Yavaş yavaş tırmanıyordu merdiveleri...
Birazdan sağa dönüp sınıfa girdi
Anlamsız bir güne daha başlıyordu..
Kapıdan bir süre seyretti
Değişen tek şey liseli kızların umutlarıydı...
Bir kaç gün öncesi canlandı gözünde
Herzamanki gibi camdan dışarı bakıyordu
Yeşil gözlüsünün gelmesini bekliyordu...
Son derse girdiklerinde yerinde duramıyordu..
Ders boyunca okul kapısına bakmıştı adeta..
Ne olmuştu???
Neden gelmemişti yeşil gözlüsü...??
Oysa herzaman ki gibi söz vermişti
Paydos zili çaldığında son kez baktı
Ama boşunaydı
Gelmemişti!!!
Herzaman ki coşkunluğundan uzakta
Ağır ağır inmişti merdivenleri...
Belki işi çıkmış
Belkide geç kalmıştı!
Tesellilerle kendini avuturken mahalleye gelmişti
Fakat oda ne!!!
Neydi o yeşil gözlüsünün evindeki kalabalık
Neden ağlıyorlardı..??
Bir anlam veremedi..
Dayanamadı
Yolda oynayan çocuğa sordu
Birden elindeki kitapları yere düştü...
Öylece kalakaldı liseli kız
Gözleri kararıyordu
Bir ağaç fidanı gibi yığılıverdi yere
Konuşmak istiyordu
Fakat dili tutuldu...
Birden hıçkırıklarla ağlamaya başladı
Kimse anlam veremedi..
Oysa kız..
Genç yaşta toprak olan yeşil gözlüsüne ağlıyordu
Göz pınarları kuruyuncaya kadar
Kapıdan sınıfa baktı bir süre liseli kız
Geçti oturdu sırasına
Oda ne???
Yeşil gözlüsü el sallıyordu
Hızla kalktı liseli kız
Kırılan camın sesini duymadan
Hızla bıraktı kendini boşluğa
Sınıf arkadaşları başına toplanmış ağlıyorlardı..
Oysa o...
CAM KIRIKLARI ARASINDA GÜLÜMSÜYORDU!!!!
SİZE BİR TavSİYE ARKAdaşLAR HİçbİR ŞEYİ ERteLEMeYİN YokSA herşey için çOK GeÇ OLabİLİR....

Seni seviyorum diye
Gelişine kadar rötar yapmış hayatımı
Seninle yaşamaya hazırlanırken
Sana uzanan yollarımı kapaman niye?
Biliyorum haykırışlarım boşuna
Şahin pençesinde asılı serçe gibi
Nafile tüm çırpınışlarım
Boşuna sesleniyorum duymayacağını bile, bile
Seni beklemem nafile Gözlerinde zifir siyah bir perde
Alkış tutuyorsun alabildiğine
Şamdandaki mum gibi eriyip bitişime
Sen kulaklarını değil
Yüreğini tıkamışsın sana seslenişime Oysa ben
Tüm yokluğuna inat varlığını yaşatırken içimde
Gül pembesi çizgilerle resmini işliyorum
Karanfil moru gecelere
Şiirleri seninle yüklüyorum kanatırcasına
Dizeleri ağlatıyorum.
Seni işliyorum hecelere Tüm yaşayamadıklarıma inat
Seni yaşamak istememdi ütopyalarım
Tek sana adanmışlığımdı ölümüne
Tek senin doldurduğundu rüyalarım
Şimdi
Bir tutam gücüm kaldı en sona sakladığım
Bilmiyorum
Ansızın çıkıp gelecekmisin aniden
Bir avuç toprak olmadan sonunda
Sen diye kucakladığım. Bir gün
Anlayabilme ihtimalin var ya sevdiğimi
Düşüp gelme umudun var ya yüreğinin peşine
Yüreğin bende emanet biliyorsun
Ve ben
Yüreğin yüreğimde
Yüreğin ellerimde
Çok yakında
Çekip gideceğim yok oluşun koynuna
Beni düşürdün ya bu hale
Günahı boynuna.



emeğine sağlık canımcım çok güzeldisağolasın

bu şiirde benden