Dostum!
Bir mektup yazdım
Yine sana.
Olmayan,daha doğrusu
Taa.. uzaklarda olan
Gözlerine bakarak...
Tıpkı eskilerde ki gibi.
Sokaklarda koşardık durmadan,
Annelerimiz çağırırdı gitmezdik.
Oyuna dpyamazdık bir türlü.
Sonra annelerimiz ellerinde terlikle,
Zorla sokarlardı bizi eve.
Kışın kar altında
Kartopu oynardık bıkmadan.
Bütün bedenimiz buz tutardı.
Beni bilmem ama
Beni senin bakışların,
Kalbinin sıcaklığı ısıtırdı.
Beraber öbür mahallenin
Çocuklarıyla kavga ederdik;
Dostluğumuz kalkan olurdu
Ufacık bedenime.
Şimdi bunlardan
Daha büyük sorunlar yaşıyorum;
Hayatda kimsem kalmadı.
Gerçi önceden de yoktuya!..
Hatırlasana:
Annem ben onbirimdeyken ölmüştü,
Babam evlenmişti,
Üvey annemden az dayak yememiştim,
Bunu en iyi sen bilirsin bunu.
Birkaç yıl sonra babam da ölmüştü,
Üvey annem başkasıyla evlendi hemen,
Kocası beni başta hiç istemedi,
Sonra da işlerine yardım ederim,
Gel gite koşarım diye;
Kalsın bari dedi,
Ondan da çok dayak yedim,
Bunu da en iyi sen bilirsin.
Bazen bunlar aklıma gelir,
Ama hiç üzülmem dedimya!..
Daha büyük şeyler var.
En büyüğüde:
Sen yoksun artık...
Dün mezarına gitdim,
Çiçeklerin solmuş,
Halbu ki yeni dikmiştim onları.
Neyse...
Su döktüm,yenilerinide diktim.
Dostum biliyor musun?
Çok özledim seni;
Gülüşünü,kokunu...
Herşeyini ama herşeyini...
Şimdilerde yazdığın
Eski mektuplar oyalıyor beni
Ama yetmiyor...
Yetmiyor dostum!..
Derya DEMİRCİOÄžLU
Bir mektup yazdım
Yine sana.
Olmayan,daha doğrusu
Taa.. uzaklarda olan
Gözlerine bakarak...
Tıpkı eskilerde ki gibi.
Sokaklarda koşardık durmadan,
Annelerimiz çağırırdı gitmezdik.
Oyuna dpyamazdık bir türlü.
Sonra annelerimiz ellerinde terlikle,
Zorla sokarlardı bizi eve.
Kışın kar altında
Kartopu oynardık bıkmadan.
Bütün bedenimiz buz tutardı.
Beni bilmem ama
Beni senin bakışların,
Kalbinin sıcaklığı ısıtırdı.
Beraber öbür mahallenin
Çocuklarıyla kavga ederdik;
Dostluğumuz kalkan olurdu
Ufacık bedenime.
Şimdi bunlardan
Daha büyük sorunlar yaşıyorum;
Hayatda kimsem kalmadı.
Gerçi önceden de yoktuya!..
Hatırlasana:
Annem ben onbirimdeyken ölmüştü,
Babam evlenmişti,
Üvey annemden az dayak yememiştim,
Bunu en iyi sen bilirsin bunu.
Birkaç yıl sonra babam da ölmüştü,
Üvey annem başkasıyla evlendi hemen,
Kocası beni başta hiç istemedi,
Sonra da işlerine yardım ederim,
Gel gite koşarım diye;
Kalsın bari dedi,
Ondan da çok dayak yedim,
Bunu da en iyi sen bilirsin.
Bazen bunlar aklıma gelir,
Ama hiç üzülmem dedimya!..
Daha büyük şeyler var.
En büyüğüde:
Sen yoksun artık...
Dün mezarına gitdim,
Çiçeklerin solmuş,
Halbu ki yeni dikmiştim onları.
Neyse...
Su döktüm,yenilerinide diktim.
Dostum biliyor musun?
Çok özledim seni;
Gülüşünü,kokunu...
Herşeyini ama herşeyini...
Şimdilerde yazdığın
Eski mektuplar oyalıyor beni
Ama yetmiyor...
Yetmiyor dostum!..
Derya DEMİRCİOÄžLU
