Kelimeler eksik, kelimeler yarali.
Kelimeler ciliz.
Tasimiyor, anlatmiyor, tanimlamiyor bu duyguyu.
Ben de...
Cok baska bir sey.
Sevginin ortasinda, derin acilar hisseder mi insan?
Aydinlik gulumsemelerin icine, huznu yerlestirir mi durup dururken?
Gozlerine bugu, diline sitem, yuregine burukluk, coreklenir kalir mi asirlarca?
Gelmeyecegini bildigi mektup icin, posta kutusunu hep ayni heyecanla acar mi?
Dedim ya, baska bir sey bu.
Ne kadar yalnizsam, o kadar seninleyim su gunlerde.
Belki de en basta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler ulasmasin diye, kimselerin bilmedigi, bulamayacagi yollara goturdum seni.
En derinlerde tuttum.
Bana sakladim.
Derine, hep daha derine...
Seni yapayalniz, bir tek bana biraktim.
Paylasamadim
Yanl yapt m.
Sana ulasan yollari kaybettim diye butun bu saskinliklar.
Kendimi oradan oraya vurmam.
Sagimda, solumda, ne zaman dikildigini bilmedigim duvarlara carpmam, hic gormedigim cukurlarla bogusmam.
Denizlerin, gurultuyle gelip vurdugu dehlizlerin, acili duvarlari gibiyim.
Duvarlarim yosunlu, duvarlarim kaygan, duvarlarimdan hic tukenmeyen sular siziyor.
Tutunamiyorum.
Renklerim, gun icinde degisiyor.
Soluyorum, soguyorum.
Gunes ulasmiyor icerilerime.
Kufleniyorum,yaslaniyorum.
Yalnizliklar pesimde.
Dokundugum her islak duvardan, pis kokulu bir yalnizlik bulasiyor ustume.
Yapis yapis, vicik vicik bir yalnizlik bu.
Biliyorum, butun bunlar, hep benim sucum.
Seni sakladigim yere ulasamaz oldum.
Yollar, gitgide uzadi ve karisti.
Umidimi isitacak, parlatacak, kimildatacak bir seylere ihtiyac m var.
Ah onun ne oldugunu biliyorum.
Sonu sana geliyor her cumlenin.
Her seyin basinda, icinde ve sonundasin.
Bu degismiyor oyle icimsin ki.
Birden aklima geldi, tuttum sana bir mektup yazdim dun. Cok mutluydum...
Gun icinde neler yaptigimi, nelere kizip, nelerle mutlu oldugumu, tek tek anlattim.
Mevsimlerin ve insanlarin nasil karisik ve beklenmedik olduklarini yazdim
"Yine zamansiz yagmurlar" dedim,
"Daha once, hic bu kadar zayif degildi gunes isinlari" dedim,
"Gercekten buradaki sarkilari hic ogrenmeyecek, bilmeyecek, soylemeyecek misin?" dedim.
Cok uzun bir mektup oldu..
Basindan sonuna kadar okudum da.
Neler yazmisim diye merakimdan.
Sonra cekmecemden bir zarf cikarip,
Adini yazdim.
Buyuk harflerle, yalnizca adini.
Adresini bilsem gonderir miydim, bilmiyorum.
Mektup cebimde.
Cebim yuregime yakin.
Yuregim sende.
Sen yuregime yakin.
Oyleyse mektup sende.
Bu kadar iCimdesin iste.
Can Dundar
Kelimeler ciliz.
Tasimiyor, anlatmiyor, tanimlamiyor bu duyguyu.
Ben de...
Cok baska bir sey.
Sevginin ortasinda, derin acilar hisseder mi insan?
Aydinlik gulumsemelerin icine, huznu yerlestirir mi durup dururken?
Gozlerine bugu, diline sitem, yuregine burukluk, coreklenir kalir mi asirlarca?
Gelmeyecegini bildigi mektup icin, posta kutusunu hep ayni heyecanla acar mi?
Dedim ya, baska bir sey bu.
Ne kadar yalnizsam, o kadar seninleyim su gunlerde.
Belki de en basta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar.
Kimseler ulasmasin diye, kimselerin bilmedigi, bulamayacagi yollara goturdum seni.
En derinlerde tuttum.
Bana sakladim.
Derine, hep daha derine...
Seni yapayalniz, bir tek bana biraktim.
Paylasamadim
Yanl yapt m.
Sana ulasan yollari kaybettim diye butun bu saskinliklar.
Kendimi oradan oraya vurmam.
Sagimda, solumda, ne zaman dikildigini bilmedigim duvarlara carpmam, hic gormedigim cukurlarla bogusmam.
Denizlerin, gurultuyle gelip vurdugu dehlizlerin, acili duvarlari gibiyim.
Duvarlarim yosunlu, duvarlarim kaygan, duvarlarimdan hic tukenmeyen sular siziyor.
Tutunamiyorum.
Renklerim, gun icinde degisiyor.
Soluyorum, soguyorum.
Gunes ulasmiyor icerilerime.
Kufleniyorum,yaslaniyorum.
Yalnizliklar pesimde.
Dokundugum her islak duvardan, pis kokulu bir yalnizlik bulasiyor ustume.
Yapis yapis, vicik vicik bir yalnizlik bu.
Biliyorum, butun bunlar, hep benim sucum.
Seni sakladigim yere ulasamaz oldum.
Yollar, gitgide uzadi ve karisti.
Umidimi isitacak, parlatacak, kimildatacak bir seylere ihtiyac m var.
Ah onun ne oldugunu biliyorum.
Sonu sana geliyor her cumlenin.
Her seyin basinda, icinde ve sonundasin.
Bu degismiyor oyle icimsin ki.
Birden aklima geldi, tuttum sana bir mektup yazdim dun. Cok mutluydum...
Gun icinde neler yaptigimi, nelere kizip, nelerle mutlu oldugumu, tek tek anlattim.
Mevsimlerin ve insanlarin nasil karisik ve beklenmedik olduklarini yazdim
"Yine zamansiz yagmurlar" dedim,
"Daha once, hic bu kadar zayif degildi gunes isinlari" dedim,
"Gercekten buradaki sarkilari hic ogrenmeyecek, bilmeyecek, soylemeyecek misin?" dedim.
Cok uzun bir mektup oldu..
Basindan sonuna kadar okudum da.
Neler yazmisim diye merakimdan.
Sonra cekmecemden bir zarf cikarip,
Adini yazdim.
Buyuk harflerle, yalnizca adini.
Adresini bilsem gonderir miydim, bilmiyorum.
Mektup cebimde.
Cebim yuregime yakin.
Yuregim sende.
Sen yuregime yakin.
Oyleyse mektup sende.
Bu kadar iCimdesin iste.
Can Dundar