S E N isyanım oldun.
Hani bir zamanlar dua gibiydin ya dilimde
Şimdi en büyük isyanım oldun
Adını kalbime de dilime de yasakladım
Ne yaparsam yapayım bir yarasın ya kanayacaksın işte
Yine kanıyorsun
Ama eskisi kadar yanmıyor canım
Neden mi ?
Ben hep benimle olduğunu sanardım
Oysa sen benimle bir saniye olamamışsın
Akreple-yelkovan bile bunu biliyor !
Bende öğrendim sonunda
Kara basanlar bastı gecelerimi
Uykularım firari
Sen artık başkasının oldun
Tüm benliğinle
Kızgınlığım, öfkem durmayacak
Biliyormusun ? senin ve sözlü’nün resmi var ekranımda
Baktığımda söndüreyim diye bu A Ş K’ın ateşini
Haram olduğunu anlayayım diye
Bugün diyorum ki! Sen beni hakkaten hiç HAKETMEMİŞSİN
Ne çare isyanlarım büyüse
Kalbim S E N diye çarparken S E N (SİZ) LİK yaram olmuş.
Sen ellerin olmuşsun
Ben affetsemde seni bekleyen yüreğim asla aftemeyecek
Herkes huzurda artık senin başkasına ait olduğunu duyduklarından beri
Artık dönüş yok sen en büyük isyanım
Kalbimde ki sönmeyen ateşim
Mutluluklar dilemek gelmiyor içimden
Mutsuz olmanı da istemem
Vefasızsın ya ! hatıraları kirletme bari
Attıysan da yüreğinden geçmişi kirletme
Sen nereye gidersen git
Kimin olursan ol içimde kanayan bir yara olarak kalacaksın
Ayrılığa alıştı yürek
Eskisi artık acımıyor
Sensizlik başımın tacı oldu…
S E N
Dilimde ki en büyük isyanım oldun.
Hilal ÇiLeK
Saat ve Tarih : Sensizliğin ortasında....