saol

dostlarım soruyorlar... Ne zamandır yalnızsın. Sahi siz ne zaman ayrılmıştınız diye, Ocak diyorum buz gibi bir kıştı.. Bir pencerenin önünde duydum ayrılık haberini. "o artık yok." gibi bir cümle döküldü dudaklarımdan...efkar.. Dostlarım soruyor bazen siz ne zaman ayrılmıştınız diye, Ağustos diyorum kan ter içerisinde kalmıştım. Ellerimden poşet gibi,torba gibi önemsiz birşey kayıp gidiverdi.. Dostlarım bazen soruyorlar ne zaman ayrıldınız siz sahi. Bahar diyorum, bazi çiçekler açıp açmamakta kararsızdı. Geçikmiş yağmurlar vardı.. birden bire gitti... Dostlarım soruyor bazen ne zaman ayrılmıştınız diye; Son bahardı diyorum..galiba eylül Baba olmayı bekleyen gözleri ışık ışık Avazı cıktıgı kadar bağırmaya hazırlanan Neşe içerisinde bir adamdım... ''anneyi ve bebeği kaybettik'' dedi sana çok benzeyen bir hemşire... Dostlarım soruyorlar ne zamandır yalnızsın, ne zaman ayrıldın sen diye..bilmiyorum... her sorulduğunda yalan söylüyorum.. galiba ben her sabah uyandığımda Senden yine ayrılıyorum... Ceyhun Yılmaz

---

Sen benden gelip geçsen ne yazar.
Senden önce yaşamadım mı sanki ben.
Bak rüzgarın bile kalmadı yadigar.
Şimdi daha güçlüyüm.
Aynada baktığım görüntüde.
Yıkılmayışıma hayranım.
Ve hayranlığım kapatıyor aşkını.
Yaşamaya devam ediyorum.
Ceyhun Yılmaz

‎''Senin farkın; göğsüme yattiğinda değil, yatmadiğinda ağritan tek kadin olman."

Bu da benim favorim.

Kusura Bakma


İlk defa ayağıma kadar geldin
Daha önce ağlarken
görmemiştim seni
Başucumda durdun,
Özlediğini söyledin, cevap
veremedim
Bıraktığın gülleri koklayamadım
Ve sen giderken ayağa kalkıp
Yolcu edemedim...
Kusura bakma! ...
Dün gece ölmüştüm.

evet bunu bende cok sevıyorum !

Psikolojik filmlere benzetyrm bu şiiri.hani katilin bi türlü bulunamadığı ya da adamın şizofren olduğu filmler gibi en sonunda belli oluyor ne olduğu.

Gittin. Koca bir yaz girdi aramıza. Yaz ve getirdikleri.
Döndüğünde eksik, noksan bir şeyler başlamıştı. Sanki yaz, birbirimizi görmediğimiz o üç ay, alıp götürmüştü bir şeyleri hayatımızdan, olmamıştı, eksik kalmıştı.
Kırılmış bir şeyi onarır gibi başladık yarım kalmış
arkadaşlığımıza. Adımlarımız tutuk, yüreğimiz çekingen, körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi bakışıyorduk.
Sanki ufacık birşey olsa birbirimizden kaçacaktık.
Fotoromansız, trüksüz, hilesiz, klişesiz bir beraberlikti bizimki.
Zamanla gözlerimiz açıldı, dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize.
Gittin.şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları
gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada bir
şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.
Artık hiçbir duygusunu anlamayan çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aşkla büyüyecek
Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz
kış başlıyor sevgilim
hoşnutsuzluğumun kışı başlıyor
bir yaz daha geçti hiçbir şey anlamadan
oysa yapacak ne çok şey vardı
ve ne kadar az zaman
kış başlıyor sevgilim
iyi bak kendine
gözlerindeki usul şefkati
teslim etme kimseye, hiçbir şeye
upuzun bir kış başlıyor sevgilim
ayrılığımızın kışı başlıyor
Giriyoruz kara ve soğuk bir mevsime.

Sana yazdığım şiirleri duyanlar, ''Kitap yap.'' diyor. Olur mu hiç? Ben seni herkeslerden saklarken, sen, seni bir kitapçıda görsen!
Hem de bir sürü kitabın arasında! Kahrolmaz mıyım ben?

Süper ya....