[YT]ZANZzirvYUw[/YT]
[b]Mektup cebimde..
Cebim yüreğime yakın…
Öyle içimdesin ki, dokunuşların yanağımda dolaşan rüzgardan daha gerçek.
Küçük, ürkek, kesik dokunuşlarınla belki de her zamankinden daha yanımdasın.
Yani öylesine o kadar bensin ki, nasıl anlatsam bilemiyorum ve beceremiyorum bir türlü.
Çabalarım..
Ve doğru kelimeleri aramalarım boşuna...
Ne kitaplar yazıyor, ne de sözlüklerde karşılığı var.
Yalnızca, hissediyor ve yaşıyor insan… Kelimeler eksik.. kelimeler cılız...
Ve:.
Kelimeler yaralı…
Bu kelimeler.. Ah bu kelimeler yok mu bu kelimeler:
Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu ben de…
Yani:
Çok başka bir şey bu….
Sevginin ortasında derin acılar hisseder mi insan?
Aydınlık gülümsemelerin içine hüznü yerleştirir mi durup dururken?
Gözlerine buğu, diline sitem, yüreğine burukluk çöreklenir kalır mı asırlarca?
Ve gelmeyeceğini bildiği mektup için, günlerce aynı heyecanla o posta kutusunu açar mı insan ?
…
…
İşte ben öyleydim…
Dedim ya ! Başka bir şeydi bu.
Belki de, daha işin en başında seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler kirletmesin, kimseler toz kondurmasın, kimseler o su tanesi berraklığını bulandırmasın diye, kimselerin bilmediği ve bulamayacağı gönül derinliklerimin bağlarına götürmüştüm seni…
Seni hep, tüm pislikler ve kötülüklerden korumak için, en derinlerde, deniliklerin en güzelinde tuttum.. Derine, hep daha derine, bana sakladım. …
Seni yapayalnız bir tek bana, beni yapayalnız: bir tek sana bırakmıştım.
...
Kendimi oradan oraya vurmam, bu yaşanan şaşkınlıklar, biliyorum ki ikimizin bir beden haline dönmüş olmasından dolayıydı belli ki.
Yani şimdi tek beden olarak, bir ‘satılık beden’ haline dönüşmüş oluşunla…
Sağımda solumda ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam, hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam, belki de bundan...
Onun için şimdi, denizlerin gürültüyle gelip vurduğu, kayaların kaygan duvarları gibiyim…
Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan..
Duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor !
Tutunamıyorum...
…
Renklerim gün içinde değişiyor... Soluyorum.. soğuyorum…
Güneş ulaşmıyor içerilerime.
Küfleniyorum..
Eriyorum.. Bitiyorum..[/b]
[b]Mektup cebimde..
Cebim yüreğime yakın…
Öyle içimdesin ki, dokunuşların yanağımda dolaşan rüzgardan daha gerçek.
Küçük, ürkek, kesik dokunuşlarınla belki de her zamankinden daha yanımdasın.
Yani öylesine o kadar bensin ki, nasıl anlatsam bilemiyorum ve beceremiyorum bir türlü.
Çabalarım..
Ve doğru kelimeleri aramalarım boşuna...
Ne kitaplar yazıyor, ne de sözlüklerde karşılığı var.
Yalnızca, hissediyor ve yaşıyor insan… Kelimeler eksik.. kelimeler cılız...
Ve:.
Kelimeler yaralı…
Bu kelimeler.. Ah bu kelimeler yok mu bu kelimeler:
Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu ben de…
Yani:
Çok başka bir şey bu….
Sevginin ortasında derin acılar hisseder mi insan?
Aydınlık gülümsemelerin içine hüznü yerleştirir mi durup dururken?
Gözlerine buğu, diline sitem, yüreğine burukluk çöreklenir kalır mı asırlarca?
Ve gelmeyeceğini bildiği mektup için, günlerce aynı heyecanla o posta kutusunu açar mı insan ?
…
…
İşte ben öyleydim…
Dedim ya ! Başka bir şeydi bu.
Belki de, daha işin en başında seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler kirletmesin, kimseler toz kondurmasın, kimseler o su tanesi berraklığını bulandırmasın diye, kimselerin bilmediği ve bulamayacağı gönül derinliklerimin bağlarına götürmüştüm seni…
Seni hep, tüm pislikler ve kötülüklerden korumak için, en derinlerde, deniliklerin en güzelinde tuttum.. Derine, hep daha derine, bana sakladım. …
Seni yapayalnız bir tek bana, beni yapayalnız: bir tek sana bırakmıştım.
...
Kendimi oradan oraya vurmam, bu yaşanan şaşkınlıklar, biliyorum ki ikimizin bir beden haline dönmüş olmasından dolayıydı belli ki.
Yani şimdi tek beden olarak, bir ‘satılık beden’ haline dönüşmüş oluşunla…
Sağımda solumda ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam, hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam, belki de bundan...
Onun için şimdi, denizlerin gürültüyle gelip vurduğu, kayaların kaygan duvarları gibiyim…
Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan..
Duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor !
Tutunamıyorum...
…
Renklerim gün içinde değişiyor... Soluyorum.. soğuyorum…
Güneş ulaşmıyor içerilerime.
Küfleniyorum..
Eriyorum.. Bitiyorum..[/b]
....