İcimde var ettigin, milyonlarca dünyada, en şiddetli depremle sarsılıyorum... Yine siyah giydim bugün gökkuşagına inat... Yine bir köşede üsüyen cocukta buldum kendimi...
Sessizliklerle konusuyorum cıldırmıscasına, her boguk seste kahpeligin izleri var... Kacıyorum ama nereye? Kime? ...Bilmedigim ne kadar çok şey var... Seni seviyorum demek bile yetmiyor artık bana... Öyleyse neden bu girdap kimselerin bilmedigi acılar varken elimde, niye gülümsüyorum hala, deli diyecekler bana ama kimin umurunda! Sen bana sevdigim de... Gerisi hikaye...
Sana sahip olmanın serefiyle adlandıramadıgım bu hayat için ne demeliyim peki... Dilimin yetersizligine kızan kalbimi kim dizginleyebilir ki? Yoklugunda ruhumu kim avutabilir?
Ben her daim yanındayım sözü ne kadar da bos degil mi? Degiliz işte birbirimizin yanında ve avutuyoruz kendimizi bir yudum mutluluklarla... Oysa ben yudum degil, deniz olsan derim ve bogulsam sonsuzlugunda...
Koskoca bir cölün ortasındayım! Etrafımdaki, gözleri kan, dilleri haset kokan bir sürü insan müsvettesinin yanındayken, sadece benim üzerime yagan bir mutluluk bulutu gibi hissediyorum seni...Her damlanı süzerek icime alıyorum...
Dalıyorum yokluguna, gözlerimi actıgımda bile günes misali duruyorsun karsımda...Gözlerimi kapatmaya korkar oluyorum bazen...Ne çok hasret der oldum son günlerde, yoklugunsa vazgecilmez kelimem...Kendimi cıplak hissettigim anlarım oldun...Yada en pahalı hediyeleri almıs gibi zengin hisseden beni, sen yarattın bakıslarınla...Ne yaptın bana..Simdi nerdesin?
Sessizliklerle konusuyorum cıldırmıscasına, her boguk seste kahpeligin izleri var... Kacıyorum ama nereye? Kime? ...Bilmedigim ne kadar çok şey var... Seni seviyorum demek bile yetmiyor artık bana... Öyleyse neden bu girdap kimselerin bilmedigi acılar varken elimde, niye gülümsüyorum hala, deli diyecekler bana ama kimin umurunda! Sen bana sevdigim de... Gerisi hikaye...
Sana sahip olmanın serefiyle adlandıramadıgım bu hayat için ne demeliyim peki... Dilimin yetersizligine kızan kalbimi kim dizginleyebilir ki? Yoklugunda ruhumu kim avutabilir?
Ben her daim yanındayım sözü ne kadar da bos degil mi? Degiliz işte birbirimizin yanında ve avutuyoruz kendimizi bir yudum mutluluklarla... Oysa ben yudum degil, deniz olsan derim ve bogulsam sonsuzlugunda...
Koskoca bir cölün ortasındayım! Etrafımdaki, gözleri kan, dilleri haset kokan bir sürü insan müsvettesinin yanındayken, sadece benim üzerime yagan bir mutluluk bulutu gibi hissediyorum seni...Her damlanı süzerek icime alıyorum...
Dalıyorum yokluguna, gözlerimi actıgımda bile günes misali duruyorsun karsımda...Gözlerimi kapatmaya korkar oluyorum bazen...Ne çok hasret der oldum son günlerde, yoklugunsa vazgecilmez kelimem...Kendimi cıplak hissettigim anlarım oldun...Yada en pahalı hediyeleri almıs gibi zengin hisseden beni, sen yarattın bakıslarınla...Ne yaptın bana..Simdi nerdesin?