Yalnızlığın en kuytu köşelerini bilirim ben

Terkedilmişliğin verdiği ızdırabı

Herkesin küsmüşcesine veremediği teselliyi bilirim ben

Bir tatlı tebessümü esirgeyen üşüten titreten rüzgarı bilirim

Tanıdığın tüm dostlarının,

Zor zamanındaki yabancılığını bilirim ben

En kalabalık ortamlardaki

Tek kalmışlığın ezikliğini bilirim ben

Hani tutunacak bir dal arasında

Tutunduğunda elinde kırılıverdiğini hissedersin ya bir an

Hayallerinin kırıldığı yalnız kaldığın andır o zaman

Yalnızlığın en karanlık gecelerinde sabahladığımı bilirim ben

Bir umut ışığının güneşinin doğacak vakitlerini beklemeyi

Bir anda doğan güneşinin,

Fırtınalı bir yağmura dönüşüvermesini bilirim ben

Güldüğüm zamanlar gözlerime

Yalnızlık yağmurlarının yağmasınıda bilirim

Yaşadığım aşklarda ayrılık korkusundan kurtulamaz yüreğim

Sanki konuşmaya ilk başladığım zamanlarda

Yalnızlık kelimesini öğretmişler ilk önce bana

Sanki doğduğumda ezan yerine

Yalnızlık şarkıları okumuşlar kulağıma

Bir bilen varsa söylesin bana dostlar

Başka bir yürekte yaşamayacak mı benim sevgim yüreğim

İsyan etmiyorum Allah’ım bu mu benim alın yazım kaderim


Attığım kahkahalarda bile yalnızlığın acısını ben bilirim