Neden hep susmalara teslim yüreğim....
Ne kadar oldu bir tende özlenmeyi hissetmeyeli, ne kadar oldu özel bir geceyi düşlemeyeli...
Ben de unuttum artık..
Boğuluyorum özlemlerin girdabında.Yürüyorum yollar boyu…aradığım ,belki de sana ait bir şeyler..
Seni arıyorum,eksilen ruhuma yama olsun diye..
siyaha çalan silinmişliklerin üstüne biraz mavi tonunu katabilmek için..
Günü geceye bağlayan akşamlarda ben daha bir yalnızım artık...
Biliyorum ki sende en az benim kadar yalnızsın….
Elimden gelen pek bir şey yok şimdilik, yalnızca satırlarım var. Gözlerini bile göremediğim gibi, o tutku dolu yüreğe ait sesi bile özler oldum. Biliyorum ki sevgilerin tümünü hak ediyorsun. Bu nedenle seni incitmekten çekindiğim ve sana layık olan doğru cümleleri kurmak için bütün sözcüklerimi tartarak oluşturuyorum...
Ne mutlu sana dokunup sesini duyanlara, seni, yüreğini tanımadan yanında gezenlere, hepsi sana çok yakin ama hiç biri hasret değil benim kadar kokuna.
Susuyorum, boğazım yırtılmacasına bağırmak istiyorum ama susuyorum. Korkuyorum, yüreğimi sana ihbar etmekten korkuyorum...
İhanete hazırdır bedenim alışamadım kendi günahlarıma.
Bakarken gecenin karanlığında gökyüzüne, suretini çiziyor kayan yıldızlar, susuyorum ve yalnızlığıma yanılgılarımı eklemeye devam ediyorum. Bu kente sığmıyor artık ne ben nede bendeki sen. Cevaplanmamış bir çok soru var şimdi bende, hüznünün gölgesinde geçen saniyeler ile yaşadığım...
Her aşk kendi hikâyesini yaratıyor...
Hani terk edilen taraf olmak zordur da,bu hikayenin sonunu yazan olmak kolay mı?
Bir gün gelse de bulsam dediğiniz sevgiyi bulduktan sonra tüketip posasını atabilmek kolay değil bence..
Bir an geliyor çıkıp gitmek gerektiğini görüyorsunuz hikâyenizden. Bitmeye mahkûm bir aşkın can damarının kesilme vakti geldi zannederim…
Sen suçu bana yıkmaya, kendini haklı çıkarmaya çalıştıkça…
Anladım ki, hayatımda ki tüm hikayelerin sonu aynı bitiyor..
Keşke susarak uğurlamasaydın beni senden be ömrümün delisi....
Kıyımların süre geldiği şehrimde, kim kahraman, kim yenik ayrılan…Asla öğrenemeyeceksin..
Gecenin esrarına yüreğimi yazdım bu gece..
Dalıyorum serseri karanlığa odaklanıyor gözlerim nedense..
Niye gözlerin var hala gözbebeklerimin içinde..
Herhalde ben sensizliği bile seninle yaşıyorum…
Sevmelerimiz, sevişmelerimiz, sensizken içime gömdüğüm sessiz çığlıklarım, seni beklerken zindanlarda zamana esir olmuş dakikalarım, hepsi senin olsun…
Seni seviyorum..
Ne kadar oldu bir tende özlenmeyi hissetmeyeli, ne kadar oldu özel bir geceyi düşlemeyeli...
Ben de unuttum artık..
Boğuluyorum özlemlerin girdabında.Yürüyorum yollar boyu…aradığım ,belki de sana ait bir şeyler..
Seni arıyorum,eksilen ruhuma yama olsun diye..
siyaha çalan silinmişliklerin üstüne biraz mavi tonunu katabilmek için..
Günü geceye bağlayan akşamlarda ben daha bir yalnızım artık...
Biliyorum ki sende en az benim kadar yalnızsın….
Elimden gelen pek bir şey yok şimdilik, yalnızca satırlarım var. Gözlerini bile göremediğim gibi, o tutku dolu yüreğe ait sesi bile özler oldum. Biliyorum ki sevgilerin tümünü hak ediyorsun. Bu nedenle seni incitmekten çekindiğim ve sana layık olan doğru cümleleri kurmak için bütün sözcüklerimi tartarak oluşturuyorum...
Ne mutlu sana dokunup sesini duyanlara, seni, yüreğini tanımadan yanında gezenlere, hepsi sana çok yakin ama hiç biri hasret değil benim kadar kokuna.
Susuyorum, boğazım yırtılmacasına bağırmak istiyorum ama susuyorum. Korkuyorum, yüreğimi sana ihbar etmekten korkuyorum...
İhanete hazırdır bedenim alışamadım kendi günahlarıma.
Bakarken gecenin karanlığında gökyüzüne, suretini çiziyor kayan yıldızlar, susuyorum ve yalnızlığıma yanılgılarımı eklemeye devam ediyorum. Bu kente sığmıyor artık ne ben nede bendeki sen. Cevaplanmamış bir çok soru var şimdi bende, hüznünün gölgesinde geçen saniyeler ile yaşadığım...
Her aşk kendi hikâyesini yaratıyor...
Hani terk edilen taraf olmak zordur da,bu hikayenin sonunu yazan olmak kolay mı?
Bir gün gelse de bulsam dediğiniz sevgiyi bulduktan sonra tüketip posasını atabilmek kolay değil bence..
Bir an geliyor çıkıp gitmek gerektiğini görüyorsunuz hikâyenizden. Bitmeye mahkûm bir aşkın can damarının kesilme vakti geldi zannederim…
Sen suçu bana yıkmaya, kendini haklı çıkarmaya çalıştıkça…
Anladım ki, hayatımda ki tüm hikayelerin sonu aynı bitiyor..
Keşke susarak uğurlamasaydın beni senden be ömrümün delisi....
Kıyımların süre geldiği şehrimde, kim kahraman, kim yenik ayrılan…Asla öğrenemeyeceksin..
Gecenin esrarına yüreğimi yazdım bu gece..
Dalıyorum serseri karanlığa odaklanıyor gözlerim nedense..
Niye gözlerin var hala gözbebeklerimin içinde..
Herhalde ben sensizliği bile seninle yaşıyorum…
Sevmelerimiz, sevişmelerimiz, sensizken içime gömdüğüm sessiz çığlıklarım, seni beklerken zindanlarda zamana esir olmuş dakikalarım, hepsi senin olsun…
Seni seviyorum..