5 kişiydik ve en son baktırıcak olan kişi falı bendim..
çünkü her zaman en son olmayı çok sevmişimdir,,ama o gün son olmak bu kadar koyamazdı bana..
kahvelerimizi içtik bi yandan muhabbet ediyoduk..bi yandan sigaralarımızı içiyoduk,,
kahveler soğuyunca tek tek gitmeye başladık fal baktırmaya,,
1.arkadaş , 2. arkadaş , 3. arkadaş , 4. arkadaş derken sıra bana gelmişti,,
öncedende baktırdığım için kahve falı rahattım kasılmaya gerek yoktu sonuçta bir faldı..
gittim karşısına oturdum fal bakanın..
kahveyi eline aldı gözleri açıldı bir anda..şaşırmıştım ilk defa böle bişey olmuştu,,
''sen''dedi..''senin başında çok kötü bir bela var...'' dedi ve sustu..
şaşırmıştım nasıl bir bela olabilirdiki??
emin değildim konuşmaya devam etti...''bugün çok kötü bir haber alıcaksın,,
belkide çok kötü bir şey yaşıyacaksın..''dedi..
tabi ben fazla ilgilenmedim sonuçda gerçektende bir faldı yani dedikleri
ne kadar doğru olabilirdiki??bilmiyodum öyle olucağını....
en son ''dediklerimi ciddiye al bugünü hiç unutmıycaksın..'' dedi ve ''kendine dikkat et..'' dedi...
şaşırdım ve arkadaşlarımın yanına gittim,,
ne dedi diye gülüşüyolardı ama ben birşey diyemedim sıradan şeyler dedi diyebildim...
arkadaşlarımla kafeden çıktık...
istiklalde yürürken tamda Galatasaray Lisesi'nin önüne geldiğimizde,,
belkide falcının söylediği sözlerden etkilendiğim için birşeyler olduğunu tahmin ettim..
gözüm kararmaya başladı yanımdaki arkadaşıma tutundum,,ve gözlerimi açtığımda hastanedeydim...
saat 18:25'e geliyordu..başımda dostlarım,,akrabalarım ve ailem vardı...
yaklaşık ailemle birlikte 10-15 kişi vardı ve bunların 6-7 tanesi
dışarı çıkıyordu hızlıca,,ve dikkatli baktığımda gözleri ağlamaktan şişmiş olduğunu fark ettim...
ney olduğunu anlamaya çalışıyordum ve anneme döndüm gerçektende yıkılmış bir hali vardı..korkmaya başlamıştım psikolojik olarak kötü birşey
olduğunu hemen anladım..anneme ne olduğunu sorduğumda ilk önce bişey yok diyip,,
boynuma sarılıp ağlamaya başladı içerdeki yaklaşık 8 kişinin içi kan ağlıydu gözlerinden anlamıştım...
anlam vermeye çalışıyodum nolduğunu boş gözlerle etrafıma bakıyordum sadece...
sonunda bağırmaya başladım ''biri bana bir şey açıklayacak mı ??'' diye
herkes yok bişey desede birşeyler olduğunu,,kötü birşeyler olduğunu anlayabiliyordum yaşım 17 idi ve gerçekten bazı şeylere anlam verebiliyordum..
sonunda ''adam gibi söleyin noluyo lütfen!!'' diyip gözlerimden akan yaşı sildim.. o sırada annem döndü ve ''oğlum bir tanecik yavrum,,akciğer kanseriymişsin ve 1 aylık ömrün kaldı bununla başa çıkabilirmisin bilmiyorum ama seni kaybetmek istemiyroum..'' dedi..
şok olmuştum elim ayağım kesilmişti ve o sırada bayılmıştım...
konu alıntıdır...
__________________
günlerden pazar saat 8:00 yatağımdan güçlükle kalkıyorum,,
yarı uyanık şekilde hızlıcana elimi yüzümü yıkıyorum,,
çünkü yetişmem gereken bir dershanem var...
telefonumu,,sigaramı,,çakmağımı,,cüzdanımı alıp giyinip evden çıkıyorum...
arabaya atlayıp beşiktaşa gidiyroum meydanda taksiden inip dershaneye doğru yürüyorum..
o sırada arkadaşlarımı görüp onların yanına gidiyroum,,ve dershaneye gitmeyip
biraz dışarda takılcaklarını ve benimde onlarla gelip gelmiyeceğimi soruyolar..
biraz düşündükten sonra bugünki derslerin de sayısal olduğu için vazgeçiyroum
dershaneye gitmeye ve arkadaşlarla beşiktaştan dolmuş binip taksime çıkıyoruz..
gülüp eğleniyoruz o sıra saate bakıyorum saat 10:00 olmuş..
çünkü ilk önce kahvaltı yapıp yemek sonrası sigaralarımızı içip konuşmuştuk beraberce..
yol biraz kalabalıktı..trafik vardı hafiften,,
taksime çıktığımızda telefon geldi aklıma aşkımı arıyayım diye düşündüm,,
aradım açmadı..yani sabahın 10:00uydu uyuodur diye düşündüm..
taksimde bi cafeye gittik,,sabah olduğundan bomboştu cafeler birer
kahve söyleyip içmeye başladık..çünkü fal baktırmayı düşünüyoduk
tak olarak 5 kişiydik ve en son baktırıcak olan kişi falı bendim..
çünkü her zaman en son olmayı çok sevmişimdir,,ama o gün son olmak bu kadar koyamazdı bana..
kahvelerimizi içtik bi yandan muhabbet ediyoduk..bi yandan sigaralarımızı içiyoduk,,
kahveler soğuyunca tek tek gitmeye başladık fal baktırmaya,,
1.arkadaş , 2. arkadaş , 3. arkadaş , 4. arkadaş derken sıra bana gelmişti,,
öncedende baktırdığım için kahve falı rahattım kasılmaya gerek yoktu sonuçta bir faldı..
gittim karşısına oturdum fal bakanın..
kahveyi eline aldı gözleri açıldı bir anda..şaşırmıştım ilk defa böle bişey olmuştu,,
''sen''dedi..''senin başında çok kötü bir bela var...'' dedi ve sustu..
şaşırmıştım nasıl bir bela olabilirdiki??
emin değildim konuşmaya devam etti...''bugün çok kötü bir haber alıcaksın,,
belkide çok kötü bir şey yaşıyacaksın..''dedi..
tabi ben fazla ilgilenmedim sonuçda gerçektende bir faldı yani dedikleri
ne kadar doğru olabilirdiki??bilmiyodum öyle olucağını....
en son ''dediklerimi ciddiye al bugünü hiç unutmıycaksın..'' dedi ve ''kendine dikkat et..'' dedi...
şaşırdım ve arkadaşlarımın yanına gittim,,
ne dedi diye gülüşüyolardı ama ben birşey diyemedim sıradan şeyler dedi diyebildim...
arkadaşlarımla kafeden çıktık...
istiklalde yürürken tamda Galatasaray Lisesi'nin önüne geldiğimizde,,
belkide falcının söylediği sözlerden etkilendiğim için birşeyler olduğunu tahmin ettim..
gözüm kararmaya başladı yanımdaki arkadaşıma tutundum,,ve gözlerimi açtığımda hastanedeydim...
saat 18:25'e geliyordu..başımda dostlarım,,akrabalarım ve ailem vardı...
yaklaşık ailemle birlikte 10-15 kişi vardı ve bunların 6-7 tanesi
dışarı çıkıyordu hızlıca,,ve dikkatli baktığımda gözleri ağlamaktan şişmiş olduğunu fark ettim...
ney olduğunu anlamaya çalışıyordum ve anneme döndüm gerçektende yıkılmış bir hali vardı..korkmaya başlamıştım psikolojik olarak kötü birşey
olduğunu hemen anladım..anneme ne olduğunu sorduğumda ilk önce bişey yok diyip,,
boynuma sarılıp ağlamaya başladı içerdeki yaklaşık 8 kişinin içi kan ağlıydu gözlerinden anlamıştım...
anlam vermeye çalışıyodum nolduğunu boş gözlerle etrafıma bakıyordum sadece...
sonunda bağırmaya başladım ''biri bana bir şey açıklayacak mı ??'' diye
herkes yok bişey desede birşeyler olduğunu,,kötü birşeyler olduğunu anlayabiliyordum yaşım 17 idi ve gerçekten bazı şeylere anlam verebiliyordum..
sonunda ''adam gibi söleyin noluyo lütfen!!'' diyip gözlerimden akan yaşı sildim.. o sırada annem döndü ve ''oğlum bir tanecik yavrum,,akciğer kanseriymişsin ve 1 aylık ömrün kaldı bununla başa çıkabilirmisin bilmiyorum ama seni kaybetmek istemiyroum..'' dedi..
şok olmuştum elim ayağım kesilmişti ve o sırada bayılmıştım...
konu alıntıdır...
__________________