Biliyor musun bilmiyorum ama
Ben seni sensiz sevdim
Bana bakarken Gözlerinle anlatmaya çalıştığın
Sevgisiz sevgiyi görmeyi sevdim
Ama ne care Canımın içi söyleyemedim..
Hani an gelir de yerinde duramaz ya insan
Ansizin beni hatirlamani sevdim
Sana belli etmesem de bildigimi
Bana zorla gülümsemeni izlemeyi, beklemeyi sevdim,
Ama ne care Canımın içi söyleyemedim...
Yagmur yagarken bazen, gökyüzüne bakıp
Beni düsündügünü düsünmeyi sevdim,
Aci verse de bana seni zorlayışım,
Belki seversin diye umut etmeyi sevdim,
Ama söyleyemedim.
Hani bir anımız vardı seninle sana ilk Canımın içi deyisim?
O an senin hic birseyin olmadigimi bile bile
Bir gün gelip de herseyin olabilmeyi sevdim,
Sen görmezken icimden akan Gözyaslari
Ben onlari sen görmeden silebilmeyi sevdim
Ama ne çare Canımın içi söyleyemedim...
Gün gelip de bitti ya askimiz,
Senin ona 'AŞKIMIZ' demeyecegini bile bile
Allaha Ellerimi acip diyebilecegini dilemeyi sevdim
Aslinda ben seni degil
Hep beni sevebilme ihtimalini sevdim
Ama Canımın içi söyleyemedim...
Senin Haberin olmadan bu Siiri yazmayi
Hic okuyamayacagini bile bile aglamayi
İcimde bitecegine her an büyüyen askini sevdim.
Evet Canımın içi ben seni sensiz sevdim.
Ama sana söyleyemedim .....
