Kovdunuz gittim,mutlu oldunuz mu?
Utangac bir ay isigiydi gecenin ortasinda
Titrerdi
Karanlikti zaman
Kovulmus bir ask sokakta aglayarak giderdi.
Kimseler yoktu kentin gözlerinde
Gece utandikca ask giderdi
Ask yorgundu,zaman karanlik
Ask kovulan adamin sarkisini söylerdi.
Yildizlar dökülmüstü kentin cehresine
Pencerden inciten cigliklar duyulurdu
Ask,siirini,romanini ve hayalini almisti eline
Bodrumda mavi bir meneksenin derisi soyulurdu.
Savastan yenik cikmis bir geceydi sessizlik
Sessizdi,aglardi
Zaman bükülüyordu
Siirler atildiklari pencereyi son kez yoklardi.
Ask yorgundu,yola düsmüstü
Gece yarisiydi zaman
Askin yüregi parcalanmis,üsümüstü
Karanligin icinde kayboldugu an.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Siirimi aldim sonra cok gecmeden
Karaladigim sayfalarimi
Parcaladiginiz kalbimi
Ve anilarimi.
Yola düsmüstü ask,bir pencerenize baktim
Bir de pencerelerdeki kus gölgelerine
Ben gecenin karanligina da yakistim
Cigliklariniz ok gibi sapliyordu elinze verdigim yüregime.
Yüregimi emanet etmistim size
Hayalimi ve siirlerimi
Bir gün olsun o kalbinin kapilarini acmadin
Ben ve yüregime.
Yagmur yagmaya basladi az sonra
Bir operasyonda öldürülür gibiydi yüregim
Öylesine sürgündü zaman ortasinda
„Evimdin sen.“ buydu,zaman bulup söyleyemedigim.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Sizin kentlerin disina cikmisti ask,perisandi
Hayalleri celladina dönüsmüstü askin
Bir tek koynunda bestesiz bir sarkisi vardi
Sarki da yas baglamisti,aglardi.
Kovulmanin gururunu tasiyordu ask
Agliyordu,yüreginde kan siziyordu
Gözlerinde büyük sevdasinin hayali
Onu günah firtinasindan koruyordu.
Yola düsmüstü ask,zaman hincindan ugulduyordu
Geride hic bir paranin alamyacagi paha bicilmez üc-bes mutluluk
Ve paraya degistirilmis bir sevinc masali yürürken karanlikta
Ömürden bir yaprak daha sessiz sessiz dökülüyordu.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
ALINTI
Utangac bir ay isigiydi gecenin ortasinda
Titrerdi
Karanlikti zaman
Kovulmus bir ask sokakta aglayarak giderdi.
Kimseler yoktu kentin gözlerinde
Gece utandikca ask giderdi
Ask yorgundu,zaman karanlik
Ask kovulan adamin sarkisini söylerdi.
Yildizlar dökülmüstü kentin cehresine
Pencerden inciten cigliklar duyulurdu
Ask,siirini,romanini ve hayalini almisti eline
Bodrumda mavi bir meneksenin derisi soyulurdu.
Savastan yenik cikmis bir geceydi sessizlik
Sessizdi,aglardi
Zaman bükülüyordu
Siirler atildiklari pencereyi son kez yoklardi.
Ask yorgundu,yola düsmüstü
Gece yarisiydi zaman
Askin yüregi parcalanmis,üsümüstü
Karanligin icinde kayboldugu an.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Siirimi aldim sonra cok gecmeden
Karaladigim sayfalarimi
Parcaladiginiz kalbimi
Ve anilarimi.
Yola düsmüstü ask,bir pencerenize baktim
Bir de pencerelerdeki kus gölgelerine
Ben gecenin karanligina da yakistim
Cigliklariniz ok gibi sapliyordu elinze verdigim yüregime.
Yüregimi emanet etmistim size
Hayalimi ve siirlerimi
Bir gün olsun o kalbinin kapilarini acmadin
Ben ve yüregime.
Yagmur yagmaya basladi az sonra
Bir operasyonda öldürülür gibiydi yüregim
Öylesine sürgündü zaman ortasinda
„Evimdin sen.“ buydu,zaman bulup söyleyemedigim.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Sizin kentlerin disina cikmisti ask,perisandi
Hayalleri celladina dönüsmüstü askin
Bir tek koynunda bestesiz bir sarkisi vardi
Sarki da yas baglamisti,aglardi.
Kovulmanin gururunu tasiyordu ask
Agliyordu,yüreginde kan siziyordu
Gözlerinde büyük sevdasinin hayali
Onu günah firtinasindan koruyordu.
Yola düsmüstü ask,zaman hincindan ugulduyordu
Geride hic bir paranin alamyacagi paha bicilmez üc-bes mutluluk
Ve paraya degistirilmis bir sevinc masali yürürken karanlikta
Ömürden bir yaprak daha sessiz sessiz dökülüyordu.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
