TIRNAK YEME
Tırnak yeme davranışında, parmak emme
davranışından farklı olarak, bu davranışın normal olarak kabul
edilebildiği bir dönem yoktur. Tırnak yeme, çocuğun yaşamında hangi
dönemde ortaya çıkmış olursa olsun kesinlikle bir uyum ve davranış
bozukluğu olarak kabul edilmeli ve mutlaka altında yatan sebepler tespit
edilerek ortadan kaldırılmalıdır. Tırnak yeme davranışı incelendiğinde,
daha çok belirli bir grup sebepten kaynaklandığı gözlemlenmektedir. Bu
sebepler aşağıdaki maddelerde gruplandırılmıştır;

1. Üzüntü ve sıkıntı duyguları
2. Gerilim ve kaygı duyguları
3. Öfke ve saldırganlık duyguları
4. Korku
5. Değersizlik ve güvensizlik duyguları
6. Aile-içi iletişim sorunları

Örneğin,
herhangi bir sebepten dolayı anne-babasına kızan, onlara karşı öfke
duyan çocuk tırnak yeme davranışını segileyebilir. Okulda arkadaşlarına
kendini doğru biçimde ifade edemeyen çocuk bu sebeple kaygılanabilir ve
bu sıkıntısını tırnak yiyerek ifade edebilir. Çok sevdiği köpeğini
kaybeden çocuk, üzüntüsü nedeniyle bu davranışa yönelebilir. Bunun
dışında, öğretmeninden veya ailesinden korkan ve cezalandırılma kaygısı
taşıyan çocuk tırnak yiyebilir. Aile içinde yaşanan huzursuzluklar,
boşanma ve ayrılıklar da sorunun ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir.
Ayrıca, kendine güveni olmayan çocuklarda tırnak yeme davranışı daha çok
gözlemlenmektedir.
Tırnak yeme davranışı gerek çocuklukta gerekse
ergenlik döneminde çok sık karşılaşılan bir sorun olduğu için hem
anne-babalar tarafından, hem de tüm toplum tarafından çok kanıksanmış
bir davranış olarak görülür. Yalnızca çocukluk ve ergenlik döneminde
değil, yetişkinlik döneminde de bu davranışı sergileyen, devam ettiren
bir çok insan vardır. Ancak bu davranışın çocukluk ve ergenlik döneminde
yeterince önemsenmeyerek giderilmemesi yetişkinlik dönemi de dahil bir
çok sıkıntıya yol açabilir. Örneğin, okul veya iş hayatında, tırnağını
yediğini gizlemeye çalışan, ancak bu davranışı bırakamadığı için de daha
fazla gerginlik yaşayan çok insan vardır. Sadece bu durum bile, kişide
gerilim, suçluluk ve öfke (engellenmeye bağlı olarak) duygularına yol
açabilir. Bu nedenle, davranış iyice kalıplaşmadan, erken dönemde kalıcı
bir çözüm bulunmalıdır. Parmak emme sorununda ve diğer tüm uyum
bozukluklarında olduğu gibi, sorunun ortaya çıkmasına sebep olan
faktörleri bulup, onları ortadan kaldırmak en kalıcı ve doğru çözümü
sağlar. Anne-babalara, uzun süren tırnak yeme davranışıyla
karşılaştıklarında, bunun altında yatan psikolojik faktörlerin neler
olabileceğini öğrenmek ve gerekli önlemleri alabilmek için bir
psikologtan yardım almalarını öneriyoruz.

Parmak emme
sorununda olduğu gibi, ailelerin bu sorunu ortadan kaldırabilmek için
başvurduğu geçici ve sağlıksız yöntemler davranışın daha fazla
pekişmesine, veya yeni uyum ve davranış sorunlarının ortaya çıkmasına
neden olabilir. Bu hatalı yöntemler, parmak emme sorununda uygulanan
yöntemlerle paralellik göstermektedir; biber, oje vb. maddeler sürme,
çocuğun parmaklarına boya, uhu vb. maddeler sürme; elleri bağlama; ceza
verme; aşağılayıcı, suçlayıcı veya engelleyici ifadeler kullanma. Tüm
uyum ve davranış bozukluklarında olduğu gibi, tırnak yemede de bu tip
yöntemleri sağlıksız, sakıncalı bulduğumuz için önermiyoruz.