Savrulsam ayrı ayrı yerlerine Dünya'nın. Tek tek tozlarımı toplasalar ada köşelerinden, yanardağ diplerinden.
Savrulsam, yüreklerin en derin yerlerine, bulunmak için büyük çaba harcamak gerekse, bulunmasam yine de!... Özgürlüğün bir adının da "yalnız" olmak olduğunu bilseler, bildirseler. Tutunsam bulutlara, beni göğe davet etseler. Kaya dipleri, ağaç gölgeleri evim olsa. Uyumasam geceleri, gündüzleri saklansam. En çok "mor" rengi sevsem kendime yakıştırıp, gri tonlarını içselleştirsem hayatın.
Savrulsam sonbahar yaprakları gibi, düştüğüm yer bir su birinkintisi olsa. Alıp götürse beni içindeki "derin"e. Çekilsem girdapların en derinine. Adımlarım "iz"siz olsa. Geride bırakmak yok hiçbir hatıra. Kimse, ama kimse beni tanımasa gittiğim yerlerde. Özgürlüğün bir adının da "yalnızlık" olduğunu bilseler. Dinlediğim şarkılar güldürse beni, ağlatmasa.
Sustuğumda benimle sussa kainat, konuştuğumda sadece "istesem" isteyeceklerimi. Bir parça ekmeğin ardından ağlasam, bir anlık "saadet uykusu" dilensem Cuma namazlarından sonra. Beyaz mendilim olmasa da alabilsem...
Savrulsam herbir yerine Dünya'nın. Parçalarımı toplamak "imkansız" olsa. Ağlamak yasak olsa benim için, gülmek serbest. Unutulacağım yerlere çağrılsam duman işaretleriyle.
Savrulsam, beni savuracak yel'e doğru, savrulsam ruhumu götürecek sel'e doğru.
