Yüreğimi aldın sevgili, öylesine aldın ki.
Utandım önceki aşklarımdan kendimden.
Anladım ki onlarıda, kendimide kandırmışım.
Ve hepsi silindi sen gelince.
Şimdi kalan izlerden utanıyorum.
Bütün kapıları kapandı yüreğimin sen gelince.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili.
Senden önce yapılan onca kurlardan,konuşmalardan, gecelerden utandım.
Öğrenememişim,becerememişim.
Anladım senden öncesinin yalan olduğunu.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Uzaklaşıyordu düşüncelerim ve yüreğim.
Korkmuştum unutuyordum yavaş yavaş.
Ne yapacağımı,ne düşüneceğimi bilmiyordum.
Tam bir karmaşa ve boşluk içinde gezinirken birden irkildim, uyandım.
Karşımda oturuyordun.
Söylediklerin bir tokat gibi patlıyordu yüzümde.
İnanamadım,anlıyormusun....
Çünkü ben hep seni bekliyordum.
Kimsenin okumadığı, kimsenin el sürmediği bir kitap gibi, yüreğimin bir bölümü sana ayrılmıştı,kapalı kapılar ardında öylesine özenle, öylesine umutla korunmuştu ki kendim bile el süremedim.
Çünkü sadece senindi.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Öylesine çabuk, öylesine birden bire oldu ki.
Hiç beklemezken,hiç ummadığım bir anda alt üst oldum.
Tuttum kendimi söyleyemedim,konuşamadım, anlatamadım.
Oysa yıllar hep seni özlemekle hep seni düşünmekle ve sana ayrılan kitaba el değmesin, bozulmasın diye şu dünyanın pisliği,çıkarcılığı, bozulmuşluğu ve yapmacıklığı ile mücadele etmekle geçmişken, şu yorulmuşluğumun üstüne yinede konuşamadım,söyleyemedim.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Anladım ki hayallerim vardı sende.
Düşüncelerim, özlemlerim,umutlarım,yalnızlığım vardı sende.
Ve bir de yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Daha yeni anladım sende var olanları.
Ben ben olmaktan çıkarken öğrendim tekrar kendimi.
Düşünecek, özleyecek, umutla bekleyecek hiçbir şeyim kalmadı senden başka.
Seninle beraber olduğum anlarda anladım ki zaten seni bekliyordum,
zaten seni düşünüyor, seni özlüyordum.
Sadece sarılmak istedim sana bir an...
Sadece ellerini tutmak.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Yapamadım, korktum herşeyin bozulmasından, kaybolup gidivermenden.
Yapamazdım anlıyor musun?
Ve birden bire farkına vardım.
Sen benim her doğum günümde pastamın üzerindeki mumları üflerken ve gökyüzünde her yıldız kayışında tuttuğum dileğimdin.....
YÜREÄžİMİ ÖYLESİNE ALDIN Kİ SEVGİLİ SÖYLEYECEK HİÇBİR ŞEYİM KALMADI.....
''Gönderilmemiş aşk mektupları''
Utandım önceki aşklarımdan kendimden.
Anladım ki onlarıda, kendimide kandırmışım.
Ve hepsi silindi sen gelince.
Şimdi kalan izlerden utanıyorum.
Bütün kapıları kapandı yüreğimin sen gelince.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili.
Senden önce yapılan onca kurlardan,konuşmalardan, gecelerden utandım.
Öğrenememişim,becerememişim.
Anladım senden öncesinin yalan olduğunu.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Uzaklaşıyordu düşüncelerim ve yüreğim.
Korkmuştum unutuyordum yavaş yavaş.
Ne yapacağımı,ne düşüneceğimi bilmiyordum.
Tam bir karmaşa ve boşluk içinde gezinirken birden irkildim, uyandım.
Karşımda oturuyordun.
Söylediklerin bir tokat gibi patlıyordu yüzümde.
İnanamadım,anlıyormusun....
Çünkü ben hep seni bekliyordum.
Kimsenin okumadığı, kimsenin el sürmediği bir kitap gibi, yüreğimin bir bölümü sana ayrılmıştı,kapalı kapılar ardında öylesine özenle, öylesine umutla korunmuştu ki kendim bile el süremedim.
Çünkü sadece senindi.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Öylesine çabuk, öylesine birden bire oldu ki.
Hiç beklemezken,hiç ummadığım bir anda alt üst oldum.
Tuttum kendimi söyleyemedim,konuşamadım, anlatamadım.
Oysa yıllar hep seni özlemekle hep seni düşünmekle ve sana ayrılan kitaba el değmesin, bozulmasın diye şu dünyanın pisliği,çıkarcılığı, bozulmuşluğu ve yapmacıklığı ile mücadele etmekle geçmişken, şu yorulmuşluğumun üstüne yinede konuşamadım,söyleyemedim.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Anladım ki hayallerim vardı sende.
Düşüncelerim, özlemlerim,umutlarım,yalnızlığım vardı sende.
Ve bir de yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Daha yeni anladım sende var olanları.
Ben ben olmaktan çıkarken öğrendim tekrar kendimi.
Düşünecek, özleyecek, umutla bekleyecek hiçbir şeyim kalmadı senden başka.
Seninle beraber olduğum anlarda anladım ki zaten seni bekliyordum,
zaten seni düşünüyor, seni özlüyordum.
Sadece sarılmak istedim sana bir an...
Sadece ellerini tutmak.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Yapamadım, korktum herşeyin bozulmasından, kaybolup gidivermenden.
Yapamazdım anlıyor musun?
Ve birden bire farkına vardım.
Sen benim her doğum günümde pastamın üzerindeki mumları üflerken ve gökyüzünde her yıldız kayışında tuttuğum dileğimdin.....
YÜREÄžİMİ ÖYLESİNE ALDIN Kİ SEVGİLİ SÖYLEYECEK HİÇBİR ŞEYİM KALMADI.....
''Gönderilmemiş aşk mektupları''