Çapraz sorguların ortasında olmayan çığlıklarım,
bir dağa sırtını dayamış isyanlarım olmadı benim.
Özürlü bir çoçuğun masalında, ifadesiz kalınca tüm imgeler
bir soru işaretinde susuyorum, avazım çıktığı kadar.
Kaybettiğim bunca şeye rağmen,aşklarımı gelin ettiğim cinnet yalnızlıklarımda,
bir çentik atıyorum tüm soguk duvarlara inat, şakağıma.
Hangi acıya tutunsam herşey oluyorum, kendim olamadığım kadar,
Çatışıyorum!!
şiirlerimi ve adressiz mektuplarımı ardıma alarak.
Onursuz bir merminin ses duvarına çarpıyor suretim
Kanım şehrin kanalizyonlarına karşıyor,sonra denizin sularına,
tüm mavilikler yasımı tutarken, emanet bir gözyaşının içinde cedelleşiyorum.
Tek bir damla bile düşmüyor toplanmaya fırsat bulamayan suretimden,
Kalk gidelim!! diyorum benliğime içli bir hüzünle,
anlıyorum; bir et parçasından başka hiçbirşeyimin kalmadığını
Umarsız bir gülüş rehin alıyor bedenimizamanı unutuyorum ta ki;aynanın karşına geçene kadar sonra beyaza düşüyor gölgem,gündüzlerim esrarengiz,gecelerim anoson kokuyor.
Üstüme örtüyorum, nikotin sarartılı düşlerimi.
Saklı bahçemde zakkum
çiçekleri,güneşini kaybetmiş,çatlıyor arsızca odamda suskunluğum.
Berdel verirken isyanlarımı,bana düşen sessizligim titriyor,dilim lal oluyor,
yüreğimin en ücra köşesine, kazıyorum kimliksizliğimi
Oysa herkeslerden saklı gülüşler biriktirdim.
Kimselerin bilmediği yetimliğimi astım,şehrin duvarlarına
tüm yeşil ışıkları kana buladım,
ve bu şiiri cehennem(İM)den yazdım..
bir dağa sırtını dayamış isyanlarım olmadı benim.
Özürlü bir çoçuğun masalında, ifadesiz kalınca tüm imgeler
bir soru işaretinde susuyorum, avazım çıktığı kadar.
Kaybettiğim bunca şeye rağmen,aşklarımı gelin ettiğim cinnet yalnızlıklarımda, bir çentik atıyorum tüm soguk duvarlara inat, şakağıma.
Hangi acıya tutunsam herşey oluyorum, kendim olamadığım kadar,
Çatışıyorum!!
şiirlerimi ve adressiz mektuplarımı ardıma alarak.
Onursuz bir merminin ses duvarına çarpıyor suretim
Kanım şehrin kanalizyonlarına karşıyor,sonra denizin sularına,
tüm mavilikler yasımı tutarken, emanet bir gözyaşının içinde cedelleşiyorum.
Tek bir damla bile düşmüyor toplanmaya fırsat bulamayan suretimden,
Kalk gidelim!! diyorum benliğime içli bir hüzünle,
anlıyorum; bir et parçasından başka hiçbirşeyimin kalmadığını
Umarsız bir gülüş rehin alıyor bedenimizamanı unutuyorum ta ki;aynanın karşına geçene kadar sonra beyaza düşüyor gölgem,gündüzlerim esrarengiz,gecelerim anoson kokuyor.
Üstüme örtüyorum, nikotin sarartılı düşlerimi.
Saklı bahçemde zakkum çiçekleri,güneşini kaybetmiş,çatlıyor arsızca odamda suskunluğum.
Berdel verirken isyanlarımı,bana düşen sessizligim titriyor,dilim lal oluyor,
yüreğimin en ücra köşesine, kazıyorum kimliksizliğimi
Oysa herkeslerden saklı gülüşler biriktirdim.
Kimselerin bilmediği yetimliğimi astım,şehrin duvarlarına
tüm yeşil ışıkları kana buladım,
ve bu şiiri cehennem(İM)den yazdım..