Geçmişte yaşadığım olayları, tecrübeleri, iyisi ve kötüsüyle cebime koyuyorum. Sonra bakıyorum elimde ne var diye. Bunlarla geleceğe ışık tutabiliyorsam, yaşadığıma, çektiğim sıkıntıya değmiş demektir. Şükrediyorum…
Geçmişte aşık olduğum bir adamın, bana yapmasına izin verdiklerim yüzünden yaşadığım acıları cebime koyuyorum mesela. Dönüp dönüp adama beddua etmemem gerektiğini de bu sayede öğrendim. Baktım yaşadıklarımıza, benim canım kanmak istemiş. İçsesim ve aklım beni sık sık uyarmış ama dinlememişim.
Yaptığı her şeye bahaneler bulmuşum, mantığımı kandırmaya ve kalbimi inandırmaya devam etmişim. Adamda bir sıkıntı yok yani, o zaten kendi gibiymiş. Ben onu aklımda farklı bir hayalin içine resmetmişim.
Şimdi sen bir yılanı, akrebi koynuna alıp yatıyorsan, onun da bir kedi olduğuna kendini inandırıyorsan, o sana dilini ve kıskaçlarını ara ara gösterip ipucu verdiğinde, bunu görmezden geliyorsan; ilk uyuduğun anda sokulman normaldir. Bir yılana, yılan olduğu için kızamazsın. Kendini onun bir kedi olduğuna inandıran sensin, en kötü ihtimalle onun kendini sana bir kedi olarak yutturmasına izin veren sensin.
Şimdi olan oldu diyelim. Yılandır, akreptir, her neyse, belki de sadece insandır ve insani hatalar yapmıştır, sen belki olayı fazla beklenti ve hayalle büyütmüşsündür; her neyse artık. Yorgan gitmiş, kavga bitmiş. Hala söylenip, “ben ona saçımı süpürge ettim, vah benim hayatım gitti†diye ağlanarak geçirdiğin günler, onun sana yaptığından daha büyük ziyandır.
O yüzden geçmiş günlere hayıflanmam ben. Şimdiki aklım olsaydı farklı davranır mıydım? Muhtemelen ama bu akla sahip olmak için, o acılardan geçmek gerek! O yüzden bana kaybolan yıllar yok, her yılım değerli, her anım, her nefesim değerli.
Gözyaşlarım, acılarım, kahkahalarım bile bir servettir. Birilerine bedel ödetmekten, suçlamaktan, sorumlu tutmaktan çok uzun zaman önce vazgeçtim. Yaptıklarımdan ben sorumluyum, sevdiğim adamlardan, seviştiğim gecelerden, içtiğim sigaradan, kurduğum düşlerden, hepsinden sorumluyum. Arkamda bu suçu atacağım hiç kimse yok, olmamalı, bu ömür benim!
Peki, yaşadıklarımdan aldığım derslerim yok mu? Olmaz mı? Pişman mıyım? Bilmem! O zamanın doğrusu oydu, ben de öyle yaptım demektir. Bu zamanın doğrusuna uymaması, onu her an yanlış yapmaz, değil mi?
Şimdi nasıl yaşadığıma gelince, onu da yarın anlatırım…
.Candan Ünal
Geçmişte aşık olduğum bir adamın, bana yapmasına izin verdiklerim yüzünden yaşadığım acıları cebime koyuyorum mesela. Dönüp dönüp adama beddua etmemem gerektiğini de bu sayede öğrendim. Baktım yaşadıklarımıza, benim canım kanmak istemiş. İçsesim ve aklım beni sık sık uyarmış ama dinlememişim.
Yaptığı her şeye bahaneler bulmuşum, mantığımı kandırmaya ve kalbimi inandırmaya devam etmişim. Adamda bir sıkıntı yok yani, o zaten kendi gibiymiş. Ben onu aklımda farklı bir hayalin içine resmetmişim.
Şimdi sen bir yılanı, akrebi koynuna alıp yatıyorsan, onun da bir kedi olduğuna kendini inandırıyorsan, o sana dilini ve kıskaçlarını ara ara gösterip ipucu verdiğinde, bunu görmezden geliyorsan; ilk uyuduğun anda sokulman normaldir. Bir yılana, yılan olduğu için kızamazsın. Kendini onun bir kedi olduğuna inandıran sensin, en kötü ihtimalle onun kendini sana bir kedi olarak yutturmasına izin veren sensin.
Şimdi olan oldu diyelim. Yılandır, akreptir, her neyse, belki de sadece insandır ve insani hatalar yapmıştır, sen belki olayı fazla beklenti ve hayalle büyütmüşsündür; her neyse artık. Yorgan gitmiş, kavga bitmiş. Hala söylenip, “ben ona saçımı süpürge ettim, vah benim hayatım gitti†diye ağlanarak geçirdiğin günler, onun sana yaptığından daha büyük ziyandır.
O yüzden geçmiş günlere hayıflanmam ben. Şimdiki aklım olsaydı farklı davranır mıydım? Muhtemelen ama bu akla sahip olmak için, o acılardan geçmek gerek! O yüzden bana kaybolan yıllar yok, her yılım değerli, her anım, her nefesim değerli.
Gözyaşlarım, acılarım, kahkahalarım bile bir servettir. Birilerine bedel ödetmekten, suçlamaktan, sorumlu tutmaktan çok uzun zaman önce vazgeçtim. Yaptıklarımdan ben sorumluyum, sevdiğim adamlardan, seviştiğim gecelerden, içtiğim sigaradan, kurduğum düşlerden, hepsinden sorumluyum. Arkamda bu suçu atacağım hiç kimse yok, olmamalı, bu ömür benim!
Peki, yaşadıklarımdan aldığım derslerim yok mu? Olmaz mı? Pişman mıyım? Bilmem! O zamanın doğrusu oydu, ben de öyle yaptım demektir. Bu zamanın doğrusuna uymaması, onu her an yanlış yapmaz, değil mi?
Şimdi nasıl yaşadığıma gelince, onu da yarın anlatırım…
.Candan Ünal
"Ben senin devamın olmak istiyorum"...
)
