Seni bırakıp gittiğim gün, içimdeki acının zamanla geçeceği düşündüm
Bırakıp gitmek kolaydı benim için
Aslında ilk başlarda koymadı yokluğun
Yavaş yavaş usul usul hissettim yokluğunu
Televizyonda izlediğim bir dizinin başrol oyuncuları oluverdik
Okuduğum kitapların baş kahramanlarıydık
Yine bir terkeden vardı , yine bir kalan
Aslında zor olacağını düşünmemiştim bu kadar
Ve seni unutmayacaktım, ama içimde bu kadar acımayacaktı geçecekti zamanla
Sen ve ben ayrı dünyaların insanıydık olamazdık farklıydık
Ama seneler geçti, seni unutmadım
Unutmadığım gibide içimdeki acı hiç geçmedi, aksine daha çok canım yandı
Yanımda olsaydı daha farklı olur muydu diyorum !
Kahverengi gözlerini, gülüşünü çok özlüyorum
Yüzünün kıvrımlarını, ellerinin sıcaklığını hiç unutmadım
Diyeceksin ki ! bunları demeye ne hakkın var bırakıp gittin
Beni yaktın ve küllerimi savurdun beni sevmeye, özlemeye hakkın yok diyeceksin
Haklısın sevmeyede özlemeyede hakkım yok aslında seni
Çok sular haktı çok şeyler değişti
Ama içimdeki acı seni bırakıp giderken ki o acı geçmedi
Şimdiler de diyorum ki ! keşke gitmeden son kez konuşsaydım
Son kez gözlerinin içine baksaydım
Son kez sımsıkı sarılsaydım
Belki bu kadar acımazdı canım
Sana haketmediğin şekilde veda ettim, o anki bir mecburiyetle
Belkide veda bile edemediğim için bu kadar çok canım yanıyor hala
Veda etmeyi bile beceremeyen beceriksizin tekiyim ben
Sonsuza kadar unutulmayacaksın
İçimde kanayan en büyük yaramsın
Yıllar bu yarayı kabuk bağlatamadı, ölünceye dekte kabuki bağlamayacak
Sen unutulmazım, imkansızlığım ve içimde bir yerlerde yaşayacak olansın
Bunca seneye ragmen hala içimdesin
Canım hala acıyor ilk günkü gibi
Veda bile edemeden terkettiğim
Sen hep mutlu kal,
Bırakıp gitmek kolaydı benim için
Aslında ilk başlarda koymadı yokluğun
Yavaş yavaş usul usul hissettim yokluğunu
Televizyonda izlediğim bir dizinin başrol oyuncuları oluverdik
Okuduğum kitapların baş kahramanlarıydık
Yine bir terkeden vardı , yine bir kalan
Aslında zor olacağını düşünmemiştim bu kadar
Ve seni unutmayacaktım, ama içimde bu kadar acımayacaktı geçecekti zamanla
Sen ve ben ayrı dünyaların insanıydık olamazdık farklıydık
Ama seneler geçti, seni unutmadım
Unutmadığım gibide içimdeki acı hiç geçmedi, aksine daha çok canım yandı
Yanımda olsaydı daha farklı olur muydu diyorum !
Kahverengi gözlerini, gülüşünü çok özlüyorum
Yüzünün kıvrımlarını, ellerinin sıcaklığını hiç unutmadım
Diyeceksin ki ! bunları demeye ne hakkın var bırakıp gittin
Beni yaktın ve küllerimi savurdun beni sevmeye, özlemeye hakkın yok diyeceksin
Haklısın sevmeyede özlemeyede hakkım yok aslında seni
Çok sular haktı çok şeyler değişti
Ama içimdeki acı seni bırakıp giderken ki o acı geçmedi
Şimdiler de diyorum ki ! keşke gitmeden son kez konuşsaydım
Son kez gözlerinin içine baksaydım
Son kez sımsıkı sarılsaydım
Belki bu kadar acımazdı canım
Sana haketmediğin şekilde veda ettim, o anki bir mecburiyetle
Belkide veda bile edemediğim için bu kadar çok canım yanıyor hala
Veda etmeyi bile beceremeyen beceriksizin tekiyim ben
Sonsuza kadar unutulmayacaksın
İçimde kanayan en büyük yaramsın
Yıllar bu yarayı kabuk bağlatamadı, ölünceye dekte kabuki bağlamayacak
Sen unutulmazım, imkansızlığım ve içimde bir yerlerde yaşayacak olansın
Bunca seneye ragmen hala içimdesin
Canım hala acıyor ilk günkü gibi
Veda bile edemeden terkettiğim
Sen hep mutlu kal,