Bir gün, yagiz bir delikanli aski merak etmis, o güne dek hep yabanci oldugu o duyguyu yasamasi gerektigini, dünya üzerinde bir esinin olmasi gerektigini, onu buldugunda ona asik olacagini ve bu inanilmaz duyguyu
yasayacagini düsünmüs. O güne dek hiç böyle birisi
olmamis hayatinda, kimse onun yüregine bir kivilcim
düsürememis. Kendini zorlamis, o güzel dedikleri, kendisine hayranlikla bakan o kizlari sevememis. Bulamamis çevresinde böyle biri, kimseye bir sey
hissedememis.
Ve bu dert içinde öyle büyümüs ki, sehir sehir dolasip
çarsilarda, en kalabalik mekanlarda, en ücra köselerde askini aramaya koyulmus. Bulamamis aylarca. Derken
bir gece, askini aramaktan yorgun düstügü bir
gündüzün gecesinde bir uçuruma uzanmis
gökyüzünü seyrediyormus. Bir yildizin diger yildizlardan daha farkli daha parlak oldugunu farketmis bir an. Içinde bir seyler kipirdamis. O gece delikanli bir yildiza asik olmus, ve askini bulduguna öyle sevinmis ki onu
aramaktan hissettigi aylarin yorgunlugunu bir anda unutmus, yildiza kendini anlatmaya koyulmus. Her
gece bir sevgili ile bulusur gibi ayni uçuruma uzanip, askina masallar anlatmis; insanlari anlatmis; dünyayi
anlatmis; güldügü, sevdigi, kizdigi ne varsa anlatmis. Artik geceler an gibi geçiyor, gündüzlerse geceyi beklemekten
ne yapacagini sasiriyormus. Bir gece yine böyle askiyla sohbete daldigi sira ona ulasmak istemis. O an öyle imkansiz gözükmemis bu gözüne. Hatta yildiz da o
gece ayri bir güzelmis, sanki o da gencin kendisine ulasmasini istiyormus. Delikanli yildiza kosup uzandiginda, ona ulasacagini düsünmüs ve kosup uçurumun üzerinden yildiza birakmis kendini. Yildiz delikanliyi kendine çekmeye baslamis, delikanli yükselmis yerden epeyce, oluyormus, yildiza yaklasiyormus gitgide. Sonra bir an delikanlinin içinden tüm bunlarin imkansizligi, ve yalanligi geçmis. Bir yildiza asla ulasamayacagi düsündügü sirada büyük bir hizla düsmeye baslamis ve kisa süre sonra uçurumun dibine çakilip, paramparça olmus. Ve sevdiginden, askindan süphe duyan her sevgiliye bir
ibret olarak kalmis. Ask büyülü bir duyguysa birakin büyülü kalsin, süphe katip içine, ihanet katip ondan zehir yapmayın...
yasayacagini düsünmüs. O güne dek hiç böyle birisi
olmamis hayatinda, kimse onun yüregine bir kivilcim
düsürememis. Kendini zorlamis, o güzel dedikleri, kendisine hayranlikla bakan o kizlari sevememis. Bulamamis çevresinde böyle biri, kimseye bir sey
hissedememis.
Ve bu dert içinde öyle büyümüs ki, sehir sehir dolasip
çarsilarda, en kalabalik mekanlarda, en ücra köselerde askini aramaya koyulmus. Bulamamis aylarca. Derken
bir gece, askini aramaktan yorgun düstügü bir
gündüzün gecesinde bir uçuruma uzanmis
gökyüzünü seyrediyormus. Bir yildizin diger yildizlardan daha farkli daha parlak oldugunu farketmis bir an. Içinde bir seyler kipirdamis. O gece delikanli bir yildiza asik olmus, ve askini bulduguna öyle sevinmis ki onu
aramaktan hissettigi aylarin yorgunlugunu bir anda unutmus, yildiza kendini anlatmaya koyulmus. Her
gece bir sevgili ile bulusur gibi ayni uçuruma uzanip, askina masallar anlatmis; insanlari anlatmis; dünyayi
anlatmis; güldügü, sevdigi, kizdigi ne varsa anlatmis. Artik geceler an gibi geçiyor, gündüzlerse geceyi beklemekten
ne yapacagini sasiriyormus. Bir gece yine böyle askiyla sohbete daldigi sira ona ulasmak istemis. O an öyle imkansiz gözükmemis bu gözüne. Hatta yildiz da o
gece ayri bir güzelmis, sanki o da gencin kendisine ulasmasini istiyormus. Delikanli yildiza kosup uzandiginda, ona ulasacagini düsünmüs ve kosup uçurumun üzerinden yildiza birakmis kendini. Yildiz delikanliyi kendine çekmeye baslamis, delikanli yükselmis yerden epeyce, oluyormus, yildiza yaklasiyormus gitgide. Sonra bir an delikanlinin içinden tüm bunlarin imkansizligi, ve yalanligi geçmis. Bir yildiza asla ulasamayacagi düsündügü sirada büyük bir hizla düsmeye baslamis ve kisa süre sonra uçurumun dibine çakilip, paramparça olmus. Ve sevdiginden, askindan süphe duyan her sevgiliye bir
ibret olarak kalmis. Ask büyülü bir duyguysa birakin büyülü kalsin, süphe katip içine, ihanet katip ondan zehir yapmayın...
