Sensizlik
Rotası olmayan bir gemiyim şimdi. Belirsiz rüzgarlarla yelkenini şişiren,akıntıyla engin denizlerde sürüklenen bir gemiyim. Kıyılarda bile gezerken korkan yüreğim,ucu bucağı gözükmeyen sularda kimsesiz,yalnız başına savrulmakta...
Güvenli kıyılarımdan ayrılmaktan bu kadar tedirginlik duyarken ,hangi isyan attı beni açık denizlere,tek başıma,bir başıma rotasız dolaşıyorum sonsuz mavilikte.
Bir martılar yarenlik ediyor öksüz gönlüme,birde arada uzaktan geçen gemiler, yunus balıklarım ise tek dostum,tek sırdaşım bu sonsuz yolculukta.
Ne zaman son bulacak bu yolculuk diye sormuyorum,sadece yaralı yüreğimi susturuyorum. Aradığım hiçbir şey yok,beklenende hiç gelmeyecek. Sadece kendimi onarmak,yeniden küllerimden doğmak adına rüzgara kendimi bırakmam.
Kelimeler anlamını yitirdiyse susmalı o vakit. Her cümleye bin anlam katmak gereksiz,satır aralarında aşka dair iz aramak manasız. Çünkü beklenen hiç benim değilmiş ki.
Her kelime beklenenle anlam buluyordu,kelimeler öksüz,kelimeler kifayetsiz şimdi...
Aşka tek kere inananlardanım,ete kemiğe bürünmediyse aşk,aşk değil midir adı. Tüm gerçekler fanilerin olsun,ben masal tadında yaşadım düş dünyasında masalımsı aşkımı...
Ölüm beni çağırıyor,direnebildiğim kadar direneceğim ölüm sana. Zorlu bir yolculuk bu,dedim ya rotam yok,rüzgarla savruluyorum.
Ey hayat tek kere isyan ettim sana,yaşanabilecek güzel anları benden çaldığın içindi isyanım. Şimdi hayatı terk etme zamanı diyorsun,peki savaşmaz isem seninle,sende sevdiğinin yüreğine dokunabildin der misin bana. Bir hiç değildin onun için ,bir toz zerresi değildin. Seni anladı yüreğinin sahibi diye bilir misin ? Aşkını anladı,yargılamadı,aşkına saygı duydu diyebilir misin?
Rotası olmayan bir gemiyim şimdi. Belirsiz rüzgarlarla yelkenini şişiren,akıntıyla engin denizlerde sürüklenen bir gemiyim. Kıyılarda bile gezerken korkan yüreğim,ucu bucağı gözükmeyen sularda kimsesiz,yalnız başına savrulmakta...
Güvenli kıyılarımdan ayrılmaktan bu kadar tedirginlik duyarken ,hangi isyan attı beni açık denizlere,tek başıma,bir başıma rotasız dolaşıyorum sonsuz mavilikte.
Bir martılar yarenlik ediyor öksüz gönlüme,birde arada uzaktan geçen gemiler, yunus balıklarım ise tek dostum,tek sırdaşım bu sonsuz yolculukta.
Ne zaman son bulacak bu yolculuk diye sormuyorum,sadece yaralı yüreğimi susturuyorum. Aradığım hiçbir şey yok,beklenende hiç gelmeyecek. Sadece kendimi onarmak,yeniden küllerimden doğmak adına rüzgara kendimi bırakmam.
Kelimeler anlamını yitirdiyse susmalı o vakit. Her cümleye bin anlam katmak gereksiz,satır aralarında aşka dair iz aramak manasız. Çünkü beklenen hiç benim değilmiş ki.
Her kelime beklenenle anlam buluyordu,kelimeler öksüz,kelimeler kifayetsiz şimdi...
Aşka tek kere inananlardanım,ete kemiğe bürünmediyse aşk,aşk değil midir adı. Tüm gerçekler fanilerin olsun,ben masal tadında yaşadım düş dünyasında masalımsı aşkımı...
Ölüm beni çağırıyor,direnebildiğim kadar direneceğim ölüm sana. Zorlu bir yolculuk bu,dedim ya rotam yok,rüzgarla savruluyorum.
Ey hayat tek kere isyan ettim sana,yaşanabilecek güzel anları benden çaldığın içindi isyanım. Şimdi hayatı terk etme zamanı diyorsun,peki savaşmaz isem seninle,sende sevdiğinin yüreğine dokunabildin der misin bana. Bir hiç değildin onun için ,bir toz zerresi değildin. Seni anladı yüreğinin sahibi diye bilir misin ? Aşkını anladı,yargılamadı,aşkına saygı duydu diyebilir misin?