Birileri ağlıyordu hesapsız gidişime…annem ağlıyordu…
senle süslenmiş sokaklardan geçerken ben ağlıyordum…
ama olsun…dedim ya bir tanem!..
geriye bir hiç kalsa da benden, andım olsun yazgıma!..
uyandık rüyamızın en güzel yerinde…
şimdi gözlerim yağmur sonrası…
birkaç buğulu hatıran bana kalan…
avuçlarımda iki yüzük
acı yazıma yemin olan…
acı yazgıma sebep sevdan…
sevdam İstanbul…kırık hayaller şehri…
uzaklara prangasın…
masum çocuk hüzünleri sarar yoksan beni…
yakacağım…yoksun sen…
geçtiğin her yeri… her giydirme taşlı tozlu kaldırımlarını
duvarlara gömdüm yalnızlığımı hüzün akşamlarında…yeminliyim döndüğümde!...yeminliyim sana!...biliyorum sen de döneceksin!...
ama bulur musun bir ben daha?...yeminliyim!...güneşe çıktığımda ağlatan aşkına…yeminliyim!... bir mahzun veda ya
yenildim sen çıkmazın vefasız bir aşka…
şimdi günahlarda adaklarım…
söz geçer mi göz pınarlarıma…
bir damla kalır aşkıma inat…
gözümün sen kenarında…
biliyorum ağlıyorsun bir yerlerde ….ben de ağlıyorum…
kadere inat hala sana!...derinlerimden can alan canıma ağlıyorum…nasıl unutabilirim ki seni!...unutamam…
unutamam yas tutmuş yüreğimi!.
gölgen düşer sarp akşamlarıma…
bir kadın ağlıyor içimde…
bendeki bana…çok uzaklarda…
kapında günlerim her gece…
tutunamam…
sendeki sana…
yedi tepenin ardında, soğuk umutlardan başka sarılacağı olmayanların çocuklarıydık biz…
inadına yalnızdım hep!...sen yanımda olmadığın zaman!...
düşlerle büyüdük!...
beni beklemendi; tek
beni beklemendi; tek hayalim o eski pencerede…olmadı sevdiğim!...
şimdi sen; içini saran özlemle bekler misin bir pencere kenarında bilmem ama! kapıyı başkasına açacak, söz vermiş sevdamıza hep ağlayacaksın!
yalnızım…
hayalin düşmez duvarlarıma…
sen gittin ama…silinmedi ayak izlerin…
sokağımda hala…
isyanım tanrıya…
isyanım dönüp bakmadan ardına…
gittiğin akşama…
ACI YAZGIMA SEBEP SEVDAN !!!
senle süslenmiş sokaklardan geçerken ben ağlıyordum…
ama olsun…dedim ya bir tanem!..
geriye bir hiç kalsa da benden, andım olsun yazgıma!..
uyandık rüyamızın en güzel yerinde…
şimdi gözlerim yağmur sonrası…
birkaç buğulu hatıran bana kalan…
avuçlarımda iki yüzük
acı yazıma yemin olan…
acı yazgıma sebep sevdan…
sevdam İstanbul…kırık hayaller şehri…
uzaklara prangasın…
masum çocuk hüzünleri sarar yoksan beni…
yakacağım…yoksun sen…
geçtiğin her yeri… her giydirme taşlı tozlu kaldırımlarını
duvarlara gömdüm yalnızlığımı hüzün akşamlarında…yeminliyim döndüğümde!...yeminliyim sana!...biliyorum sen de döneceksin!...
ama bulur musun bir ben daha?...yeminliyim!...güneşe çıktığımda ağlatan aşkına…yeminliyim!... bir mahzun veda ya
yenildim sen çıkmazın vefasız bir aşka…
şimdi günahlarda adaklarım…
söz geçer mi göz pınarlarıma…
bir damla kalır aşkıma inat…
gözümün sen kenarında…
biliyorum ağlıyorsun bir yerlerde ….ben de ağlıyorum…
kadere inat hala sana!...derinlerimden can alan canıma ağlıyorum…nasıl unutabilirim ki seni!...unutamam…
unutamam yas tutmuş yüreğimi!.
gölgen düşer sarp akşamlarıma…
bir kadın ağlıyor içimde…
bendeki bana…çok uzaklarda…
kapında günlerim her gece…
tutunamam…
sendeki sana…
yedi tepenin ardında, soğuk umutlardan başka sarılacağı olmayanların çocuklarıydık biz…
inadına yalnızdım hep!...sen yanımda olmadığın zaman!...
düşlerle büyüdük!...
beni beklemendi; tek
beni beklemendi; tek hayalim o eski pencerede…olmadı sevdiğim!...
şimdi sen; içini saran özlemle bekler misin bir pencere kenarında bilmem ama! kapıyı başkasına açacak, söz vermiş sevdamıza hep ağlayacaksın!
yalnızım…
hayalin düşmez duvarlarıma…
sen gittin ama…silinmedi ayak izlerin…
sokağımda hala…
isyanım tanrıya…
isyanım dönüp bakmadan ardına…
gittiğin akşama…
ACI YAZGIMA SEBEP SEVDAN !!!
