Rahman'in Adiyla...
Bir N?r Yaratildi, K?inata Rah?m Olanin Rahmetini Mustulayan.
Sel?m Olsun O M?jdeciye!
Ve g?zlerin d?ser gecelerime!
G?zlerin d?ser, gecelerde ?s?yen y?regime.
G?zlerin, k?inattaki her bir zerreye d?ser tek tek, hakik?ti
g?steren bir n?r olarak. Rahm?n ve Rah?m olanin m?hlukata bir
b?y?k ikr?midir siyah g?zlerin. Ki onlardir zulmeti n?ra
?eviren, nazar kildigi yerde g?ller bitiren... Ve bir
bakisiyla ?lemi ?ska doyuran!
Hamdolsun bizi bir ?ift siyah g?zde ?ska d?s?rene!
Hamdolsun, seni kendine "sevgili" eyleyene!
Seni en g?zel sekilde terbiyene edene hamdolsun.
Hamdolsun sana hikmeti verene, sana kitabi indirene, seni ?lemlere
uyarici olarak g?nderene... Seni bize peygamber; bizi sana ?mmet
edene hamdolsun! Ve hamd yalniz O'na olsun!
Ey Neb?; sana, zaman denilen m?hluku siyirarak aradan,
mahcubiyetle, hasretle ve elbette muhabbetle sesleniyorum, haddim
olmayarak. Seni anlayabilme nimetinden beridir, g?rmeden sana inanip
baglanmanin hadsiz hesapsiz serefini ve sa?detini tadiyorum,
s?k?r ile... Benim gibi belki k?inat da senin gelisine hi?bir
zaman s?hit olamadi. ?lemlerin nefes alisi belki senin
hilk?tinle basladi. Senden aldi sanki melekler z?rafeti; senden
aldi ahl?k, let?feti... Ve olacaksa bu arzin h?srani, seni unutup
yitirmekten... Rabbinin n?rundan bir ziy? idin sanki. Hi?bir sey
bilmezken seni, belki sen Rabbinin "Ol" emrindeydin! ?demin
tevbesindeydin, Ibrahim'in duasinda... Nuh'un gemisindeydin,
Isa'nin m?jdesinde...
Ey Neb?, sen tesrif edince yery?z?ne, zaman belki
yaratilisindan beri en g?zel, en mutlu ?nini yasadi. ??nk?
?lemlerin Rabbinin "Habibim" dedigi o mukaddes n?runun g?lgesi
d?s?vermisti arza. Serefine bu olayin, yer g?k bayram etti. Nice
k?f?r sarayi yikildi, nice k?f?r atesi s?nd? zuh?runun
h?rmetine, zuh?runun hasmetiyle... En ?ok Rabbin sevmisti seni.
Sen de en ?ok O'nu... Sonra melekler sevdi seni, kanat gerdiler
sana, basinin ?zerinde rahmet bulutu oldular kimi zaman... Ve sonra
insanlar!.. Ne g?zel dostlarin vardi senin ey Neb?! Seni canindan
?ok, her seyden ?ok seven... Sen g?nessen onlar isigini
senden alan yildiz oldular karanlik gecelerimize. Sen son
peygamberdin, sen Allah'in Habibiydin! Daha ?tesi nedir ki? Ve
gelince vakit, birakip n?rundan bir par?a bize, sen Ref?k-i ?la
ile vusl?ta erdin. Bize ise hep h?z?nler d?st? ey Neb?! Bir
bosluktu sanki senden ayri kalmanin sonu!
Halbuki ne "zaman" a?abilirdi seninle aramizi, ne de sonu toprak
bir beden yakinlastirabilirdi seninle bizi; farkedemedik...
Bilemedik! Senin o siyah g?zlerinin n?ru bir miskinin, bir fakirin
g?zlerinde sakliymis meger; g?remedik...
Bilemedik! Senin ellerinin sicakligini hissedebilmek i?in bir
yetimin basini oksayabilmek yetermis; d?s?nemedik...
Ve yine bilemedik ey Neb?; seni sevindirmek, senin g?nl?nde yer
edinebilmek, karanliklar i?erisinde kalan bir kalpte sevginin
atesini yakabilmekmis; beceremedik...
Yolda kalmisligimizin, sasip durmuslugumuzun kusuruna bakma
ey Neb?!
Hani sen kral gibi degil de kul gibi yasayan bir peygamber olmayi
tercih etmistin. Sikinti, ez?, h?z?n... sanki senin en yakin
yol arkadaslarindi. Bir g?n tok olursan bir g?n a? olurdun. Ve
hani yatissin diye a?ligin, bir degil de iki tane tas
baglamistin ya m?b?rek karnina! Biz de sanki g?nl?m?ze
sayisiz taslar baglamisiz ey Neb?, seni unutmamiza sebep
olan... Sanki, sana muht?? ruhumuzun ?zerine demirden ve betondan
yaptigimiz g?kdelenlerle koca bir sehir ins? etmisiz de seni
anmak istersek, seni bulmak istersek o sehrin sokaklarinda kaybolup
degil seni, kendimizi d?hi unutalim, bulamayalim diye!
Ey Neb?, nefesini ver bize! Nefes ver sensiz kalmaktan, seni
hatirlayamamaktan kurumus g?vdelerimize! Nefes ver ki dile gelelim
ve dem vuralim fir?kindan... Nefes ver ki bize yesersin g?vdemiz,
g?lzar olsun bedenimiz... Nefes ver bize; bitsin artik bu
asirlardir s?ren ?mmetinin kara kisi; nefes verdigin baharlari
teneff?s edelim senin kokundur diye, kokusu sensin diye...
Ey Neb?! I?imdeki h?zn?m? hasretine adadim... Ne zaman
sensizligi t?m h?crelerimle hissedebilsem takatim kalmiyor. Nefesim
kesiliyor da, kanim donuyor. Ey Neb?, yolda kalmisligimizi
y?z?m?ze vurma n'olur! P?rkusur h?limizle gelip de aklayamazsak
kendimizi mizanda, bizi ?nce sen sitemli g?zlerinle utancin n?rina
atma, n'olur!
Ey Neb?! Seni yaratilmis t?m zerreler mikt?rinca s?lat ve
sel?mla aniyoruz; utanarak...
Ey Neb?! Sefa?tini umarak...
Allah'im! Peygamberimiz Muhammed'e, ?line ve ash?bina sel?m
olsun...
Allah'im! Sen peygamberimize ves?leyi ve faz?leti ihs?n et.
Ve onu vaad ettigin Mak?m-i Mahm?d'a eristir. ?min!
?mit Demir
Bir N?r Yaratildi, K?inata Rah?m Olanin Rahmetini Mustulayan.
Sel?m Olsun O M?jdeciye!
Ve g?zlerin d?ser gecelerime!
G?zlerin d?ser, gecelerde ?s?yen y?regime.
G?zlerin, k?inattaki her bir zerreye d?ser tek tek, hakik?ti
g?steren bir n?r olarak. Rahm?n ve Rah?m olanin m?hlukata bir
b?y?k ikr?midir siyah g?zlerin. Ki onlardir zulmeti n?ra
?eviren, nazar kildigi yerde g?ller bitiren... Ve bir
bakisiyla ?lemi ?ska doyuran!
Hamdolsun bizi bir ?ift siyah g?zde ?ska d?s?rene!
Hamdolsun, seni kendine "sevgili" eyleyene!
Seni en g?zel sekilde terbiyene edene hamdolsun.
Hamdolsun sana hikmeti verene, sana kitabi indirene, seni ?lemlere
uyarici olarak g?nderene... Seni bize peygamber; bizi sana ?mmet
edene hamdolsun! Ve hamd yalniz O'na olsun!
Ey Neb?; sana, zaman denilen m?hluku siyirarak aradan,
mahcubiyetle, hasretle ve elbette muhabbetle sesleniyorum, haddim
olmayarak. Seni anlayabilme nimetinden beridir, g?rmeden sana inanip
baglanmanin hadsiz hesapsiz serefini ve sa?detini tadiyorum,
s?k?r ile... Benim gibi belki k?inat da senin gelisine hi?bir
zaman s?hit olamadi. ?lemlerin nefes alisi belki senin
hilk?tinle basladi. Senden aldi sanki melekler z?rafeti; senden
aldi ahl?k, let?feti... Ve olacaksa bu arzin h?srani, seni unutup
yitirmekten... Rabbinin n?rundan bir ziy? idin sanki. Hi?bir sey
bilmezken seni, belki sen Rabbinin "Ol" emrindeydin! ?demin
tevbesindeydin, Ibrahim'in duasinda... Nuh'un gemisindeydin,
Isa'nin m?jdesinde...
Ey Neb?, sen tesrif edince yery?z?ne, zaman belki
yaratilisindan beri en g?zel, en mutlu ?nini yasadi. ??nk?
?lemlerin Rabbinin "Habibim" dedigi o mukaddes n?runun g?lgesi
d?s?vermisti arza. Serefine bu olayin, yer g?k bayram etti. Nice
k?f?r sarayi yikildi, nice k?f?r atesi s?nd? zuh?runun
h?rmetine, zuh?runun hasmetiyle... En ?ok Rabbin sevmisti seni.
Sen de en ?ok O'nu... Sonra melekler sevdi seni, kanat gerdiler
sana, basinin ?zerinde rahmet bulutu oldular kimi zaman... Ve sonra
insanlar!.. Ne g?zel dostlarin vardi senin ey Neb?! Seni canindan
?ok, her seyden ?ok seven... Sen g?nessen onlar isigini
senden alan yildiz oldular karanlik gecelerimize. Sen son
peygamberdin, sen Allah'in Habibiydin! Daha ?tesi nedir ki? Ve
gelince vakit, birakip n?rundan bir par?a bize, sen Ref?k-i ?la
ile vusl?ta erdin. Bize ise hep h?z?nler d?st? ey Neb?! Bir
bosluktu sanki senden ayri kalmanin sonu!
Halbuki ne "zaman" a?abilirdi seninle aramizi, ne de sonu toprak
bir beden yakinlastirabilirdi seninle bizi; farkedemedik...
Bilemedik! Senin o siyah g?zlerinin n?ru bir miskinin, bir fakirin
g?zlerinde sakliymis meger; g?remedik...
Bilemedik! Senin ellerinin sicakligini hissedebilmek i?in bir
yetimin basini oksayabilmek yetermis; d?s?nemedik...
Ve yine bilemedik ey Neb?; seni sevindirmek, senin g?nl?nde yer
edinebilmek, karanliklar i?erisinde kalan bir kalpte sevginin
atesini yakabilmekmis; beceremedik...
Yolda kalmisligimizin, sasip durmuslugumuzun kusuruna bakma
ey Neb?!
Hani sen kral gibi degil de kul gibi yasayan bir peygamber olmayi
tercih etmistin. Sikinti, ez?, h?z?n... sanki senin en yakin
yol arkadaslarindi. Bir g?n tok olursan bir g?n a? olurdun. Ve
hani yatissin diye a?ligin, bir degil de iki tane tas
baglamistin ya m?b?rek karnina! Biz de sanki g?nl?m?ze
sayisiz taslar baglamisiz ey Neb?, seni unutmamiza sebep
olan... Sanki, sana muht?? ruhumuzun ?zerine demirden ve betondan
yaptigimiz g?kdelenlerle koca bir sehir ins? etmisiz de seni
anmak istersek, seni bulmak istersek o sehrin sokaklarinda kaybolup
degil seni, kendimizi d?hi unutalim, bulamayalim diye!
Ey Neb?, nefesini ver bize! Nefes ver sensiz kalmaktan, seni
hatirlayamamaktan kurumus g?vdelerimize! Nefes ver ki dile gelelim
ve dem vuralim fir?kindan... Nefes ver ki bize yesersin g?vdemiz,
g?lzar olsun bedenimiz... Nefes ver bize; bitsin artik bu
asirlardir s?ren ?mmetinin kara kisi; nefes verdigin baharlari
teneff?s edelim senin kokundur diye, kokusu sensin diye...
Ey Neb?! I?imdeki h?zn?m? hasretine adadim... Ne zaman
sensizligi t?m h?crelerimle hissedebilsem takatim kalmiyor. Nefesim
kesiliyor da, kanim donuyor. Ey Neb?, yolda kalmisligimizi
y?z?m?ze vurma n'olur! P?rkusur h?limizle gelip de aklayamazsak
kendimizi mizanda, bizi ?nce sen sitemli g?zlerinle utancin n?rina
atma, n'olur!
Ey Neb?! Seni yaratilmis t?m zerreler mikt?rinca s?lat ve
sel?mla aniyoruz; utanarak...
Ey Neb?! Sefa?tini umarak...
Allah'im! Peygamberimiz Muhammed'e, ?line ve ash?bina sel?m
olsun...
Allah'im! Sen peygamberimize ves?leyi ve faz?leti ihs?n et.
Ve onu vaad ettigin Mak?m-i Mahm?d'a eristir. ?min!
?mit Demir