Hasretim,
Sokaklar anlamsız bu gece sen yoksun ve ben kendime uygun bir mezar ararken karşıma çıkan bütün çiçeklerin solgun,ayak bastığım,seni anlattığım kaldırım taşlarının bana nefretle seslenişlerini duyuyorum şimdilerde,neden sensiz geldiğimi soruyorlar ben cevap veremiyorum.Susuyorum öyle cevapsız binlerce soru arasında….
Sonra biliyormusun ben artık kendimi bile unutuyorum oysa oysa herşey nasılda kazınırdı beynimin her noktasına.Şimdi sana mektup yazıyorum,oysa benim evde sana yazdığım o kadar çok mektup varki ama hiçbirini sana yollayamıyorum.Postacılar kabul etmezmiş öyle diyorlar ve iade edilen mektuplara bir yenisini daha eklemek istemezlermiş ne kadar acı diyorum kendi kendime seni ne çok özlediğimi kimseye söyleyemeyecekmiyim ben.Sonra yatınca dua ediyorum biliyormusun sen her gece uyurken melekler seni korusun sen çok güzel bir uyku çek diye ve sonra çok mutlu olmanı diliyorum sevmek her zaman sevdiğini yanında olması için çabalamak değil ki eğer veremiyorsan mutluluğu bırakta mutlu olabiliyorsa olsun diyorum ve mutlu olman için bir kez daha Allah’a yalvarıyorum.Bugünlerde böyleyim ben işte hala seni sayıklıyor dilim ama sakın sakın kızma bana ya elimde olsa buna engel olur seni konuşmazdım yada düşünmezdim ama olmuyor işte ne kadar denesemde seni düşünmeden edemiyorum.Her geçen gün biraz daha artıyor özlemin ve ben bana dar gelen şu koca şehir İstanbul da yapayanlız olduğumu bir kere daha farkediyorum.
Dün gece biraz ağlamak istedim sonra durdum ben gözlerimi sen karanlıklarda yollarını daha rahat bulabil diye sana vermek isterim o yüzden zarar gelmesin diye düşündüm ve sustum ağlamadım.Sonra sağıma soluma baktım senden o kadar çok şey varki bende hatta ben aynaya baktım senden başka bir şey göremedim.Biraz müzik dinledim elime kolleksiyonumdan bir kitap aldım birkaç sayfa okurken oradaki kadın kahramanın sana ne çok benzediğini düşündüm yada hiç benzemiyordu da ben sana benzesin istedim sonra seni yazmaya çalıştım ama seni yazmak öyle zor ki.Aklıma yüzlerce şey yazmak geldi onuda beceremedim şu an kelimeler ne kadar düzgün yada cümleler ne kadar anlamlı onu bile bilmiyorum sadece içimden gelen herşeyi yazmak istiyorum.Sonra bir şey daha var biliyormusun bu kadar soru arasında bu kadar karanlıklar ortasında bu kadar yanlızlık arasında bile bildiğim tek bir şey var o da hala hala Seni Çok Seviyorum……
YARGIÇ………
Sokaklar anlamsız bu gece sen yoksun ve ben kendime uygun bir mezar ararken karşıma çıkan bütün çiçeklerin solgun,ayak bastığım,seni anlattığım kaldırım taşlarının bana nefretle seslenişlerini duyuyorum şimdilerde,neden sensiz geldiğimi soruyorlar ben cevap veremiyorum.Susuyorum öyle cevapsız binlerce soru arasında….
Sonra biliyormusun ben artık kendimi bile unutuyorum oysa oysa herşey nasılda kazınırdı beynimin her noktasına.Şimdi sana mektup yazıyorum,oysa benim evde sana yazdığım o kadar çok mektup varki ama hiçbirini sana yollayamıyorum.Postacılar kabul etmezmiş öyle diyorlar ve iade edilen mektuplara bir yenisini daha eklemek istemezlermiş ne kadar acı diyorum kendi kendime seni ne çok özlediğimi kimseye söyleyemeyecekmiyim ben.Sonra yatınca dua ediyorum biliyormusun sen her gece uyurken melekler seni korusun sen çok güzel bir uyku çek diye ve sonra çok mutlu olmanı diliyorum sevmek her zaman sevdiğini yanında olması için çabalamak değil ki eğer veremiyorsan mutluluğu bırakta mutlu olabiliyorsa olsun diyorum ve mutlu olman için bir kez daha Allah’a yalvarıyorum.Bugünlerde böyleyim ben işte hala seni sayıklıyor dilim ama sakın sakın kızma bana ya elimde olsa buna engel olur seni konuşmazdım yada düşünmezdim ama olmuyor işte ne kadar denesemde seni düşünmeden edemiyorum.Her geçen gün biraz daha artıyor özlemin ve ben bana dar gelen şu koca şehir İstanbul da yapayanlız olduğumu bir kere daha farkediyorum.
Dün gece biraz ağlamak istedim sonra durdum ben gözlerimi sen karanlıklarda yollarını daha rahat bulabil diye sana vermek isterim o yüzden zarar gelmesin diye düşündüm ve sustum ağlamadım.Sonra sağıma soluma baktım senden o kadar çok şey varki bende hatta ben aynaya baktım senden başka bir şey göremedim.Biraz müzik dinledim elime kolleksiyonumdan bir kitap aldım birkaç sayfa okurken oradaki kadın kahramanın sana ne çok benzediğini düşündüm yada hiç benzemiyordu da ben sana benzesin istedim sonra seni yazmaya çalıştım ama seni yazmak öyle zor ki.Aklıma yüzlerce şey yazmak geldi onuda beceremedim şu an kelimeler ne kadar düzgün yada cümleler ne kadar anlamlı onu bile bilmiyorum sadece içimden gelen herşeyi yazmak istiyorum.Sonra bir şey daha var biliyormusun bu kadar soru arasında bu kadar karanlıklar ortasında bu kadar yanlızlık arasında bile bildiğim tek bir şey var o da hala hala Seni Çok Seviyorum……
YARGIÇ………