Burda günler sensiz geçmiyor balım. Her sabah doğan güneş artık sensiz doğuyor üzerime. Buram buram yalnızlık, buram buram sensizlik bırakıyor odama. Her nefes alışımda yokluğun geliyor aklıma. Her nefes alışımda sen geliyorsun aklıma, ne aklımdan ne hayatımdan çıkıyorsun bir an. Gözlerimi bazen güneşli, cıvıl cıvıl bir güne açıyorum, her şey güzel de ; bir sen olmuyorsun yanımda. Sensizliğin ağır bir yük gibi omuzlarımda ne zamandır. Eziliyorum altında, sanki gün geçtikçe yaşlandığımı hissediyorum be sevgili. En büyük dostluğumu aynalarla kuruyorum bu günlerde. Sen herşeyi götürdün ya, aynalar da düşman oldu bana artık. Ne karşısına çıkasım kaldı, ne de bakasım…
Sen yoksun ya sevgili bu uzun gündüzlerimin ve bitmeyen gecemin içinde, artık herşey zor geliyor bana. Her şeyi yapıyorum ama ben bir tek seni unutamıyorum. Bazen oturuyorum odamın bir köşesine, başımı ellerimin arasına alıyorum ve düşünüyorum uzun uzun. Yalnız bıraktığın, beni sensiz bıraktığın odamın içinde sensizlikle boğuşuyorum. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyor be sevgili. Yani anlayacağın sevgili; ben sensiz seni yaşayamıyorum, ya gülüşün olacak gözümde, ya da dokunuşun elimde… sensiz herşey ters gidiyor sanki benim hayatımda. Hani derler ya her şey üst üste geliyor diye, hayır sevgili; bende bir tek sen gittin başka ne zorluk varsa beni buldu hayatta…
Seni tüm hatıralarınla silmeye çalıştım hayatımdan. Her şeyini; ben de sana ait ne varsa bir bir kaldırdım gözümün önünden. Bir tek penceremin önünde senin yaptığın biri mavi diğeri pembe kalplerden ikisi duruyor. Onlar da gün geçtikçe boyalarını atıyorlar, birbirlerine karışıyorlar. Onlara her bakışımda biraz daha hüzün çöküyor şakaklarıma, biraz daha biniyor sensizlik omuzlarıma ve daha bir yük oluyor yalnızlığım hatıralarınla. Evet sevgili, bende sana ait ne varsa kaldırdım gözlerimin önünden ama bir tek hatıralarını çıkaramadım aklımdan, bir tek sen çıkmadın aklımdan…
Sevgili, yokluğunda çok güçsüz bir duruma düştüm biliyormusun. Artık fotoğraflarına bakabilecek gücüm yok, biliyorum dayanamam, bizim şarkılarımızı dinleyecek gücüm yok, biliyorum dayanamam olurda ya ağlarsam? Belki bilmiyorsun ama ben ağladımmı farklı ağlarım sevgili, ne sen dayanabilirsin gözyaşlarıma, ne de hatıraların. Hepsi bir bir gelir yine gözlerinin önüne, biliyorum ama belki sende ağlarsın…
Gittiğin gün var ya, o gün bir takvim aldım kendime. Ve dolabımın kapısına beyaz bir kağıt yapıştırdım. Sensiz geçen her gün için bir takvim yaprağı koparıyorum ve sayfaya bir çentik atıyorum. Takvim yaprakları artık kabarmaya başladı ve yer kalmadı çentik atmak için sayfa da.
Her günümü seni bekleyerek geçiriyorum sevgili. Biliyorum aramayacaksın artık, biliyorum dönmeyeceksin geri. Biliyorum sen de en az benim kadar zorlanıyorsun. Belki senin de her şey üstüne üstüne geliyor, çok üzülüyorsun, hatıralar yağıyor üstüne tek tek. Güne gözlerimi açtığımdan uyku anıma kadar telefonumu kontrol etmekle geçiyor zamanım. Ya bir mesaj atarsa, ya ararsa... ama biliyorum sevgili artık aramayacaksın sen… alıştım artık boş ekrana bakmaya ve beyaz kağıtlara yazmaya artık…
Ha birde son olarak sevgili…
Bugün evinin önünden geçtim. O kapıdan girişlerim aklıma geldi ve çıkışların. Yine hüzün çöktü şakaklarıma. Şehrin sokakları tek tek seni hatırlatıyor bana… her sokak, her yer, adım attığın kaldırım taşları… şehre kar yağıyor, beyaza bürünüyor her yer ama sen yoksun yanımda sevgili.
Şehre yağmur yağıyor pardon ağlıyor. Sadece bizim için ağlıyor sevgili sadece ikimiz için..
Ama sen yoksun…
Yok…
Sen yoksun ya sevgili bu uzun gündüzlerimin ve bitmeyen gecemin içinde, artık herşey zor geliyor bana. Her şeyi yapıyorum ama ben bir tek seni unutamıyorum. Bazen oturuyorum odamın bir köşesine, başımı ellerimin arasına alıyorum ve düşünüyorum uzun uzun. Yalnız bıraktığın, beni sensiz bıraktığın odamın içinde sensizlikle boğuşuyorum. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyor be sevgili. Yani anlayacağın sevgili; ben sensiz seni yaşayamıyorum, ya gülüşün olacak gözümde, ya da dokunuşun elimde… sensiz herşey ters gidiyor sanki benim hayatımda. Hani derler ya her şey üst üste geliyor diye, hayır sevgili; bende bir tek sen gittin başka ne zorluk varsa beni buldu hayatta…
Seni tüm hatıralarınla silmeye çalıştım hayatımdan. Her şeyini; ben de sana ait ne varsa bir bir kaldırdım gözümün önünden. Bir tek penceremin önünde senin yaptığın biri mavi diğeri pembe kalplerden ikisi duruyor. Onlar da gün geçtikçe boyalarını atıyorlar, birbirlerine karışıyorlar. Onlara her bakışımda biraz daha hüzün çöküyor şakaklarıma, biraz daha biniyor sensizlik omuzlarıma ve daha bir yük oluyor yalnızlığım hatıralarınla. Evet sevgili, bende sana ait ne varsa kaldırdım gözlerimin önünden ama bir tek hatıralarını çıkaramadım aklımdan, bir tek sen çıkmadın aklımdan…
Sevgili, yokluğunda çok güçsüz bir duruma düştüm biliyormusun. Artık fotoğraflarına bakabilecek gücüm yok, biliyorum dayanamam, bizim şarkılarımızı dinleyecek gücüm yok, biliyorum dayanamam olurda ya ağlarsam? Belki bilmiyorsun ama ben ağladımmı farklı ağlarım sevgili, ne sen dayanabilirsin gözyaşlarıma, ne de hatıraların. Hepsi bir bir gelir yine gözlerinin önüne, biliyorum ama belki sende ağlarsın…
Gittiğin gün var ya, o gün bir takvim aldım kendime. Ve dolabımın kapısına beyaz bir kağıt yapıştırdım. Sensiz geçen her gün için bir takvim yaprağı koparıyorum ve sayfaya bir çentik atıyorum. Takvim yaprakları artık kabarmaya başladı ve yer kalmadı çentik atmak için sayfa da.
Her günümü seni bekleyerek geçiriyorum sevgili. Biliyorum aramayacaksın artık, biliyorum dönmeyeceksin geri. Biliyorum sen de en az benim kadar zorlanıyorsun. Belki senin de her şey üstüne üstüne geliyor, çok üzülüyorsun, hatıralar yağıyor üstüne tek tek. Güne gözlerimi açtığımdan uyku anıma kadar telefonumu kontrol etmekle geçiyor zamanım. Ya bir mesaj atarsa, ya ararsa... ama biliyorum sevgili artık aramayacaksın sen… alıştım artık boş ekrana bakmaya ve beyaz kağıtlara yazmaya artık…
Ha birde son olarak sevgili…
Bugün evinin önünden geçtim. O kapıdan girişlerim aklıma geldi ve çıkışların. Yine hüzün çöktü şakaklarıma. Şehrin sokakları tek tek seni hatırlatıyor bana… her sokak, her yer, adım attığın kaldırım taşları… şehre kar yağıyor, beyaza bürünüyor her yer ama sen yoksun yanımda sevgili.
Şehre yağmur yağıyor pardon ağlıyor. Sadece bizim için ağlıyor sevgili sadece ikimiz için..
Ama sen yoksun…
Yok…
