Umutsuzluk Liman?na bir umut gemisi yan??t? bug?n...Yolcular? da ?yle ?oktu ki... ??yle bir d???nd?m ; me?er umutsuz ya?anm?yormu?... Ya ben?...Ben umudumu dara?ac?na asmam??m?yd?m?...Hem de yarg?s?z infaz karar?yla...Peki neden?...Onun su?u neydi?... Varolmak hakk? de?il miydi?...

Ben de yok etmek istemedim ki...Ama varl??? i?imi ?s?tm?yordu. Hissedemiyordum onu... ?imdi ona ne kadar ihtiyac?m var...Umudunu kaybeden insan?n ba?ka kaybedece?i bir ?ey kalmazm?? ya hani; peki ?imdi niye korkuyorum ki... Dara?ac?nda salland?rmad?m m? umudumu?... Kaybedecek neyim var?...??im ac?yor biliyor musun?...Kaybetmek i?in ?nce kazanmak gerekmiyor mu?...

Umut gemisi engin denizlere a??lmak i?in hala bekliyor...Neden yolcular?n y?z? g?lm?yor? Yoksa onlar da umutlar?n? azat m? ettiler benim gibi?... ?imdi bu haz?rl?k niye?...Nerede arayacaklar kaybettikleri umutlar?n??...Denizlerde mi?, ??llerde mi?...Y?ld?zlarda, ayda, g?ne?te mi?... Ya ben?...Ben nerede arayaca??m?...

Umudumu bir mart?n?n kanad?na ba?lasayd?m ke?ke...Engin denizleri a??p geri d?ner miydi?... Kimbilir? Umudumu istiyorum...Umudum olur musun?

Aşkımdan haberin yok, ölüyorum. Sen bir başka yüreğin kollarında uyuyorsun. Sana sevgimi haykıracak bir gün için yaşıyor(d)um. Şimdi nefes alan, nefes veren, canlı olan ama normal olmayan bir insan tanımadığın. Gizli bir aşkı gizliyorum senden. Sen bana ait olmayan gözlere bakıyorsun. Benim pişirmediğim yemekleri yiyorsun, benim olmadığım bir sofraya oturuyorsun. Bilseydin aşkımı, söyleyebilseydim bir kez olsun. Katlanırdım hepsine. Benim olmadığım bir hayatta varlığını kabullenirdim belki. Bende kalmasaydı bu "Seni Seviyorum"lar ve ismin anıldıkça fırlamasaydı hıçkırıklar yüreğimden. İsmin bir hastalık olmasaydı tıp sözlüğümde. Ben de kabullenirdim gittiğini...

Sen gittin ya.. Eksik kaldı ömrüm. Sen gittin ya, sensizliğime döndüm. Varlığınla başlayan hayatım son nefesini verdi bir imzanla. Şimdi bana ait olmayan bir yürekte de çarpıyor varlığın. Sen gittin ya, sana ait bir şeyler kaldı bende. Hepsini bir gözyaşına koyup bir mendile sakladım.

Bir hayatın sırlarını bir göz yaşına sığdırıp herkesten ve senden habersizce, bir mendile katladım. Sana diyemediğim "Seni seviyorum"lar, bir geleceği sakladığım hayallerim, beni ben yapan benliğin.. nasıl da girdiler bir mendile. Nasıl?

Aşkımdan haberin yok, ölüyorum. Sen bir başka yüreğin kollarında uyuyorsun. Sana sevgimi haykıracak bir gün için yaşıyor(d)um. Şimdi nefes alan, nefes veren, canlı olan ama normal olmayan bir insan tanımadığın. Gizli bir aşkı gizliyorum senden. Sen bana ait olmayan gözlere bakıyorsun. Benim pişirmediğim yemekleri yiyorsun, benim olmadığım bir sofraya oturuyorsun. Bilseydin aşkımı, söyleyebilseydim bir kez olsun. Katlanırdım hepsine. Benim olmadığım bir hayatta varlığını kabullenirdim belki. Bende kalmasaydı bu "Seni Seviyorum"lar ve ismin anıldıkça fırlamasaydı hıçkırıklar yüreğimden. İsmin bir hastalık olmasaydı tıp sözlüğümde. Ben de kabullenirdim gittiğini.

Seni beklemeseydi bir çift göz her gece evinde bu sızı olmazdı yüreğimde. Sırlarım olmazdı belki. Bilseydin yüreğimi. Seninle aynı dalgaların çarptığı bir sahil kasabasında renklendirmeseydin dünyamı, aynı aya yıllarca baktığımızı bilmeseydim. Seni senden habersiz günlerce izlemeseydim, adını bilmeseydim, deniz kenarında yüzünü okşayan rüzgar olmak istemeseydim, gözlerini görmeseydim bu kadar acı çekmezdim. Derdimi gizlemeyi tercih etmezdim sevmeyi bilmeyen insanlardan.

Sen gittin ya.. eksik kaldı ömrüm. Sen gittin ya.. ben öldüm. Sen, hayallerimin benden habersiz kahramanı; gittin ve varlığımı sona erdirdin. Sen gittin ya bu yürekle yaşanmaz artık bende.

Sen gittin ya, kaybedecek neyim kaldı?...

ALINTI

çok güzel bunlar yaa özellikle resimler çohk fena teşekkürler canım...

ben tşk ederim jnm okuduun için

Hayat bu; ne zaman, nerde karşına ne çıkartır bilemezsin. Aniden mutlu olur, aniden hüzünlenirsin ve aniden biri girer hayatına. Delicesine sever onsuz bir hayatı düşünemez hale gelirsin.

Aslında bu kişi uzakta değildir ama sen hep uzaklarda aramışsındır sevgiyi, aşkı, mutluluğu. Oysa mutluluk yanı başındadır ve sen görmezsin. Artık bütün hayallerinde o vardır. Hani sabah uykusuna doyamazsın ya, şimdi nerde... Her sabah onu görmek için erkenden uyanırsın artık. Geceleri balkona çıkar saatlerce yıldızları seyreder onu düşünürsün. Telefon desen hep yanındadır, küçük bir mesaj beklersin '' seni çok seviyorum '' diye kısa ama anlamlı bir cümle.

Artık mutlusundur ve onu kaybetmek en büyük korkundur. Her geçen gün daha çok sever, daha çok bağlanırsın. Vazgeçilmezin olur zamanla. Onsuz bir hayatın anlamı olmayacağını düşünür daha sıkı sarılırsın mutluluğa, aşka.

Onu her görüşünde heyacanlanırsın, kalbini mutluluk sarar yüzünde ise hafif bir tebessüm belirir her zaman. Artık hayatında bir renk cümbüşü vardır; mavi, pembe ve daha birçok renk. Onun yanında huzurlu ve mutlusundur. Zaman dursun istersin.

İşte sende böyle ansızın girdin hayatıma ''uçurum gözlüm''. Ben hep uzaklarda ararken mutluluğu sen hep yanı başımdaydın.İyiki varsın ve iyiki hayatımdasın...

uÇuRuM GöZLüM' e...

buda çohk güzel senin yazıların okunmazmı be canım...

sağoL cnm bi tane daa yasiim bari

Seni Bekleyişimin Adı Yok...


Aslında bir kibrit kafi gündüzleri tutuşturup,
Gecenin gerdanına dizi dizi yıldızlar yapmaya.
Hani sabahın boyu yetişse uzanıp öpecek alnından Ay’ı
Bir de hep geç kalınmış ömrün son deminde gelmese ölüm
Belki böylesi dar gelmez giyindiğimiz mutluluklar


Mevsimlerin peşine takılıp ta,
Hüznü oradan oraya taşıyan yağmurlar gibiyim..

Sıcak avuçlarda buhar olup göğe karışan
Soğuk bakışlarda buz kesip anlamdan alabildiğine uzaklaşan


Seni bekleyişimin adı yok,

Hasreti çeke çeke uzaklara götüren çok vagonlu trenlerin de.
Hani giden gider de, geçmişi kalırya geride,
Onu hep yaşlı gözlerle bekleyen.
Zamanla dilindeki özlemi kırıverir zaman, en hassas yerinden

Çok geçmeden, çok geçiyor yokluğunun üzerinden,
Haram saatler diziliyor boğazıma uzadıkça sensizlik,
Tenhasına sere serpe uzandığım düşler de yetmiyor
Yorgun arzularımı kışkırtmaya
Verdiğim sözlere saklanmış militan kılıklı yalanlar yakayı ele veriyor bir bir
Tutuklayıp aynalara hapsediyorum
Sonra vicdanım delil yetersizliğinden serbest bırakıyor

Seni bekleyişimin adı yok
Dursun diye duvarlara çivilediğim zamanın da
Payıma düşen yalnızlığın zirvesinde,
Saçlarımla gizlice siyahını paylaşıyor gece.
O zaman, bu şehir bir kez daha düşüyor gözümden
Kalabalık kaldırımlarında adım adım eziliyor günahlarımın gölgesi

Sanki ben değildim külçe külçe acıların sahibi
Ağır korkuların ezip yel değirmelerine verdiği
Savrulmuş bedenimin, rüzgarında ölmeden dirildiği
Sanki sen değildin bırakıp giden
Üstüne üstlük hiç gelmemişken


Seni bekleyişimin adı yok

Kurulmamış köprülerden geçmeye çalışan benliğimin de
Şiirlerim şahit olsun ki
İki satır arasına sığmıyor yalnızlığım
Ne nokta anlatabiliyor kararsızlığımı
Ne de virgül koyabiliyorum yılların ardına
Yenik düştü keşkelerim oynadığım oyunlara
Yine de teslim olmadım
Ama sen, namluda hüzün
Beni tam on ikiden vurdun
Seni bekleyişimin adı yok

GELMEYİŞİNİN DE !!!

hade yaz bari