Sensiz yorgun cümlelerim..
Kalemim boynunu bükmüş satırlarıma...
Öyle koyu ki yokluğun..
Ne ben kendime gelebiliyorum..
Ne seni getirebiliyorum..
Bir yokluk bir bulunmazlık..
Ortada kalmış bir ''aşk''..
''Gel'' desem...
Belki...?
Herneyse...
Çırpınma yüreğim..
Tutma nefesini...
Yık duvarlarını !
Bu son hamle...
Bir ''sen'' bana ait..
Belki de en büyük yanılgım..
Boşver !
Sadece ''sen'' bende kal ...!
Sensizlik bana ağır yük...
Taşıyamıyorum sensizliği..