Ben bu satırları yazarken sen çok uzaklarda olacaksın biliyorum!
Gözlerime yüzlerce kilometre uzaklıkta olman değil önemli olan..
Ya da nefesimi kaç şehir geride bırakıp gittiğin!
Gidebilirdin!
Gitmeliydin!
Ve gittin!
Ben senin gitme hakkını elinden almaya hiçbir zaman yeltenmedim..
Tenine ne zaman dokunsam, gözlerine perde çekerdin..
Dudakların hep akşamüstüydü bana..
Hep hafif serin..
Ben ne zaman aşk desem..
Sen çıkma derdin!
Yüzümün ortasına koca bir ayrılığı çakar öylece giderdin..
Severdim seni..
Bazen de sevişirdik!
Yani ben koynumda uyuya kalmanı sevişmeden sayardım!
Sarhoş olduğunu sabah beni hatırlamadığında anlardık!
Uzatmaları oynarken yendiğimi sanırdım
oysa çoktan oyundan çıkarılmıştı kadınlığım..
Aşk dedim sana..
Duymadın!
Yar dedim usulca..
Konuşmadın!
Adamım cümlelerini hangi dil kurumuna bağışladın?
Çekip giderdim..
Bilirdim elbette senden gitmeyi..
Vazgeçmeyi..
Kadınlık olmasaydı hamurumda..
Merak etme adamım!
Bilirdim adamlığını yerle bir etmeyi..
ELCİN GELİR.