Biliyoruz ki bütün acılar geçer, fotoğraflar sararır.
Yara kabuk tutar, kapanır.
Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini.
Önce Belirli belirsiz, sonra gamzene kadar gülersin..
Kuşlar konar dallarına.
Kırıldığın yerden çiçek açarsın, bütün acılar bir gün geçer ya da alışırsın...

uyuyunca geçmez, başkasını seviyormuş gibi yapınca geçmez demekle geçmez bir kere sevdin mi geçmez. geçmez yani..

Oda da yere oturup ağladığımı hatırlıyorum.. Sonra aniden.. Durup kahkalar attığımı.. Önce olamazları sayıklayıp kabulleniş evremi.. Sonra durup tepkisizce yere baktığımı hatırlıyorum.. Balkona çıkıp gökyüzünüze bakıyorum, biliyorsun gökyüzüne bakıyorsan umudun vardır...


Çok kırgınım herkese, herşeye..
En çokta kendime..

Nasıl sesli ağlanir bilmiyorum. Acı nasıl belli edilir bilmiyorum. Düşünce birinden nasıl el istenir bilmiyorum. Nasıl yardım istenir bilmiyorum.
Kendi söküklerimi dikmeyi biliyorum. Kendimi ayağa kaldırmayı biliyorum. Kuytuda tek başıma acı çekmeyi biliyorum. Başkasına ihtiyaç duymaktan aşırı korkuyorum. Bir yara bandı verenin yaramı ömür boyu unutamamasindan korkuyorum. Ben bu kadar güçlü ve bu kadar güçsüz olmaya dayanamıyorum...

Çok seversin birini..
Bekle der, sabret der, zaman ister..
Ömrünün en güzel zamanları onu beklemekle geçer.. Seversin çünkü, inanırsın..
O senin hayatını mahvederken sen bazı şeyler için çok geç kalırsın...

Ezgin Kılıç

İnsan aslında ilkini değil, gönlünde izi kalanı unutamıyor hiç.
Bir şarkı sözü, bir fotoğraf en küçük bir detayda hatırlıyor yeniden..
Geçmişe gitmek istiyor, geçmişe gidip ilk gördüğü anda kendi kendine söylemek istiyor "iyi bak karşında duran şu bir çift göze, gönlümde izi çok kalacak ve sakın üzme onu, yokluğunda aldığın her nefes sana zehir olacaké
ve anladım ki insan aslında gidişlerde değil, kaybedişlerde hapsoluyor gönlüne..

İşte öyle, herkesin bir hikayesi var.
Her hikayenin de içini döktüğü bir yara, her yaranın saklandığı bir şiir.
Bütün iyi kadınlar o yaralı şiirleri ezbere bilir !

Söylememek.
Adını zikredememek..
İçine konuşmak çok acı bence
Konuşanlar yazanlar hissedenler kadar susanlar da şair bence...

Gördün mü bak,
İnsan deli gibi koşmak istediği yere adım bile atamıyormuş..

Kahve soğumuş zaman geçmiş,
Ben aynı şarkıda kalmışım..