İçimdeki çoçuğun haykırışlarını dinle bak;
Kolum kanadım kırıldı yardım et bana;
Kurtar Beni Senden.
Dayanılmaz oldu gelemeyişlerin.Gücüm kalmadı yine gel demeye. Benim kadar isyankar benim kadar deli;
Bazen git demek geliyor içimden ona da, fakat tek sırdaşım benim, beni tek anlıyan "O" bu hayatta.
Benim kadar sana aşık benim kadar acı çeken, tek yüreğiz biz içimdeki çoçuk ve ben.Tüm hücrelerime dolmuşsun farkında olmadan.
Sarmıssın tüm bedenimi!!
Bu aşk karanlık hücrem olmuş, bu sevda benim vazgeçilmezim, ben tam vazgeçmek üzereyken geri dönüşlerin.
Kurtar beni senden,vazgeçmemeliyim.
Bir tek sen anlarsın beni, bir tek sen duyarsın çığlıklarımı bir tek sen anlarsın acılarımı. Kelimeler yetmiyor beni seni bizi anlatmaya.Kırık kalbim kanıyor anlatamıyorum.
Kalbim kanıyor vazgeçemiyorum.Gelme diyorum, bu hep gel demek oluyor acım büyüdükçe.
"Korkuyorum"
Hep sen wardın olmadığın günlerde bile, bir an sensiz yaşamadım senden sonra.Hep sendin yemyeşil nehirler gibi gözlerimin değmediği gözlerine daldığım.Sarmaşıklar misali doladın kollarını bedenime.Bulamadığım.
Kurtar beni senden. İçinde bir tek senin olduğun kalbimi al, gözlerimi de... kurtar beni senden.
Hazan mevsimine benzetme beni, Yaprakları dökülmüş ağaçlar gibi sensizlikler içerisinde olan ben. Dünlerin acımasızlığında ve yarının olmayışında yitirdim ben her şeyi.
Hayatımın her köşe başında senden bir anı. Nereye baksam sen.
Dayanamıyorum;
Yanlışımız nerde ne zaman başladı.Ne olur Kurtar beni senden.
Seninle de sensiz de yapamıyorum. Düşünme yetimi yitirdim, HİÇLİKLERDEYİM,ben sensiz sadece, sadece bir hiçim.
Kurtar beni yinede senden.
Başka bir şey istemiyorum. Kim koydu seni şimdi olduğun yere yine, oysa giderken vermiştim seni sana. Neden????
Yeterince üzmedinmi, yeterince acıtmadınmı? Kurtar beni senden.
Bunu ancak senden isteyebilirim, ben başaramıyorum. Ürpertiyor gece esen rüzgarın sesi.
Bir çığlığı çağrıştırıyor sessizlikteki sesler.
Sonra anlıyorum duyduğum, ta içimde yankılanan haykırışım, kendimden başka kimseye duyuramadığım sessiz çığlıklarım.
Habersizce tüm incilmişliğimi kucaklıyarak, iz bırakmadan gitmeliyim, yapamadım .
Vazgeçtim, Içimdeki çocuk hep sana yazmak istiyor. Gel gör ki, hep özlemi yaziyor. Oysa, yazdıkları özlem olmamalıydı.
Sana; seni nasıl deli divane sevdiğimi, dünün seninle ne kadar güzel olduğunu, yarının ne kadar güzel olacağını yazmalıydı. Yine de sensizliği, o kahrolası sensizliği yaziyor. Bıkmadan usanmadan ben gibi.
Kolum kanadım kırıldı yardım et bana;
Kurtar Beni Senden.
Dayanılmaz oldu gelemeyişlerin.Gücüm kalmadı yine gel demeye. Benim kadar isyankar benim kadar deli;
Bazen git demek geliyor içimden ona da, fakat tek sırdaşım benim, beni tek anlıyan "O" bu hayatta.
Benim kadar sana aşık benim kadar acı çeken, tek yüreğiz biz içimdeki çoçuk ve ben.Tüm hücrelerime dolmuşsun farkında olmadan.
Sarmıssın tüm bedenimi!!
Bu aşk karanlık hücrem olmuş, bu sevda benim vazgeçilmezim, ben tam vazgeçmek üzereyken geri dönüşlerin.
Kurtar beni senden,vazgeçmemeliyim.
Bir tek sen anlarsın beni, bir tek sen duyarsın çığlıklarımı bir tek sen anlarsın acılarımı. Kelimeler yetmiyor beni seni bizi anlatmaya.Kırık kalbim kanıyor anlatamıyorum.
Kalbim kanıyor vazgeçemiyorum.Gelme diyorum, bu hep gel demek oluyor acım büyüdükçe.
"Korkuyorum"
Hep sen wardın olmadığın günlerde bile, bir an sensiz yaşamadım senden sonra.Hep sendin yemyeşil nehirler gibi gözlerimin değmediği gözlerine daldığım.Sarmaşıklar misali doladın kollarını bedenime.Bulamadığım.
Kurtar beni senden. İçinde bir tek senin olduğun kalbimi al, gözlerimi de... kurtar beni senden.
Hazan mevsimine benzetme beni, Yaprakları dökülmüş ağaçlar gibi sensizlikler içerisinde olan ben. Dünlerin acımasızlığında ve yarının olmayışında yitirdim ben her şeyi.
Hayatımın her köşe başında senden bir anı. Nereye baksam sen.
Dayanamıyorum;
Yanlışımız nerde ne zaman başladı.Ne olur Kurtar beni senden.
Seninle de sensiz de yapamıyorum. Düşünme yetimi yitirdim, HİÇLİKLERDEYİM,ben sensiz sadece, sadece bir hiçim.
Kurtar beni yinede senden.
Başka bir şey istemiyorum. Kim koydu seni şimdi olduğun yere yine, oysa giderken vermiştim seni sana. Neden????
Yeterince üzmedinmi, yeterince acıtmadınmı? Kurtar beni senden.
Bunu ancak senden isteyebilirim, ben başaramıyorum. Ürpertiyor gece esen rüzgarın sesi.
Bir çığlığı çağrıştırıyor sessizlikteki sesler.
Sonra anlıyorum duyduğum, ta içimde yankılanan haykırışım, kendimden başka kimseye duyuramadığım sessiz çığlıklarım.
Habersizce tüm incilmişliğimi kucaklıyarak, iz bırakmadan gitmeliyim, yapamadım .
Vazgeçtim, Içimdeki çocuk hep sana yazmak istiyor. Gel gör ki, hep özlemi yaziyor. Oysa, yazdıkları özlem olmamalıydı.
Sana; seni nasıl deli divane sevdiğimi, dünün seninle ne kadar güzel olduğunu, yarının ne kadar güzel olacağını yazmalıydı. Yine de sensizliği, o kahrolası sensizliği yaziyor. Bıkmadan usanmadan ben gibi.
