gittin ya
canımı yakıyor bu şehir
karşımda ağlayışın
gözlerimde hala
hele o ağlama ne olur deyişin
hıçkırıklarına engel olamayan ben
bana sarılamadan ağlayan sen
canımı yakıyor bu şehir sultanım
ellerim titrek
yüreğim ürkek
ciğerim oksijensiz
gözyaşlarım sel misali....
sen,
bazen bir kaldırımdasın
bazen ekmeğimde
bazen suyumda
korkuyorum
kaybolacaksın
diye ne ekmek yiyebiliyorum
ne su içebiliyorum
sonra kayboluyorsun
bu şehir karanlık
bu şehir ıssız
sokaklar
yapayanlız
ben
beni sorma sakın
sensiz
bu şehir
canımı yakıyor....

oyoyoy güzel şiir teşekkürler...

Sen Saol İbocum ...............