Aksam namazi vakti kâfirler mescide gelip Rasûlullah'a konuk oldular, dediler ki:
- Uzaklardan geldik, üstelik azigimiz da yok. Hemencecik basimiza rahmet ve nur saç!..

Rasulullah, sahabeye dönerek:
- Benimle ve benim huyumla dolu olan dostlarim, bunlari paylasin, dedi.

Her kes konuklardan birini aldi. Lakin kâfirlerin arasinda öyle iri yari birisi vardi ki, o zamana kadar misli görülmemisti. Bundan dolayi cesaret edip onu kimse götürmedi, kadehteki tortu, posa misali kalakalinca mescitte arkadassiz, sahipsiz, Mustafa götürdü haneye.
Yedi keçileri vardi sürüde süt verir. Vakit tamam olunca eve gelip sagilirlar, her kes doyardi sütlerinden. Misafir de olunca; evde bulunan üç ekmek, yemek, yedi keçinin sütü kondu sofraya. Bedavaci herif ne var, ne yok silip süpürdü on sekiz kisinin yiyeceginin tamamini.
Bu yüzden ev halki kizdilar, yattigi zaman odasinin kapisini disaridan zincirle bagladilar. Kâfirin gece vakti karni guruldamaya basladi, disari gitme ihtiyaci oldu. Kapiya kostu, elini atti, kapaliydi. Aklina gelen her yolu denedi, her hileye bas vurdu, faydasiz, bir netice alamadi. Sikisikligi arttikça artti. Sasirmisti.. Yapabilecegi hiçbir sey kalmamis, çaresizlik içinde bir çikis ararken:
- "Uyuyayim, buruntuyu geçistirmeye çalisayim, belki rahatlarim!.." dedi.
Uyumak için sarf ettigi çabalar sonuç verdi, uyudu. Rüyasinda kendini bir viranede gördü.
- "Hah tamam!.. Zaten aradigim da böyle bir yer idi!.. " Dedi, basladi ihtiyacini gidermeye. Uyaninca bir de bakti ki, yatak pislik içinde. Deliye döndü, costu, köpürdü!..
- "Bu rezillik toprakla bile örtülmez, uykum uyanikligimdan beter, surada yiyor, burada pisliyorum, keske geberseydim!.." Diye dövünmeye, çirpinmaya koyuldu.
Yapilacak bir sey olmayinca; sabahi bekleyip, kapi açilir açilmaz kimselere görünmeden kaçip, uzaklasmayi tasarladi kafasinda, ve beklemeye basladi kurtulacagi o kutlu âni..

Mustafa'ya âyandi olup biten. Lakin onun hatasini bildirmeden bir yol açmasini, görülmedigini düsünmesini istemekteydi. Allah boyasi bazen örter, neliksiz, niteliksiz bir halde perdesi bakanin önüne geriliverir. Sabah kimselere belli etmeden açti kapiyi, yolunu sapitmis kisiye yol verdi. Kendi saklandi bir yerlere ki görülmesin.

Fakat birisi o pis yatagi Rasûlullah'in yanina getirerek:
- Gör, konugun neler yapmis ,dedi. Alemlere rahmet Mustafa güldü:
- Ibrigi getirin, kendi ellerimle yikayacagim, dedi.
- Aman ya Rasûlullah!.. Allah hakki için yapma. Canimiz da sana kurban olsun, tenimiz de. Sen birak bu pisligi biz yikayalim. Bu is el isidir, gönül isi degil ki!..
Hakkinda Allah'in: "Le amruke= ömrün için" diye ant içtigi zat!.. Seni halife yapti, kürsüye oturttu; biz sana hizmet için yasiyoruz, sen hizmet etmeye kalkisiyorsun .. Dediler orada bulunanlar.
Rasulullah dedi ki:
- Ben de biliyorum, fakat bunu simdi benim yikamamda hikmetler var!..

Bu sözün sahibine olan saygi, susup beklemelerini icap ettirdiginden, isin sirrini anlamak için beklemeye koyuldular. Pislik adam akilli yikandi, tertemiz oldu yatak.
Tam bu sirada sabah kimselere görünmeden kaçan kafir, yattigi odada unuttugunu zannettigi heykelini bulmak umuduyla, her seyi göze alarak döndügünde; gördükleri karsisinda akli basindan gitti, ne heykel kaldi hatirinda, ne de baska bir sey!.. Iki elini kafasina vuruyor, yakalarini yirtiyor, duvarlara çaliyor basini, naralar atiyor, feryat ediyordu:

- Ey akilsiz kafa!.. Ey nursuz gögüs!.. Ey yeryüzünün küllü; senden su asagilik cüz utanmakta, secde etmektedir!.. Sen küll oldugun halde O'nun emrine boyun egiyorsun da, ben cüz oldugum halde zulmediyor, kötülüklerde bulunuyorum!.. Sen onun karsisinda titrerken, ben aykiri hareket ediyorum!.. Ey cihanin kiblesi: Yüzüm yok!.. Diye feryat ediyor, çirpiniyordu.

Mustafa; kucakladi, yatistirdi, iltifatlar etti, gözünü açti, kendini tanitti ona!..

Bulut aglamadikça yesillikler nasil güler?. Çocuk aglamadikça süt nasil cosar?. Bir günlük çocuk bile: "Aglayayim da dadim yetissin" der.. Dadilar dadisi da sen aglamadikça bedavadan, çok az süt verir.. "Çok aglayin" dendi. Aglayin da Yaratan Allah'in ihsan sütü aksin!..
Rasûlullah iman etmesini söyledi, oda kabul etti.
Ve: - Bu gece de bizim konugumuz ol, dedi.
Adam:
- Vallahi ebedi olarak senin konugunum, nerede olursam olayim, nereye gidersem gideyim sana misafirim. Beni dirilttin, iki alamde senin sofrandir, azatlin, kapicinim. Bu seçilmis sofradan baska sofra seçenin bogazini kemik yirtar. Kim senin sofrandan baska sofraya giderse bilsin ki; seytan onun kâsesinden yer, komsu olur, sensiz gittigi yolda da yoldas olur ona!..
Ey Allah Rasûlü, nübüvvetin tamamlayicisi ve nuru: Senin bu yaptigini kimse yapmaz, yüzlerce ana dahi olsa!.. Isa bile Azer'e yapmadi bu kadari.. dedi.
Arap o gece de Rasûlullah'a konuk oldu. Bir keçiden sagilan sütün ancak yarisini içebildi, agzini silip kenara çekildi.
Rasulullah:
- Süt iç, yufka ekmeginden de ye, diye israr etti ise de
o:
- Vallahi, riyasiz doydum. Bunda ne sikilma var, ne de bir hile!.. Hatta dün gecekinden bile fazla doydum!.. Dedi.
Bütün ev halki sasirdilar, hayretler içerisinde kaldilar, kendi kendilerine fisildasmaya basladilar.

Kâfirligin vehim ve hirsi gidince, ejderha bir karinca gidasiyla doyar... Iman gidasi semirtip, gelistirir... Öküz açligi gidince, Meryem gibi cennet meyvasini görür... Cennet meyvasini görünce de cehennem gibi olan mide yatisir, rahatlar.
Ey imana erisen: Zaten iman yüce bir nimettir, büyük bir gidadir!... Kâfir yedi barsakla yemek yer, inanan bir barsakla...
Mesnevi:5.Cilt-Sayfa:10-......-27