Bir suskunluğun içinde kaybolmuşken seslerim ve düşünürken kendi kayıplığımda hiçliği yaralı bir ses kondu sesini kaybetmiş sesime.Yalvarırım çık içimden, bütün kalbinle beni özgür bırak.Kurtar beni bu kayıp ruhtan.Senden son isteğim artık ruhumu bana geri ver.Çık içimden azat et beni....
Ne yazmamı ya da ne düşünmemi bekliyorsun. Durmuşken hayatın bir yerinde ve akarken sensizliğe rağmen, onca anlar. Benden nasıl bir yorum bekliyorsun. Sen kendi düşüncende yoğurduğun benliğinle ve kanayan ruhuna sapladığın acınla bana feryadını yazarken, bende sana yanıt verecek bir ben yoktu sevgili. Kim kimi azat etsin? Benliğine sevgilide bırakma pahasına teslim olan ben mi yoksa bu teslimiyete ihanetin zincirlerini saran sen mi? Söylermisin bana kim kimi azat edecek? Hapis olmuşum sana. Bir müebbet türküsüdür saplanmış suskunluğuma. Sende, sensizliği yaşamak ne demek biliyor musun? Aynı yanında özlediğim sen gibi...
Yıllarca içinde taşıdın beni. Doğmadan önce vardık zaten biz. Ben seni doğmadan önce sevdim sevgili. Damarlarımda taşıdım seni. Çevrilmişken dört yanım, buz gibi özleminde benden güneşi anlatmamı bekliyorsun. Güne eş olup seni güneş ile aldatmaktansa, sana mahkûm olup geceleri yakmayı seçtim ben sevgili...
Kim mahkûm olmuş kime, tüm varlığı zaten sende var olan ben mi yoksa içindeki sevgiliyi kan yağan hazan akşamlarında sarı adımlarla terk eden sen mi? Söyle kim? Yalvarırım izin ver çıkayım içinden...
Bir kalbi vardır insanın. Birde o kalpte yasayan sevgilisi. O kalbi attıran onun umududur. Kalbimde sevgimde sende zaten sevgili. Ne gittiğin günden beri yasıyor nede sevebiliyorum. Sadece tükeniyorum. Kalbimin yerinde yokluğun atıyor sevgili. Hergün başka bir mazide tükeniyorum. Seni ve kendi elimde mazi kalmayınca ne yapacağım? Bir kalpte yaşarken bir sevgiyi aynı kalpte kaldıramıyor sensizliği...
Azat et beni sevgili. Bu kutsal mabetten ilk kovuluşum değil. Sevdanla tanrı katında aforoz edildim ben. Sensizliğimi çarmıha gerdim, özlemimi akbabalara yem ettim, sevmelerimi ekmek ve şarapla sundum sana...
Ölüme azat et beni. Canıma işlemiş sevgini sök al kanımdan, canımdan ve ruhumu unutulmuş bir şiirin yazılmamış dizelerine hapset. Üzerimi gece ile ört sevgili. Yıldızlar bile olmasın, yakamoz olmasın, deniz olmasın.
