Karanlık ve soğuk bir yer…
Tek başımayım, sadece bir kağıt parçasıyla
Etrafıma bakınıyorum, karşımda iki tane kapı…
Biri zincirli, anahtarı yok.
Diğerinin önünde ise hiçbir engel yok.
Kağıdı alıyorum, okuyorum.
“Kilitli kapının ardında hayatının anlamı,
Diğerinde ise onsuz geçecek bir hayat” yazıyor.
Zinciri açmamı bir yolu yok.
Bunun farkındayım.
Ama yinede bekliyorum önünde çaresizce.
Belki bir ümit, kapı açılır diye
Belki bir ümit, biri bu oyuna son verir diye
Belki bir ümit, son kez sesini duyarım diye
Belki bir ümit, senin uğruna ölürüm diye
Bekliyorum, aç susuz.
Elim gidiyor bazen diğer kapıya, ama olmuyor.
Senin ümidinle hayatta kalabiliyorum.
Kapıyı açabilmek, kalbini açabilmek.
Geçmiyor saatler, bitmiyor günler…
Her yolu deniyorum açabilmek için.
Olmuyor…
Ama vazgeçmiyorum.
Vazgeçmeyeceğimde!
Ta ki Güneş bir daha doğmayana kadar
Ta ki cehennem bana kollarını açana kadar…
Ta ki son nefesimde seni içime çekene kadar!
Aşk bana bakıyor ve gülümsüyor şu anda.
Kaybettin diyor, başaramadın, bitti işte…
Oyun sona erdi diyor, kaybettin.
Kaybettim…
Bitti
