olmadık bir duaya amin demekti benimki
kışın ortasında ilkbaharı beklemekti
ve öyle bir hasretti ki benimki
dalgaların kıyıya vuruşu gibi
bazen durgunca bazen de kat kat büyüyerek
ama hep hasret hep hasret
şimdi belki dünyanın bi ucundasın
yaşadığından bile emin değilim
oysa hep farklı hayaller kurmuştuk
minik bir evimiz olsun istiyorduk
tam sahilin yanında
dertten tasadan uzak durmak
sonra,sonrasını unuttum
çok zaman geçti bu hayallerin üstünden
şimdi çok farklı hayatlarımız olmalı
belkide evlendin
hayallerimizi başka birisiyle gerçeğe buluşturdun
ben hala eski evimdeyim
sen gidince değiştirmedim hiçbir şeyi
vazodaki çiçekler kurudular artık
ama almıyorum yenilerini
çünkü onlar senden aldığım son çiçeklerdi
atmaya kıyamadım o yüzden
ve şimdi bunlar sana son sözlerim olsun
bundan sonra belki adını anmayacağım ama
seni beklemekten bir dakika olsun vazgeçmeyeceğim