Seninle konuşuyorum yine
Karşımda bir boş çerçeve, gülüşünü astığım sadece benim görebildiğim bir fotorafsın sen
Güldüğünde güneş saçılırdı etrafa
Gözlerin kısılır, yanağında gamzen belirdi
Ben senin o gamzene düşerdim her defasında
Bir insana ancak bu kadar yakışırdı gülmek
Hüzünlerim savurulurdu seni gördüğümde
Konuştuğumda seninle unuturdum herşeyi
Sessinin tınısında kaybolurdum
Hayranlıktı belki de sana duyduğum
Söylemekten korktuğum, kaybetmekten korktuğumdun.
Söyleyemedim içimdekileri sana
Gülüşlerinin bendeki anlamını
Konuşmandaki huzuru
Yüreğime yerleşen yüreğini söyleyemedim..
 
Beyaz bir güvercin gibi yolcu ettim seni
Ben kaybettim seni
Söyleyemediklerimle, söylediklerimle
Şimdi son bir defa görsem seni
Gamzene düşsem yeniden, gülüşlerinle güneş doğsa karanlığıma
Sessinin tınısında unutsam herşeyi
Zaman ilaçmış herşeye
Sendin ilaç zaman değil
Şimdi ben geldim sen yoksun.. Söyleyemediklerim cebimde
Sana yazdığım mektuplar bir kutuda
Son bir defa dinleyebilseydin beni
Hiç söylemediklerimle anlar mıydın beni
Neredesin şimdi ?
 
Mutlu musun ?
Hüzünlü mü?
Değiştin mi ? acaba
Unuttun mu o günleri
Neyse fazla uzattım yine konuşamadıklarımla
Haydi gülüşlerimde yaşattığım yar kendine iyi bak, hoşcakal..