Bir papatya tarlas?nda d??m??t?n y?re?ime, zamans?z gittin... ?yle bir gittin ki hem de;
?yle bir gittin ki benden, bana sadece yolun a??k olsun demek kald?. Y?re?imde ne ya?, ne ac?, tebess?m dudaklar?ma yap??t? kald?. Mevsimsiz bir ayr?l?kt? bu, kardan bihaber so?uk, ya?murdan bihaber ya?lar, g?ne?ten bihaber yang?nlar, bahardan bihaber papatyalar...
?yle bir gittin ve beni ?yle inand?rd?n ki bunun bir veda olmad???na, bana sadece beklemek kald?. Korkular?m? verip, yerine umutlar ekti?in tarlarda ??plak ayakla y?r?d???m bir hasat zaman?yd? vedan. ?zerine bast???m korkular?n, topra?a kar???p bir g?n yeniden h?crelerime yay?laca?? bilimselli?inden uzakt? umutlar?m.
?yle bir gittin ki, vuslata a?ktan daha bir a?kt? bu gidi?...
Sana y?re?ime ?ok gelen ne kadar ben varsa sundum...
Tut hadi!
Duy beni.
?yle bir gittin ki benden, sen giderken bana sadece bunu kabullenmek kald?...
Sustum...
Dudaklarma bir tebess?m tak?ld? kald?...
?yle bir gittin ki benden, bu y?rek buna hi? inanmad?...
Kim ikna edebilir ki beni d?nmeyece?ine...