Sen hayatıma ışık saçandın, varoluş sebebimdin,
Hayranlığım, ibadetim gibiydin.
Öpücüklerinde bulduğum şey, o samimiyetti - bana veren, aşkı ve tutkuyu.
Bu bir aşk hikâyesiydi eşi benzeri olmayan.
Anlamamı sağlayandı...
İyiyi ve kötüyü.
Doğruyu ve yanlışı.
Hayali ve gerçeği.
Sevgiyi ve Nefreti.
Aşkı ve ...
Bilmiyorum Aşk'ın karşısına ne gelebilir, ne konabilir.
Aşk'ın karşısında ne durabilir...
O yüzden sen tamamla burayı, sen iyi bilirsin.
Sen iyi bilirsin diyorum...
Çünkü her yer karardı işte.
Artık hiçbir şey göremiyorum.
Yanımda değilsin, yüreğim ve ruhumda sadece yalnızlık var,
Seni göremediğim sürece biliyorum hep böyle kalacak.
Çok canım yanıyor, çok acı çekiyorum,
O kadar emek verdim, yıllarımı harcadım, hep sen dedim sadece sen...
Gözbebeklerimi sadece sana odakladım,
Gülüşlerimi sadece sana adadım.
Ama şimdi o gözbebeklerim görmek istemiyor hiçbir şeyi,
O gülüşlerim soldu, yapmacıklaştı.
Günlerim alkolsüz, ayık geçmez oldu.
Ama bitiren bendim bu defa. . .
Senin gibi -bitti, hoşçakal- demedim.
Dememe de gerek yoktu.
Sen suskunluğumdan kestirdin bunu zaten.
Sebebini de biliyordun.
Bitireceğimi de biliyordun.
Ama tüm bunları bile bile,
Neden yaptın...
Sonra,
Neden tek bir kelime söylemedin,
Neden tek bir özür bile dilemedin.
Bilmiyorum...
Belki de yüzün yoktu tek bir kelime bile etmeye.
Merak ediyorum.
Ama bilemiyorum...
Senin için bu kadar basit miydi,
Beraber üstesinden geldiğimiz onca şey.
Beraber geçirdiğimiz o koskocaman üç buçuk yıl.
Yada yalan mıydı bütün bu yaşadıklarımız,
İlk başlardaki sahte sevgin gibi.
Bilemiyorum...
Sen her gittiğinde geri döndün bir şekilde.
Çünkü ben senin gönlünü almaya çalıştım, yıkıldım.
Sadece geri dönmen için uğraştım, çabaladım, öldüm.
Ama her seferinde başardım kırdığım gönlünü tekrar almayı, dirildim.
Bu defa farklı.
Ben sen değilim. Sende ben.
Senin gibi -Bitti, hoşçakal- gibi kelimeler etmedim.
Yada yine senin gibi -Peki, bu son ama bi daha olursa affetmem ve de asla dönmem- gibi kelimeler de etmeyeceğim.
Çünkü ben sen değilim. Sende ben.
Dönmeyecegim.
Belki de sıkıldın.
En ufak bir çaba bile harcamadın.
Bitmemesi için,
Gönlümü tekrar almak için.
Çünkü sende bu defa bunu istiyorsun.
Böyle düşünüyorum, çünkü çok büyük hayal kırıklığına uğradım.
Tek bir özür dilemedin, çaba göstermedin.
Göremedim aksine senden asla beklemeyeceğim, görmek istemediğim şeyler gördüm.
Eğer ki benden bir ışık bekliyorsan boşuna bekliyorsun.
Çünkü bu defa gerçekten -bitti(m)-.
Tamı tamına on yedi gün geçti.
Belki de kendimi daha fazla harap etmemeliyim dedim her gün, daha fazla gözyaşı dökmemeliyim.
Ama yapamadım, dayanamıyorum...
Senin gidişlerinde olduğu gibi yine ben ağlıyorum, yine ben..
Yine ben yakınıyorum sensizlikten.
Yine ben içiyorum.
Sen şimdi ne hallerdesin, nasılsın bil(e)miyorum.
Ama sen bunları, beni bilme.
Ben elbet bir gün unutacağım seni,
Sileceğim benliğimin tam orta yerinden.
Kalbimin o en kuytu, en erişilmez köşesinden çıkarıp atacağım.
Bunu istiyorum.
Bunun için içiyorum.
Bunun için ağlıyorum.
Bitiren ben ağlayan yine ben olmama içiyorum, ağlıyorum.
Yada bilmiyorum belki de sadece sana ağlıyorum.
O günden beri,
-Bitti-ğin(m)den beri...
Sen sadece bunları bil.
Tükeniyorum.
Hayranlığım, ibadetim gibiydin.
Öpücüklerinde bulduğum şey, o samimiyetti - bana veren, aşkı ve tutkuyu.
Bu bir aşk hikâyesiydi eşi benzeri olmayan.
Anlamamı sağlayandı...
İyiyi ve kötüyü.
Doğruyu ve yanlışı.
Hayali ve gerçeği.
Sevgiyi ve Nefreti.
Aşkı ve ...
Bilmiyorum Aşk'ın karşısına ne gelebilir, ne konabilir.
Aşk'ın karşısında ne durabilir...
O yüzden sen tamamla burayı, sen iyi bilirsin.
Sen iyi bilirsin diyorum...
Çünkü her yer karardı işte.
Artık hiçbir şey göremiyorum.
Yanımda değilsin, yüreğim ve ruhumda sadece yalnızlık var,
Seni göremediğim sürece biliyorum hep böyle kalacak.
Çok canım yanıyor, çok acı çekiyorum,
O kadar emek verdim, yıllarımı harcadım, hep sen dedim sadece sen...
Gözbebeklerimi sadece sana odakladım,
Gülüşlerimi sadece sana adadım.
Ama şimdi o gözbebeklerim görmek istemiyor hiçbir şeyi,
O gülüşlerim soldu, yapmacıklaştı.
Günlerim alkolsüz, ayık geçmez oldu.
Ama bitiren bendim bu defa. . .
Senin gibi -bitti, hoşçakal- demedim.
Dememe de gerek yoktu.
Sen suskunluğumdan kestirdin bunu zaten.
Sebebini de biliyordun.
Bitireceğimi de biliyordun.
Ama tüm bunları bile bile,
Neden yaptın...
Sonra,
Neden tek bir kelime söylemedin,
Neden tek bir özür bile dilemedin.
Bilmiyorum...
Belki de yüzün yoktu tek bir kelime bile etmeye.
Merak ediyorum.
Ama bilemiyorum...
Senin için bu kadar basit miydi,
Beraber üstesinden geldiğimiz onca şey.
Beraber geçirdiğimiz o koskocaman üç buçuk yıl.
Yada yalan mıydı bütün bu yaşadıklarımız,
İlk başlardaki sahte sevgin gibi.
Bilemiyorum...
Sen her gittiğinde geri döndün bir şekilde.
Çünkü ben senin gönlünü almaya çalıştım, yıkıldım.
Sadece geri dönmen için uğraştım, çabaladım, öldüm.
Ama her seferinde başardım kırdığım gönlünü tekrar almayı, dirildim.
Bu defa farklı.
Ben sen değilim. Sende ben.
Senin gibi -Bitti, hoşçakal- gibi kelimeler etmedim.
Yada yine senin gibi -Peki, bu son ama bi daha olursa affetmem ve de asla dönmem- gibi kelimeler de etmeyeceğim.
Çünkü ben sen değilim. Sende ben.
Dönmeyecegim.
Belki de sıkıldın.
En ufak bir çaba bile harcamadın.
Bitmemesi için,
Gönlümü tekrar almak için.
Çünkü sende bu defa bunu istiyorsun.
Böyle düşünüyorum, çünkü çok büyük hayal kırıklığına uğradım.
Tek bir özür dilemedin, çaba göstermedin.
Göremedim aksine senden asla beklemeyeceğim, görmek istemediğim şeyler gördüm.
Eğer ki benden bir ışık bekliyorsan boşuna bekliyorsun.
Çünkü bu defa gerçekten -bitti(m)-.
Tamı tamına on yedi gün geçti.
Belki de kendimi daha fazla harap etmemeliyim dedim her gün, daha fazla gözyaşı dökmemeliyim.
Ama yapamadım, dayanamıyorum...
Senin gidişlerinde olduğu gibi yine ben ağlıyorum, yine ben..
Yine ben yakınıyorum sensizlikten.
Yine ben içiyorum.
Sen şimdi ne hallerdesin, nasılsın bil(e)miyorum.
Ama sen bunları, beni bilme.
Ben elbet bir gün unutacağım seni,
Sileceğim benliğimin tam orta yerinden.
Kalbimin o en kuytu, en erişilmez köşesinden çıkarıp atacağım.
Bunu istiyorum.
Bunun için içiyorum.
Bunun için ağlıyorum.
Bitiren ben ağlayan yine ben olmama içiyorum, ağlıyorum.
Yada bilmiyorum belki de sadece sana ağlıyorum.
O günden beri,
-Bitti-ğin(m)den beri...
Sen sadece bunları bil.
Tükeniyorum.