Tüm yaşanmışlıkların bir bedeli vardı.Benim ödediğim bedel de gözlerimdeki solgun ifade ve hayatımdaki durgunluktu.Herşey geç olmadan bir sonu vardı bu oyunun.Ama oyun benim hevesim bitmeden yok olmalıydı.Tersine döndü zarlar,bahis benim mutluluğuma oynandı.Gözlerimdeki birkaç anlamsız olan ifade aslında yok olmuşluğumun bir göstergesiydi.Hayat bitti,hayat yalandı.Mutluluk oyun bense o oyunun bir parçası...Yaşam bir son buluştu,ben gözyaşların ağır tanığı.İçimde öyle bir boşluk vardı ki...Ellerim uzandığında sonsuzluğa öyle bir acıyordu ki canım ne kimseye anlatabildim ne de kimse görmedi gerçeği.Başım dikti ama gözlerim hep yerlerdeydi...Bu yorgun yüreğimin cahilliğinden utanırdım gözlerimdeki o yorgun ifadeden.Kanardı açılan tüm yaralarım.Aslında gerçeği bilmezdin.Her bakışında bir anlam bırakır kaçardın.Bense saklanırdım insanların ayak izlerine,çekilir zamanın tükettiği yalanlara birbir seyrederdim gerçeği.
Yeniden doğmak vardı içimde ama cesaretim yoktu kaybolanları aramaya.Tekrar boğulacaktım her parmak izine rastladığım anda.Herşey yüzümün üstüne işlenmişti birbir.Boşlukları doldurmaya çalışırken kocaman bir yaşanmışlık vardı elveda diyemediğim ve başım dikti gözlerim yerde...Buz tutan kalplere hevesim kırılmıştı bir kere gerçeği gördükten sonra yalana muhtaç kalır olmuştum sanki yenik düşmüştüm.Bende bir yalan olup kaybolacaktım.Son kez yürümüştüm geri dönmeye yüz bulamadığım anıların yolunda.Ağır ağır işledim gözümden dökülen yaşları anılarımın üstüne.Tek tek kazıdım yalanları hepsini bir yangına emanet bıraktım başım dik gözlerim alevlerin arasında...Ve bende bir yalan olup çıktım bu hayatın en ön seyrinden.
Yeniden doğmak vardı içimde ama cesaretim yoktu kaybolanları aramaya.Tekrar boğulacaktım her parmak izine rastladığım anda.Herşey yüzümün üstüne işlenmişti birbir.Boşlukları doldurmaya çalışırken kocaman bir yaşanmışlık vardı elveda diyemediğim ve başım dikti gözlerim yerde...Buz tutan kalplere hevesim kırılmıştı bir kere gerçeği gördükten sonra yalana muhtaç kalır olmuştum sanki yenik düşmüştüm.Bende bir yalan olup kaybolacaktım.Son kez yürümüştüm geri dönmeye yüz bulamadığım anıların yolunda.Ağır ağır işledim gözümden dökülen yaşları anılarımın üstüne.Tek tek kazıdım yalanları hepsini bir yangına emanet bıraktım başım dik gözlerim alevlerin arasında...Ve bende bir yalan olup çıktım bu hayatın en ön seyrinden.
__________________