Arkama bakmadan yürüyorum, sonum ne olacak bilmiyorum ama onsuzum buna adım kadar emin olabiliyorum…
Doğdum ve elime bir yol tarifi verdiler ne semt isimleri ne bana yardımcı olacak kişiler belli değildi. Sen bu yolda devam et hayat sürprizlerle dolu dediler emin ol yanında illa ki birileri olacak. Ama güvenme herkese bazıları yolunu şaşırtacak bazıları şaştığın yoldan yoluna çevirecek. Güvenme ama güvenmediğini belli etme.
Korktum daha küçüktüm alışmam zaman alacaktı ve ben bu zaman içinde çektiğim acılarla yoğrulup doğru yolumu bulacaktım. Yanımda kimin kalmasını ilk defa o zaman anlayacaktım.
Binlerce zorluk çıktı düştüm ama önceleri ailem vardı güveniyordum onlar her şeyi biliyordu rehberliğimi yaparken onlar ben güvende olacaktım. Yıllar geçti benim daha ayağım bir taşa dahi takılmamıştı çünkü arkamda ailem vardı…
Büyüdüm yolumda ilerlerken her şeyi bilen ailem birden benimle aynı düzeyde olmuşlardı. Gene ayağım taşa takılmıyordu ama sürekli aynı yoldan gitmek de sıkıyordu beni. Yeni yerler kulağıma çalınırken ailemden destek göremiyordum. Yaratıldığım anda benle bütünleşen inat artık tavan yaparken arkamda ailemi bırakarak girdim ilk sapağa. Ve ilk sapaktan sonra ani bir ikinci sapak ve hayatımın cehennemine hoş geldinizJ
Tek doğru yol seninkidir asla unutmayı unutmak bir kenara hiç hatırlamamak ne beter bir şeymiş. Ve yolundan bir başkası uğruna vazgeçip, bir başkasının yolundan ilerlemek. Cehennem gibi bir yol, cehennem gibi acılar, sıkıntılar. Ne kimse yanında, ne başka bir şey. Yanında gibi gözüken herkesin seni karanlığa boğmaları bir kenara bir de yere çakılman için önüne attıkları taşlar cabası. Düşe kalka, üstün başın yırtıla yırtıla, dizlerin ellerin yarıla yarıla kanaya kanaya o yoldan vazgeçmek nedir peki? Peki tekrar o yol uğruna feda ettiğin ailene nasıl döneceksin ki?
Doğru yolu bulup ilerlediğinde artık bakıcaksın yanına. Yanında olanlar kimler? Kalan sağlar bizimdir edasıyla sarılacaksın onlara. Kaybetmenin acısını onlarda dindireceksin. Bitireceksin unutacaksın geçmişini. Ama ders olarak saklıcaksın en derin yerde. Beyninin kara kutusunda belki de…
Doğdum ve elime bir yol tarifi verdiler ne semt isimleri ne bana yardımcı olacak kişiler belli değildi. Sen bu yolda devam et hayat sürprizlerle dolu dediler emin ol yanında illa ki birileri olacak. Ama güvenme herkese bazıları yolunu şaşırtacak bazıları şaştığın yoldan yoluna çevirecek. Güvenme ama güvenmediğini belli etme.
Korktum daha küçüktüm alışmam zaman alacaktı ve ben bu zaman içinde çektiğim acılarla yoğrulup doğru yolumu bulacaktım. Yanımda kimin kalmasını ilk defa o zaman anlayacaktım.
Binlerce zorluk çıktı düştüm ama önceleri ailem vardı güveniyordum onlar her şeyi biliyordu rehberliğimi yaparken onlar ben güvende olacaktım. Yıllar geçti benim daha ayağım bir taşa dahi takılmamıştı çünkü arkamda ailem vardı…
Büyüdüm yolumda ilerlerken her şeyi bilen ailem birden benimle aynı düzeyde olmuşlardı. Gene ayağım taşa takılmıyordu ama sürekli aynı yoldan gitmek de sıkıyordu beni. Yeni yerler kulağıma çalınırken ailemden destek göremiyordum. Yaratıldığım anda benle bütünleşen inat artık tavan yaparken arkamda ailemi bırakarak girdim ilk sapağa. Ve ilk sapaktan sonra ani bir ikinci sapak ve hayatımın cehennemine hoş geldinizJ
Tek doğru yol seninkidir asla unutmayı unutmak bir kenara hiç hatırlamamak ne beter bir şeymiş. Ve yolundan bir başkası uğruna vazgeçip, bir başkasının yolundan ilerlemek. Cehennem gibi bir yol, cehennem gibi acılar, sıkıntılar. Ne kimse yanında, ne başka bir şey. Yanında gibi gözüken herkesin seni karanlığa boğmaları bir kenara bir de yere çakılman için önüne attıkları taşlar cabası. Düşe kalka, üstün başın yırtıla yırtıla, dizlerin ellerin yarıla yarıla kanaya kanaya o yoldan vazgeçmek nedir peki? Peki tekrar o yol uğruna feda ettiğin ailene nasıl döneceksin ki?
Doğru yolu bulup ilerlediğinde artık bakıcaksın yanına. Yanında olanlar kimler? Kalan sağlar bizimdir edasıyla sarılacaksın onlara. Kaybetmenin acısını onlarda dindireceksin. Bitireceksin unutacaksın geçmişini. Ama ders olarak saklıcaksın en derin yerde. Beyninin kara kutusunda belki de…
Yürüyorum arkama bakmadan dosdoğru yolumda
Kimse döndüremez beni bundan sonra
Doğru yanlış eğri düz derken verdim en güzel yıllarımı ben bir gurursuza
Affet hayatım beni affet boşa giden yılları doldurmam hatırına…
Yasemin Geçkin
25.04.2011
Kimse döndüremez beni bundan sonra
Doğru yanlış eğri düz derken verdim en güzel yıllarımı ben bir gurursuza
Affet hayatım beni affet boşa giden yılları doldurmam hatırına…
Yasemin Geçkin
25.04.2011