Bugün kaç gün oldu bilmiyorum tenine dokunmayalı nefesini hissetmeyeli
kaç zaman geçti zaten bilmek istemiyorum ama bildiğim tek bir şey var o da senin yokluğununun fırtına öncesi sessizliği yalnızlığı ve kafamı her sağa sola çevirdiğimde bıraktığın her anının bir acıya dönüştüğüdür. Yalanlar söyledim seni her sorana o var dedim iyi dedim güzel dedim ama her kelimemde kendimi yiyip bitirdim.
Vazgeçilmezim oldun her şeyim oldun sen yalnız benim olmadınözlemim oldun sen oldun dön gel dedim gelmedin. Gözyaşlarım içime akardı daha da tutamıyorum bir açılırsa kapakları ne set nede hiç bir kum torbası engel olamayacak seni ağlamama.
Kangren oldu kalbim hissetmiyor atışlarıbakışları vede yalvarışları. İklimler değişiyor hergün hayatımda derdim kahkamının ardında öylece bakıp duruyor. Kimse bilmiyor sen olduğunu yaşamıyor içimde kahkaha sadece ifadelerde o da kimse sormasın ne oldu sana diye. Bahar artık bir şey ifade etmiyor kuşlar uçmuş çiçekler açmış cemre düşmüş benim baharımda kuşlar küskün çiçekler solgun ve cemreler yorgun. Çok durgunum yorgunum hayalini özlemekten gelgitler var akşamlarımda sabahları zaten istemiyorum. Her güneş doğduğunda kahreden yalnızlığım yeniden karşıma dikilip bir gün daha diyor bir gün daha. Akşamlar anlıyor duvarlar dinliyor kahrımı ama onlarda hiçbir şey söylemiyor yalnızlık her gün dahada boy gösteriyor. Aynalar küskün bana alışkınlar ne de olsa her sabah gülen yüzle beni karşılamaya. Bugün tutamadım kendimi vurdum en ücra yalnızlığın bol olduğu nasırlı sokaklara hepsi birer sille gibi indi günden güne yok olmaya yüz tutan suratıma. Ve karar verdim bugün seni sensiz yaşamaya ve karar verdim hayatımı bir ipin ucunda yaşamaya ve karar verdim kimsesiz bir kaldırım üstünde gözlerimi kapamaya ve karar verdim sensiz bir ömrün kapılarını kapatmaya.
ßiLmiyorSun ßoÄžazımda DüÄžümSün!
YuтKunSam GidecekSin
YuтKunmaSam öLürüm..!
kaç zaman geçti zaten bilmek istemiyorum ama bildiğim tek bir şey var o da senin yokluğununun fırtına öncesi sessizliği yalnızlığı ve kafamı her sağa sola çevirdiğimde bıraktığın her anının bir acıya dönüştüğüdür. Yalanlar söyledim seni her sorana o var dedim iyi dedim güzel dedim ama her kelimemde kendimi yiyip bitirdim. Vazgeçilmezim oldun her şeyim oldun sen yalnız benim olmadın
özlemim oldun sen oldun dön gel dedim gelmedin. Gözyaşlarım içime akardı daha da tutamıyorum bir açılırsa kapakları ne set nede hiç bir kum torbası engel olamayacak seni ağlamama. Kangren oldu kalbim hissetmiyor atışları
bakışları vede yalvarışları. İklimler değişiyor hergün hayatımda derdim kahkamının ardında öylece bakıp duruyor. Kimse bilmiyor sen olduğunu yaşamıyor içimde kahkaha sadece ifadelerde o da kimse sormasın ne oldu sana diye. Bahar artık bir şey ifade etmiyor kuşlar uçmuş çiçekler açmış cemre düşmüş benim baharımda kuşlar küskün çiçekler solgun ve cemreler yorgun. Çok durgunum yorgunum hayalini özlemekten gelgitler var akşamlarımda sabahları zaten istemiyorum. Her güneş doğduğunda kahreden yalnızlığım yeniden karşıma dikilip bir gün daha diyor bir gün daha. Akşamlar anlıyor duvarlar dinliyor kahrımı ama onlarda hiçbir şey söylemiyor yalnızlık her gün dahada boy gösteriyor. Aynalar küskün bana alışkınlar ne de olsa her sabah gülen yüzle beni karşılamaya. Bugün tutamadım kendimi vurdum en ücra yalnızlığın bol olduğu nasırlı sokaklara hepsi birer sille gibi indi günden güne yok olmaya yüz tutan suratıma. Ve karar verdim bugün seni sensiz yaşamaya ve karar verdim hayatımı bir ipin ucunda yaşamaya ve karar verdim kimsesiz bir kaldırım üstünde gözlerimi kapamaya ve karar verdim sensiz bir ömrün kapılarını kapatmaya. ßiLmiyorSun
ßoÄžazımda DüÄžümSün! YuтKunSam GidecekSin
YuтKunmaSam öLürüm..!
