İnsan nasıl böyle severdi,
Söylemek zor bu derdi,
Annem de tarif edemezdi.
Ben de edemiyorum şimdi.
Ne ben yazdım aşk kitabını,
Ne de okudum her sayfasını.
Ne ilk aşk acısını ben çektim,
Ne de sonuncusuyum bedbahtların.
Ama nedendir;
Her uykusuz gecenin sonunda,
Her sabah bu gönül sancısı?
Ama nedendir;
Hep iki dost sohbetinin başında,
Hep paylaşılır aşk acısı?
Galiba hiç öğrenemeyeceğim,
Ömrümün sonuna dek.
Belki de bu elemi hep çekeceğim,
Bu keder hep sürecek.
İlkleri yaşatır insana her sevda,
Ve işte, bende bir ilk daha,
Evet, itiraf ediyorum,
İlk kez birisine acıyorum..
Ne yazık, o kişi benim,
Yazık, o zavallı kendimim...
Söylemek zor bu derdi,
Annem de tarif edemezdi.
Ben de edemiyorum şimdi.
Ne ben yazdım aşk kitabını,
Ne de okudum her sayfasını.
Ne ilk aşk acısını ben çektim,
Ne de sonuncusuyum bedbahtların.
Ama nedendir;
Her uykusuz gecenin sonunda,
Her sabah bu gönül sancısı?
Ama nedendir;
Hep iki dost sohbetinin başında,
Hep paylaşılır aşk acısı?
Galiba hiç öğrenemeyeceğim,
Ömrümün sonuna dek.
Belki de bu elemi hep çekeceğim,
Bu keder hep sürecek.
İlkleri yaşatır insana her sevda,
Ve işte, bende bir ilk daha,
Evet, itiraf ediyorum,
İlk kez birisine acıyorum..
Ne yazık, o kişi benim,
Yazık, o zavallı kendimim...
