Sessizliğimi duyuyor musun?
Canımın kırıkları her nefes aldığımda düşünceme batıyorken
Kalbinin dikenleri beni acıtmıyor dersem yine duyar mısın beni?
Yürekten çağırmayacaktım seni değil mi sözümü tut(a)madım.
Ve biliyorum ki sözünü tutmayan sadece ben değilim.
Gelmeyecektin geldin ve hiç gitmemiş gibi sessizliğime nasıl da karıştın.
İzlerini silmek için bu kadar uğraşma sessizliğin en az benimki kadar gürültülü...
Ruhunu al(a)madın yanına giderken değil mi?
Aldığın her nefes nefesimde tutsak hala.
Kalbin kalbimde atıyor
Gelmeyecektin geldin ve hiç gitmemiş gibi sessizliğime nasıl da karıştın.
"Hiç gitmemiş" olmanı diledim "yürekten"...
Savaşım seni yenmek içindi kendime yenildim.
Adlandıramadığım anlamlandıramadığım ne varsa hepsi içimde öyle bir güç olmuş ki
Ben tek başıma hiçbirşey yapamıyorum.
"Sana" rağmen bu yenilgi üzmüyor beni yıkmıyor
"Sana" rağmen sesim yüzüm düşüm kırık ama küsmüyorum
"Sana" rağmen düşüyorum uçurumlardan ama ölmüyorum
"Sana" rağmen eksilmiyorum çoğaldıkça daha çok yeniliyorum kendime
"Sana" rağmen maviyim en güzelinden...
"Sana" rağmen "seni" göğsümdeki sıcaklıkta saklıyorum
"Sana" rağmen "Sana"
Üzülürsün diye "Bana"
Kıyamıyorum...
Herşeyi inkar etmek varken "itiraf etmek"
Senin lügatında beni tanımlayan hangi kötü kelimenin geniş anlamında siler yüzümü?
Doğrumu kaçıncı köyünden kovarsın bu kez?
Yapamadıkların mı yoksa yapamadıklarım mı yargılar beni?
Ötesi berisi yok işte.
Ne yaparsan yap
"Sana" rağmen "Seni..........."
Özlüyorum...
