[INDENT][SIZE="3"]Yalnızlıklarım var bidolu çoğul sayfalarda…Kararmaya yüz tutmuş yalnızlıklar her sayfada griye çalan haykırışlar ! Sessizliklerim var tren düdükleri gibi yırtıcı.Yüksek sesli acılarım var kıpırtısız ; bir yel esse yırtılacak… Korunaklarım var bu yüzden zifiri aydınlıklarım…yollarım var yolsuz sonlarım sonsuz…
Göz bebeklerimden hissizlik taşıyor ağlamaklı…Sözlerimden fersizlik akıyorİçim üşütmüyor dışımı…Ellerim kararsız iki sonbahar yaprağıDizimde derman sözümde ferman yok! Gözümde ağlayamamış iki damla öyle eksik duruyorDilimde anlatamamış sözler içimi boğuyorokunmuyor düşlerim…
Bir sigara ucunda yaşamak gibi hayatım.Öyle anlamsız öyle zararlı kendine…Devasız derde doktor çağırmak gibi merhemsiz yaraya ilaç çalmak gibi…İnanmayarak aynadaki suretine aldanmak gibi…İyileşmeyeceğini gördüğün halde avunmak dediğin; dumanları çekmek ciğerine…Ölmek üzere…
Hep yüzünü aradım bu kentin tüm insanlarında…Ama yoktu hiçbirinde gözlerinde büyüyen o ırmak.Yoktu düşlerini gözlerinden akıtmış biri…uzak bir kentti yüreğin gitmelere açık kapılar bırakanDönüşlerin tedavülden kalktığı bir yoldu içinkeşke bu kadar gitmiş olmasaydınBir iz kalsaydı bir yerlerde…
Şimdi yara bere yüreklerimiz ; aynı beste ayrı makam…Döküyoruz içimize geceyiSözlerim yokluğa çalarken ; mevsimim de kış olmuş bak ! Kar yağıyor kirpiklerime kırgınlıklar oturmuş ömrüme…Bir eksik harf dilimdeAdı sen olan bir sürü suskunluk ektim içime…Lakin düşler de küser kaderine…çünkü bunca ayrılık bu hasta yüreğe fazla…Düşümden düştüm gidişine al beni…
Niye girdi ki yollar aramıza içimde kocamanken niye bunca hüzün ? kırık bir düş içimi acıtan gözlerimde kıştan arta kalan ıslak bir hazan…Başımı yaslayacağım diyarlarım yok !
Konuşarak kirletmeyelim düşlerimizi yüksek sesle susalım…geceye aşka yalnızlığa türküler yazalım…Varsın bilmesin hiç kimse. Düşürüp hava boşluğuna canım sözleri arkasından bakmayalım…Bizim söylenmemiş sözlerimiz olsun kalp çeperlerimize sıkışıp kalan…Bizim hiç konuşamadığımız bir mutluluğumuz olsun gözlerimizden taşan…![/SIZE][/INDENT]
Göz bebeklerimden hissizlik taşıyor ağlamaklı…Sözlerimden fersizlik akıyorİçim üşütmüyor dışımı…Ellerim kararsız iki sonbahar yaprağıDizimde derman sözümde ferman yok! Gözümde ağlayamamış iki damla öyle eksik duruyorDilimde anlatamamış sözler içimi boğuyorokunmuyor düşlerim…
Bir sigara ucunda yaşamak gibi hayatım.Öyle anlamsız öyle zararlı kendine…Devasız derde doktor çağırmak gibi merhemsiz yaraya ilaç çalmak gibi…İnanmayarak aynadaki suretine aldanmak gibi…İyileşmeyeceğini gördüğün halde avunmak dediğin; dumanları çekmek ciğerine…Ölmek üzere…
Hep yüzünü aradım bu kentin tüm insanlarında…Ama yoktu hiçbirinde gözlerinde büyüyen o ırmak.Yoktu düşlerini gözlerinden akıtmış biri…uzak bir kentti yüreğin gitmelere açık kapılar bırakanDönüşlerin tedavülden kalktığı bir yoldu içinkeşke bu kadar gitmiş olmasaydınBir iz kalsaydı bir yerlerde…
Şimdi yara bere yüreklerimiz ; aynı beste ayrı makam…Döküyoruz içimize geceyiSözlerim yokluğa çalarken ; mevsimim de kış olmuş bak ! Kar yağıyor kirpiklerime kırgınlıklar oturmuş ömrüme…Bir eksik harf dilimdeAdı sen olan bir sürü suskunluk ektim içime…Lakin düşler de küser kaderine…çünkü bunca ayrılık bu hasta yüreğe fazla…Düşümden düştüm gidişine al beni…
Niye girdi ki yollar aramıza içimde kocamanken niye bunca hüzün ? kırık bir düş içimi acıtan gözlerimde kıştan arta kalan ıslak bir hazan…Başımı yaslayacağım diyarlarım yok !
Konuşarak kirletmeyelim düşlerimizi yüksek sesle susalım…geceye aşka yalnızlığa türküler yazalım…Varsın bilmesin hiç kimse. Düşürüp hava boşluğuna canım sözleri arkasından bakmayalım…Bizim söylenmemiş sözlerimiz olsun kalp çeperlerimize sıkışıp kalan…Bizim hiç konuşamadığımız bir mutluluğumuz olsun gözlerimizden taşan…![/SIZE][/INDENT]
