[INDENT][SIZE="3"]Senede bir gün birleşip ayrılmak zorunda kalan iki sevgili.. Hak mı bu, reva mı aşka ayrılık? Maşuk da acıyor oysa, kanıyor derinden..

Neyleyim, olmuyor iki gözüm! Hayat mı acımasız, kader mi yazmadı bizi birbirimize? Hangi geçmişin bedelini ödüyoruz ikimiz de?

Oysa dursan şurada öylece, sadece otursan ve konuşsan, hiç bıkmadan dinlerim. Çekilip köşene hiç konuşmasan, bir ömür sessizce sana hizmet ederim.

Ne su isterim, ne ekmek, ben seni ellerimle beslerim. Aç da bırakmam seni, ele de muhtaç etmem, hastalansan gözüm gibi bakar, iyi ederim.

Şurada otursan mesela, iki hırka bir lokma, anlatsan derdini dünyaya! Şimdi anlamayacaklar ama belki yüzyıl sonra, biri açıp okuyunca adını ansa..

Belki de bu ayrılıktır besleyen sevgimizi. Kavuşursak biter mi sence içimizdeki o ateş? Herkes gibi olur muyuz? Sıradanlaşıp ayrılır mıyız sonunda?

Şu hayat yolculuğunda ne fırtınalar atlattım, ne kasırgalar geçirdim, ne depremlerle sallandım, yıkılmadım da; senden uzak kalıyorum ya, bir tek o indiriyor kafamı düşmanın ayağına…

Kader mi karışır aşka, Eros mu bilmem. Ancak Kedi’nin dediği gibi; bizim şarkımız “Senede Bir Gün”, olmazsa “Makber” dinleyeceğiz sonunda…

Candan Ünal[/SIZE][/INDENT]

süperr '! banada uymuş yüreğine sağlık.. yeterki bir gün kavuşalım beklemeye razıyım :/

O Eros'n okunu bi bulsaM VARYAAAAA Eros'a geri montelicem =))

Güzel bi yazı olmuş yine yeni yeniden süper =))