Toplayıp cesaretimi
Onsekiz katlı bir binanın
Onsekizinci katına çıksam.
Uzun uzun aşağıya baksam.
Ardından kapatıp gözlerimi
Düşünsem;
Tüm hayatımı,
Mutluluklarımı,hüzünlerimi,
Yapmak istediklerimi,
Yapmaya çalıştıklarımı,
Yapabildiklerimi,
Herşeyi ama herşeyi.
O kısacık saniyelerde
Kendimi hayata anlatsam,
Lanet okusam hayata,
Bana yaptıkları için.
'Beni mahvolmaya sürükledin'desem.
Ve kendimi kendime anlatsam,
Bu sefer dönüp özür dilesem kendimden;
Kendi kendime çektirdiklerim için,
'Affet'desem.
Sonra bıraksam kendimi
Onaltı yaşın yollarında
Onsekiz katlı sıradan bir binadan.
Boşlukta gözlerim kapalı
Süzülsem aşağıya.
Yıllardır alamadığım o nefesi
Alsam düşerken.
Serin,buz gibi,
Umutlarımı içimde hapseden,
Karabasanlarımı kovan.
Ciğerlerime dek çeksem,
Derin bir ohh desem.
Birden mutlu olsam.
Yüzümde bir gülümseme,
Düşüp kaldırıma
Oracıkta,o saniye can versem.
Ölümü onaltı yaş yollarında
Tatmış oolsam.
İleriyi yaşamadan,
Ama herşeyi,
Umudu,hüznü sevinci
Herşeyi dolu dolu yaşadığımı sanarken,
Buna inanıp aldanırken
Sabaha karşı insanlar toplansa etrafımda.
Beni tanıyanları bulsalar,haber verseler,
Gelseler,görsem;
Benim için üzülenleri,
Gözyaşı dökenleri,elimi tutup bırakmayanları...
Ve pişman olsam;
Kendimi,sevdiklerimi
Yarı yolda bıraktığım için.
Kendimi umutları yok sayıp,
Mutsuzluğu içime çekmeye
Mahkum ettiğim için.
Gerçeği göremediğim için.
Derya DEMİRCİOÄžLU
Onsekiz katlı bir binanın
Onsekizinci katına çıksam.
Uzun uzun aşağıya baksam.
Ardından kapatıp gözlerimi
Düşünsem;
Tüm hayatımı,
Mutluluklarımı,hüzünlerimi,
Yapmak istediklerimi,
Yapmaya çalıştıklarımı,
Yapabildiklerimi,
Herşeyi ama herşeyi.
O kısacık saniyelerde
Kendimi hayata anlatsam,
Lanet okusam hayata,
Bana yaptıkları için.
'Beni mahvolmaya sürükledin'desem.
Ve kendimi kendime anlatsam,
Bu sefer dönüp özür dilesem kendimden;
Kendi kendime çektirdiklerim için,
'Affet'desem.
Sonra bıraksam kendimi
Onaltı yaşın yollarında
Onsekiz katlı sıradan bir binadan.
Boşlukta gözlerim kapalı
Süzülsem aşağıya.
Yıllardır alamadığım o nefesi
Alsam düşerken.
Serin,buz gibi,
Umutlarımı içimde hapseden,
Karabasanlarımı kovan.
Ciğerlerime dek çeksem,
Derin bir ohh desem.
Birden mutlu olsam.
Yüzümde bir gülümseme,
Düşüp kaldırıma
Oracıkta,o saniye can versem.
Ölümü onaltı yaş yollarında
Tatmış oolsam.
İleriyi yaşamadan,
Ama herşeyi,
Umudu,hüznü sevinci
Herşeyi dolu dolu yaşadığımı sanarken,
Buna inanıp aldanırken
Sabaha karşı insanlar toplansa etrafımda.
Beni tanıyanları bulsalar,haber verseler,
Gelseler,görsem;
Benim için üzülenleri,
Gözyaşı dökenleri,elimi tutup bırakmayanları...
Ve pişman olsam;
Kendimi,sevdiklerimi
Yarı yolda bıraktığım için.
Kendimi umutları yok sayıp,
Mutsuzluğu içime çekmeye
Mahkum ettiğim için.
Gerçeği göremediğim için.
Derya DEMİRCİOÄžLU