Hınzır gülümsemelerine , tatlı tebessümlerin eşlik ederken beni buyur ediyorsun şöyle bir köşeye, gözlerinden yüreğine doğru ilerleyen sessiz sedasız bir duygu seli var, senin de kendine inanamadığını görüyorum. Boş ver inanmayalım kendimize bu seferlik sadece sen ve ben olarak kalalım benim cümlelerimi kimse anlamasa da sen anlarsın bilirim…Seni özel
yapan birkaç şeyden birisi de bu işte.

Senin için gitme,
Benim için sende kalma vakti…
Biraz daha kalsan olmaz mı ?

Aslında içimden geçen cümleler ne biliyor musun ?

Gitme ne olur, kal biraz daha yanımda, öyle gözlerine bakmak sende kaybolmak istiyorum. Kaç yanlış bir doğruyu götürüyordu sınavda
hatırlamıyorum ama yaptığım yanlışsa bütün doğrularımda gitsin seninle…Sen benim tek yanlışım olarak kal bu hayat denen sınav kağıdında…Çok mu yalvardım? Amannn, gideceksen git hadi hemen havalara girmenin bir anlamı yok. Hayır ben içimden geçenleri söylüyorum sen beni küçümsüyorsun. Neden ?
Özür dilerim böyle tepki vermek istemezdim bir an için hakkımda yanlış düşünme lütfen demek isterdim. Sana söyleyeceğim sözlerin
hiçbir anlam ve önemi yok aslında…Yine de fırtınalı bugünlerde içimdeki deniz dalgalanıp duruyor…

Usulca alıp kokunu giderken benden,
Şöyle arkadan bakacak,
Kendimle kavgalara tutuşacağım.
Keşke
Gitme diyebilecek durumda olsaydım
Hayallerine kapılacağım…
Üşüyen ellerim,
Kalemi batırırken mürekkebe
Kalemim kağıda veda etmek üzere
Sen gidince hem kendime küserim
Hem de kelimelere…
Giderken,
Kendinden bir şey bırak bana
Hem sen, hem bu duygular haram bana….